Αυτοκτονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στους παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα για αυτοκτονία περιλαμβάνονται οι [[ψυχική διαταραχή|ψυχιατρικές διαταραχές]], η [[κατάχρηση φαρμάκων]], οι ψυχολογικές καταστάσεις, οι πολιτιστικές, οικογενειακές και κοινωνικές καταστάσεις, και η γενετική προδιάθεση.<ref name=Hawton2012/> Η [[ψυχική διαταραχή|ψυχική ασθένεια]] και η χρήση παράνομων ουσιών συχνά συνυπάρχουν.<ref name=Drug2011/> Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι οι προηγούμενες απόπειρες αυτοκτονίας,<ref name=EB2011/> η άμεση διαθεσιμότητα ενός μέσου με το οποίο θα διαπραχθεί η πράξη, το οικογενειακό ιστορικό αυτοκτονίας, ή η παρουσία της [[τραυματικής εγκεφαλικής βλάβης]].<ref>{{cite journal|last=Simpson|first=G|coauthors=Tate, R|title=Suicidality in people surviving a traumatic brain injury: prevalence, risk factors and implications for clinical management.|journal=Brain injury : [BI]|date=2007 Dec|volume=21|issue=13–14|pages=1335–51|pmid=18066936|doi=10.1080/02699050701785542}}</ref> Για παράδειγμα, έχει βρεθεί ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών είναι μεγαλύτερα σε νοικοκυριά με πυροβόλα όπλα από ότι σε νοικοκυριά τα οποία δεν διαθέτουν όπλα.<ref name="Miller 393–408">{{cite journal|last=Miller|first=M|coauthors=Azrael, D; Barber, C|title=Suicide mortality in the United States: the importance of attending to method in understanding population-level disparities in the burden of suicide.|journal=Annual review of public health|date=2012 Apr|volume=33|pages=393–408|pmid=22224886|doi=10.1146/annurev-publhealth-031811-124636}}</ref> [[Κοινωνικοοικονομικοί]] παράγοντες όπως η ανεργία, η φτώχεια, το [[φαινόμενο των αστέγων]] και οι διακρίσεις μπορεί να πυροδοτήσουν αυτοκτονικές σκέψεις.<ref>{{cite journal |author=Qin P, Agerbo E, Mortensen PB |title=Suicide risk in relation to socioeconomic, demographic, psychiatric, and familial factors: a national register-based study of all suicides in Denmark, 1981–1997 |journal=Am J Psychiatry |volume=160 |issue=4 |pages=765–72|year=2003 |month=April |pmid=12668367 |doi=10.1176/appi.ajp.160.4.765}}</ref> Το 15–40% περίπου των θυμάτων αφήνει ένα [[σημείωμα αυτοκτονίας]].<ref>{{cite book|last=Gilliland|first=Richard K. James, Burl E.|title=Crisis intervention strategies|publisher=Brooks/Cole|location=Belmont, CA|isbn=978-1-111-18677-7|page=215|url=http://books.google.ca/books?id=E2sKf-sexZwC&pg=PA215|edition=7th ed.}}</ref> Η γενετική προδιάθεση φαίνεται να αντιπροσωπεύει ποσοστό 38% με 55% των αυτοκτονικών συμπεριφορών.<ref name=Brent2008>{{cite journal|last=Brent|first=DA|coauthors=Melhem, N|title=Familial transmission of suicidal behavior.|journal=The Psychiatric clinics of North America|date=2008 Jun|volume=31|issue=2|pages=157–77|pmid=18439442|doi=10.1016/j.psc.2008.02.001|pmc=2440417}}</ref> Οι [[βετεράνοι πολέμου]] διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να τελέσουν αυτοκτονία, κι αυτό οφείλεται εν μέρει στα υψηλότερα ποσοστά ψυχικών ασθενειών και προβλημάτων σωματικής υγείας που συνδέονται με τον [[πόλεμο]].<ref name=Martyr2009>{{cite journal|last=Rozanov|first=V|coauthors=Carli, V|title=Suicide among war veterans.|journal=International journal of environmental research and public health|date=2012 Jul|volume=9|issue=7|pages=2504–19|pmid=22851956|doi=10.3390/ijerph9072504|pmc=3407917}}</ref>