Γεώργιος Ανδριανόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γιώργος Ανδριανόπουλος''' ήταν [[Έλληνας]] διεθνής [[ποδοσφαιριστής]], συνιδρυτής και πρόεδρος του [[Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακού]], [[δήμαρχος]] Πειραιά και [[υπουργός]] της [[Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (Ελλάδα)|Εμπορικής Ναυτιλίας]]. Αποτελεί το μόνο στην ιστορία του [[Ελληνικό ποδόσφαιρο|ελληνικού ποδοσφαίρου]] ο οποίος υπουργοποιήθηκε.

Αδελφός των [[Γιάννης Ανδριανόπουλος|Γιάννη]], [[Ντίνος Ανδριανόπουλος|Ντίνου]], [[Βασίλης Ανδριανόπουλος|Βασίλη]] και [[Λεωνίδας Ανδριανόπουλος|Λεωνίδα]], υπήρξε το δεύτερο ηλικιακά μέλος της θρυλικής 5άδας των Ανδριανοπουλαίων του [[Πειραιάς|πειραϊκού]] ποδοσφαίρου, του [[Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακού]] και της [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|εθνικής Ελλάδας]]. Με τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] ασχολήθηκαν όλα τα αγόρια της οικογένειας (ακόμη και η μοναδική αδελφή τους), όντας μεταξύ άλλων και ποδοσφαιριστές -με μικρότερη όμως επιτυχία- στον Ολυμπιακό ο μικρότερος(;) Στέλιος και στον [[Πειραϊκός Σύνδεσμος|Πειραϊκό Σύνδεσμο]] ο τρίτος στη σειρά Αριστείδης (απεβίωσε νεότατος σε επιδημία [[τύφος|τύφου]] το Σεπτέμβριο του 1922, συμπτωματικά μερικέςλίγες ημέρες έπειταμετά τηςτη [[Μικρασιατική καταστροφή|Μικρασιατικής καταστροφής]]).

== Ποδοσφαιρική καριέρασταδιοδρομία ==

Εκ των ιδρυτών του [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς|ερυθρόλευκου συλλόγου]], πραγματοποίησε μεγάλησπουδαία καριέρα ως ο [[Θέσεις ποδοσφαίρου|κεντρικός επιθετικός]] του, μέχρι το [[1931]] που αποσύρθηκε.<br />Έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο ''Ποδάρας'', λόγω του μεγάλου διασκελισμού του με τα πέλματα προς τα έξω.

ΣυμμετείχεΜετείχε και στις 5 πρώτες αναμετρήσειςσυναντήσεις της [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|Εθνικής]] δίπλαεπί εποχής [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία|Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας]] ΕΠΟ. Δίπλα σε δύο ή τρία αδέλφια του στην επίθεση (είχε ήδη σταματήσει ο μεγαλύτερος [[Γιάννης Ανδριανόπουλος|Γιάννης]]), και πέτυχεσημείωσε 2 τέρματα,<ref name="2 γκολ">λανθασμένα η ΕΠΟ σημειώνειαναφέρει μόνον ένα στον κατάλογο των Ελλήνων διεθνών, αντίθετα με τα αρχεία αγώνων του [http://rsssf.com/tablesg/grk-intres29.html RSSSF], αλλά και το [http://www.epo.gr/ethniki/downloads/ethniki_andrwn_1929-38.pdf δικό της]</ref>, συγκεκριμένα το δεύτερο και τρίτο της ιστορίας της<small><ref>το παρθενικό από τον εβραϊκού θρησκεύματος [[Αλβέρτος Ναμίας|Αλβέρτο Να(χ)μία]] του Ηρακλή Θεσσαλονίκης</ref></small> (1929, [[εθνική Βουλγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Βουλγαρία]]-Ελλάδα 1-1, και 1930, Ελλάδα-[[εθνική Γιουγκοσλαβίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Γιουγκοσλαβία]] 2-1). Έλαβε την τιμή και διάκριση να αποτελεί τον '''πρώτο αρχηγό του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος''' επί ύπαρξης της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία|ΕΠΟ]], παίρνοντας το χρίσμα κατά το παρθενικό<small><ref>[http://www.fifa.com/associations/association=gre/fixturesresults/gender=m/index.html#br σύμφωνα με τη ΦΙΦΑ προηγείται το Σουηδία-Ελλάδα 9-0 στα πλαίσια του τουρνουά ποδοσφαίρου των Ο.Α 1920, πριν 9 χρόνια]</ref></small> επίσημο παιχνίδι αυτού (7 Απριλίου 1929, Ελλάδα-Β' Ιταλίας 1-4), όπως και τα δύο επόμενα.

