Πρωτοχριστιανική περίοδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 66:
====Προσευχή====
{{Κύριο|Προσευχή}}
Τη πρωτοχριστιανική περίοδο δεν υπήρχε ακόμα οργανωμένο σύστημα προσευχών καθ’όλο το 24ωρο. Υπήρχε αρκετή ελευθερία ως προς τις ώρες και τη συχνότητα προσευχής των πιστών. Στο κείμενο της ''Διδαχής'' (8.2-3), αναφέρεται ότι οι πιστοί πρέπει να λένε τη ''Κυριακή Προσευχή'' τρεις φορές τη μέρα, ενώ ο Τερτυλλιανός μιλάει για δυο επίσημες ώρες προσευχής, πρωί και βράδυ.
Η ''Αποστολική Παράδοση'' (στο κεφάλαιο 41)<ref> εκκλησιαστικό κείμενο του 3ου αιώνα το οποίο οι ειδικοί θεωρούν πως το έγραψε ο Ιππόλυτος Ρώμης γύρω στο 215 μ.Χ. Χρήστου, Ἑλληνικὴ Πατρολογία Τόμος Β΄σελ. 44-45.</ref> λέει πως πρέπει κανείς να προσεύχεται όταν ξυπνάει, τη 3η ώρα γιατί είναι η ώρα της Σταύρωσης, την 6η γιατί εκείνη την ώρα ο Χριστός ήταν στο σταυρό και έπεσε σκοτάδι, και την 9η ώρα γιατί τότε πέθανε ο Χριστός πάνω στο σταυρό. Προσευχή ξανά τα μεσάνυχτα αλλά και στο πρώτο λάλημα του κόκκορα γιατί τότε αρνήθηκαν τα παιδιά του Ισραήλ το Χριστό.
Ήδη από [[150]]μ.Χ. και μετά, η Κυριακή είχε γίνει η κατ’ εξοχήν μέρα λατρείας, η αρχαιότερη χριστιανική γιορτή, αρχαιότερη ακόμα και από το Πάσχα. Η αρχαιότερη νηστεία είναι αυτή της Τετάρτης και της Παρασκευής. Οι χριστιανοί γιόρταζαν το Πάσχα, συνήθως την ίδια μέρα με το εβραϊκό Πάσχα, τη 14η μέρα του μήνα Νισσάν(περίπου ο σημερινός Απρίλης), ημέρα θανάτου του Ιησού σύμφωνα με τα ημερολόγια της εποχής. Από τη αρχή η γιορτή του Πάσχα συνδέθηκε με μια περίοδος νηστείας πριν τον εορτασμό του που ποίκιλλε ανάλογα από τη τοπική παράδοση, από 2 ημέρες μέχρι 1 εβδομάδα. Η εκκλησία από τότε τιμούσε τη μνήμη των μελών της που μαρτύρησαν για τον Ιησού Χριστό με τις λεγόμενες ''«γενέθλιες ημέρες»''. Την ημέρα του θανάτου του μια φορά το χρόνο η τοπική εκκλησία τελούσε τη Θεία Ευχαριστία στο ''«μαρτύριο»'' δηλαδή στο τάφο του μάρτυρα και σύντασσε τη ζωή και το θάνατό του, σα διδαχή προς τους μεταγενέστερους, κάτι που αργότερα θα ονομαστεί Συναξάρι. Σε αυτή τη περίοδο βρίσκουμε κάποιες αρχές της λατρείας της Παναγίας, μια λατρεία που αναπτύχθηκε μετά το [[431]] και τη [[Πρώτη Σύνοδος της Εφέσου|Γ’ Οικουμενική σύνοδο στην Έφεσο]].<ref>Η Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας κατά τους β’ και γ’ αιώνες του Στέφανου Αλεξόπουλου,Δρος Θεολογίας</ref>
==Τέχνη==
| |||