Σερβική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 48:
 
== Σερβική λογοτεχνία ==
Η Σερβική λογοτεχνία ανεδύθη τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] και συμπεριελάμβανε έργα όπως το ''Miroslavljevo jevandjelje'' (Το Ευαγγέλιο του Μίροσλαβ) το [[1192]] και τον ''Dušanov zakonik'' ( Κώδικας του DušanovDušan ) το [[1349]]. Λίγη μη εκκλησιαστική μεσαιωνική λογοτεχνία έχει διατηρηθεί, αλλά ό,τι υπάρχει δείχνει πως ήταν σύμφωνη με την εποχή της. Παραδείγματος χάριν το ''Serbian Alexandride'', ένα βιβλίο για τον [[Μέγας Αλέξανδρος|Μέγα Αλέξανδρο]], και μία μετάφραση του Τριστάνος και Ιζόλδη στα Σερβικά.
 
Στα μέσα του 15ου αιώνα η Σερβία κατελήφθη από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] και για τα επόμενα 400 χρόνια δεν υπήρχαν ευκαιρίες για δημιουργία κοσμικής γραπτής λογοτεχνίας. Ωστόσο, μερικά από τα σπουδαιότερα λογοτεχνικά έργα στα Σερβικά έρχονται από εκείνη την περίοδο, με τη μορφή προφορικής λογοτεχνίας, με προεξάρχουσα μορφή την Σερβική επική ποίηση. Είναι γνωστό πως ο Γκαίτε έμαθε Σερβικά για να διαβάσει από το αυθεντικό κείμενο Σερβική επική ποίηση. Η γραπτή λογοτεχνία παρήχθη μόνο για θρησκευτική χρήση σε εκκλησίες και μοναστήρια και διατήρησε τα Παλαιά Εκκλησιαστικά Σλαβονικά. Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα η γραπτή λογοτεχνία είχε αποξενωθεί από την ομιλουμένη γλώσσα. Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα εμφανίστηκε η νέα γλώσσα, αποκαλούμενη Σλαβονικά-Σέρβικα. Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς, ακολουθώντας το έργο του Σάβα Μρκάλγ (''Sava Mrkalj''), αναμόρφωσε το Κυριλλικό αλφάβητο εισάγοντας την φωνητική αρχή, καθώς και προωθώντας την ομιλουμένη γλώσσα των ανθρώπων ως λογοτεχνική νόρμα.
 
Το πρώτο τυπωμένο βιβλίο στα Σέρβικα, το ''Oktoih'' εκδόθηκε στην Κετίγνη (''Cetinje'') το [[1494]], μόλις 40 χρόνια μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο.
 
== Δημογραφικά ==