Ορισμένες πηγές υποστηρίζουνκαταγράφουν ότι είχε συμπεριληφθεί και στη 16μελή αποστολή ποδοσφαιριστών που συστάθηκε το 1920 για τους [[Ποδόσφαιρο στους Ολυμπιακούς Αγώνες|Ολυμπιακούς Αγώνες]] της [[Αμβέρσα]]ς, δηλαδή την πρώτη '''επίσημη''' εθνική Ελλάδας σύμφωνα με τη [[ΦΙΦΑ|Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου]] ΦΙΦΑ<small><ref>όχι όμως και με την, υφισταμένη της, αντίστοιχη Ελληνική, η οποία θεωρεί πως το άθλημα ξεκίνησε στη χώρα μόνο το 1926 με την ίδρυση της ίδιας</ref></small>. Το μέλος, πάντως, της ομάδας [[Νίκος Καλούδης (διεθνής ποδοσφαιριστής)|Νίκος Καλούδης]] (από τους συνιδρυτές του Ολυμπιακού μαζί με τους Ανδριανόπουλους), αναφέρει τη συμμετοχήτην μαζί τουςπαρουσία -χωρίς να χρησιμοποιηθεί- του Γ. Ανδρ'''ικ'''όπουλου της [[Πειραϊκή Ένωση|Πειραϊκής Ένωσης]]<small>,<ref>''"Παρά ταύτα μάθετε κάτι που αγνοείται, ότι εις την 7ην Ολυμπιάδα ''[sic]'' 1920 Αμβέρσης, εάν δεν υπήρχε «Ολυμπιακός» υπήρχε «Πειραϊκή Ποδ. Ένωσις» τουτέστιν «Ολυμπιακός», εάν και αυτό δε θέλετε να παραδεχθήτε υπάρχουν οι αθληταί του «Ολυμπιακού» οι οποίοι απετέλεσαν την Εθνικήν ομάδα οι Ανδριανόπουλος Ι. Καλούδης Ν. Ανδρικόπουλος Γ."''<br Περιοδικό/>[''[http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=36489&seg=3802 Μία επιβεβλημένη απάντησις]'', Νικόλαος Καλούδης, ''περιοδικό «Αθλητικός Κόσμος»'', της10 10ης ΟκτωβρίουΟκτ 1926, ψηφιακή σελίδα 228]</ref></small>, ενώ ο Γιώργος το 1920 ο Γιώργος είχε ήδη προσχωρήσει στον [[Πειραϊκός Σύνδεσμος|Πειραϊκό Σύνδεσμο]] (μάλιστα αποτελούσε, δε, αναπληρωματικό ακόμη στέλεχος, παίζονταςμετέχοντας στην επονομαζόμενη τότε β' ομάδα). Εξάλλου, αθλητές σε σχολική ηλικία πιθανότατα δεν επιτρέπονταν στους Ολυμπιακούς, με το νεότερο μέλος της αποστολής να είναι ο 20χρονος αδελφός του Γιάννης, που μάλλον εκείνος απλά συνόδεψε ώστε να δειπαρακολουθήσει αγωνιζόμενο στην Αμβέρσα.

Την περίοδο [[1954]]-[[1967]] κατείχε την προεδρία του [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς|Ολυμπιακού]], ενώ αργότερα -και, λόγω του νομικού του επαγγέλματος και της προϋπηρεσίας ως ποδοσφαιριστής-αθλητής, εκείνη του γνωμοδοτικού οργάνου της δικαιοσύνης για τον αθλητισμό ΓΑΣ (Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο). Η ψήφος του από τη δεδομένη θέση, οδήγησε στο μη υποβιβασμό του "αιωνίου" αντιπάλου" [[Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)|Παναθηναϊκού]], όταν είχε κριθεί ένοχος δωροδοκίας το [[1975]] σε αγώνα [[κύπελλο Ελλάδας|κυπέλλου]] με αντίπαλο τον [[Ηρακλής (ποδόσφαιρο)|Ηρακλή]].<br />

Πέρα από τις εξηγήσεις που έδωσε (''"δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού"'') και το όλο παρασκήνιο της επιλογής του αυτής, οφείλουν να σημειωθούνσημειωθεί ταη εξής λόγιαδήλωση του ίδιου του Ανδριανόπουλουμία προ12ετία 12ετίαςπριν απότην τότευπόθεση:

:::''"Σαν επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε'' και

:::''και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον Σύλλογον των Πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν
:::''του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς τους υπολοίπους και''

:::''τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού."''

Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν εντόςμέσα τωνστα πλαισίωνπλαίσια ευγένειας και αβροφροσύνης, (όντας καλεσμένος στην επέτειο της 55ετίας του Παναθηναϊκού<small>,<ref>στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]] στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] στη Θεσσαλονίκη</ref></small>), παραμένουν ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα μέσα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στοντον αθλητισμό, οι άνθρωποι που το δημιούργησαν και το ανέπτυξαν στη χώρα.

* ''"Ο Τελευταίος των Πέντε, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος Αφηγείται"'', [[Δημήτρης Καπράνος]], ''Έκδόσεις Καστανιώτη'', Αθήνα 2004