Βουθρωτό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πόλη μνημονεύεται κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους όταν ενεπλάκη στους εμφυλίους πολέμους της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αυτοκρατορίας]] μεταξύ [[Ιούλιος Καίσαρας|Καίσαρος]] και [[Πομπήιος|Πομπηίου]]. Αργότερα αναφέρεται το Βουθρωτό επί αυτοκράτορος [[Δέκιος|Δεκίου]], επί του οποίου εμαρτύρησε εκεί ο Άγιος Θερίνος. Μνημονεύεται ως έδρα επισκόπου το 458 και το 535 μΧ. Το Β. ήταν μία από τις 12 πόλεις που αποτελούσαν την επαρχία της παλαιάς Ηπείρου. Ως σημαντικό φρούριο μνημονεύεται συχνά στους μεσαίους χρόνους. Μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204)|άλωση της Κωνσταντινούπολης]] από τους [[Φράγκοι|Φράγκους]] το Βουθρωτό υπόκειται στον [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότη της Ηπείρου]]. Την εποχή εκείνη μεταβιβάζεται ή καταλαμβάνεται από διάφορες δυτικές δυνάμεις ([[Σικελία]], [[Ναβάρρα]], [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Βενετία]] κλπ). Τους διάφορους κατακτητές ή διεκδικητές ενδιέφερε κυρίως το φρούριο που προσέφερε ασφάλεια στην γειτονική Κέρκυρα, και τα πλούσια [[Ιχθυοτροφείο|ιχθυοτροφεία]] που προσέφεραν εισόδημα. Κατά τον 15ο αι. η πόλη εγκαταλείφθηκε και διατηρήθηκε μόνο το φρούριο και τα ιχθυοτροφεία που συχνά προσβάλλονταν από τους Τούρκους. Από το [[1925]] ιταλική αρχαιολογική αποστολή άρχισε ανασκαφές που έφεραν στο φως σημαντικά ευρήματα προϊστορικών, ελληνικών, ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων.<ref>Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια "Πυρσός", 1928, τομ. Ε', σελ. 604,605.</ref>