Μάχη του Στάλινγκραντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 79.107.15.143 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρή... |
μ Disambiguated: Θεοδοσία → Θεοδοσία (πόλη) |
||
Γραμμή 86:
Για να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο της, η [[Βέρμαχτ]] έπρεπε να εξασφαλίσει την ασφάλεια της νότιας πτέρυγας, η οποία θα βοηθούσε κατά τη διάρκεια της επίθεσης στο Στάλινγκραντ<ref name=Samsonov2/>. Επίσης, όπως αναφέρει ο ακαδημαϊκός Αλεξάντερ Σαμσόνοφ, η Βέρμαχτ χρειαζόταν και τη συμμετοχή της 11ης Στρατιάς του στρατηγού [[Έριχ φον Μάνσταϊν]], η οποία σταμάτησε την πορεία της εξαιτίας της σοβιετικής αντίστασης στην [[Κριμαία]]<ref name=Samsonov2/>. Για να πετύχει τον σκοπό της, η Βέρμαχτ έπρεπε να καταλάβει πάσει θυσία τη Σεβαστούπολη και τη Χερσόνησο Κερτς<ref>ЦАМО СССР. Ф. 345. Оп. 50312. Д. 1. Л. 187.</ref>.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1941, ο Κόκκινος Στρατός κατέλαβε το [[Κερτς]], ενώ στις 30 Δεκεμβρίου, οι Σοβιετικοί εισήλθαν στη [[Θεοδοσία (πόλη)|Θεοδοσία]]. Ωστόσο, οι δυνάμεις του Κριμαϊκού Μετώπου δεν κατάφεραν να καταλάβουν τη Χερσόνησο της Κριμαίας<ref>Doerr H. Der Feldzug nach Stalingrad. Seite 56. Versuch eines operativen überblickes. - Darmstadt: E. S. Mittler und Sohn GmbH, 1955</ref>. Οι Γερμανοί εκμεταλλεύτηκαν την αποτυχία του Κόκκινου Στρατού. Στις 15 Ιανουαρίου 1942, οι Γερμανοί αντεπιτέθηκαν και ανακατέλαβαν τη Θεοδοσία. Επίσης, ανάγκασαν τους Σοβιετικούς να υποχωρήσουν στον Ισθμό Ακ-Μονάισκ, ο οποίος ήταν το πιο στενό σημείο της Χερσονήσου του Κερτς<ref name=Samsonov2/>.
Ο Κόκκινος Στρατός μετέφερε αρκετές δυνάμεις στη Χερσόνησο του Κερτς, αλλά δεν κατάφερε να την ανακτήσει<ref name=Samsonov2/>. Η αποτυχία αυτή είχε ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση των δυνάμεων του Κριμαϊκού Μετώπου<ref name=Samsonov2/>. Παράλληλα, στις 7 Ιανουαρίου ξεκίνησε η [[μάχη του Ντεμιάνσκ]] (περιφέρεια Νόβγκοροντ). Στις 25 Φεβρουαρίου, οι δυνάμεις του Βορειο-Δυτικού Μετώπου, υπό την καθοδήγηση του στρατηγού Π. Α. Κούροτσκιν, κατάφεραν να περικυκλώσουν έξι γερμανικές μεραρχίες, οι οποίες διέθεταν 100.000 στρατιώτες<ref name=Demiansk>Николай Шефов. Битвы России. Военно-историческая библиотека. М., 2002.</ref>.
| |||