Ξέρξης Α΄ της Περσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο πατέρας του Ξέρξη του άφησε πριν πεθάνει μια διαταγή: να τιμωρήσει τους [[Αθήνα|Αθηναίους]] και τους υπόλοιπους [[αρχαία Ελλάδα|Έλληνες]] για τη ντροπή που προξένησαν στην μεγάλη τους αυτοκρατορία. Ο Ξέρξης βέβαια δεν χρειαζόταν να δεσμευτεί από αυτή την υπόσχεση για να επιτεθεί στην Ελλάδα. Στο τρίτο έτος της βασιλείας του, λοιπόν, συγκάλεσε συνέδριο με τη συμμετοχή των αρχόντων και των ευγενών όλων των επαρχιών της χώρας αλλά και των ξένων ευγενών, που είχαν δηλώσει υποταγή στη Περσία. Στο συνέδριο ακούστηκαν διαφορετικές απόψεις. Ο θείος του αυτοκράτορα, αδερφός του Δαρείου, Αρτάβανος, δεν επιθυμούσε την επίθεση στην Ελλάδα και εκπροσωπούσε τους ευγενείς που δεν επιθυμούσαν άλλη ήττα μετά τον [[Μάχη του Μαραθώνα|Μαραθώνα]]. Από την άλλη πλευρά, τη μερίδα των στρατηγών, εκπρόσωπος ήταν ο στρατηγός [[Μαρδόνιος]], ξάδερφος και γαμπρός του αυτοκράτορα. Ακόμα στην αυτοκρατορική αυλή του Ξέρξη υπήρχαν και ορισμένοι ευγενείς από την Ελλάδα που έχασαν τους θρόνους τους και έλπιζαν ότι αν βοηθούσαν τον Πέρση αυτοκράτορα στην εισβολή του, θα κέρδιζαν το θρόνο τους πάλι. Μερικοί από αυτούς ήταν: ο [[Δημάρατος της Σπάρτης|Δημάρατος]] έκπτωτος βασιλιάς της [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτης]], ο Αιαντίδης, γαμπρός του έκπτωτου τυράννου της Αθήνας [[Ιππίας ο τύραννος|Ιππία]], η οικογένεια των Αλευαδών, έκπτωτη δυναστεία που ηγούνταν του [[Κοινό των Θεσσαλών|Κοινού των Θεσσαλών]], και ο μάντης Ονομάκριτος, ο οποίος είχε πληρωθεί από οικογένειες έκπτωτων ευγενών για να δίνει ευνοϊκούς χρησμούς στο Ξέρξη ώστε να πειστεί να εκστρατεύσει στην Ελλάδα. Το συνέδριο κράτησε έξι μήνες και αποφασίστηκε τελικά η επίθεση κατά της [[Ελλάδα]]ς ενώ στο τέλος του συνεδρίου παρατέθηκε συμπόσιο επτά ημερών. Ο Ξέρξης διέταξε την τότε σύζυγό του Αστίν να εμφανιστεί στο συμπόσιο για επίδειξη σύμφωνα με τα έθιμά τους. Η Αστίν όμως αρνήθηκε και ο Ξέρξης την έδιωξε από το παλάτι. Μετά παντρεύτηκε την [[Εσθήρ]], μια από τις ομορφότερες κοπέλες του χαρεμιού του, ανεψιά τού Ιουδαίου Μαρδοχαίου.

Ο Ξέρξης με το στρατό του πέρασε χωρίς δυσκολία τον [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντο]], με γέφυρες που κατασκεύασαν οι μηχανικοί του. Τη πρώτη φορά οι γέφυρες κατέρρευσαν ύστερα από τρικυμία και έτσι ο Ξέρξης αποκεφάλισε τους μηχανικούς του και διέταξε να μαστιγώσουν τη θάλασσα γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές του, ενώ της πέταξε και αλυσίδες για να τη δέσουν. Ακόμα για να περάσει ο στόλος του άνοιξε μια [[διώρυγα του Ξέρξη|διώρυγα]] στη χερσόνησο του [[ΆθωςΧερσόνησος του Άθω|Άθω]] και έθεσε επικεφαλής του έργου, τους Βούβαρη του Μεγαβάζου και Αρταχαίη του Αρταίου. Πέρασε χωρίς προβλήματα τη [[Θράκη]], τη [[Μακεδονία]] και τη [[Θεσσαλία]] και έφτασε στις [[Θερμοπύλες]], όπου αντιμετώπισε τους 300 Σπαρτιάτες του [[Λεωνίδας|Λεωνίδα]]. Μετά τη [[Μάχη των Θερμοπυλών|νίκη του στις Θερμοπύλες]] έφτασε στην [[Αθήνα]] και την κατέλαβε. Οι κάτοικοί της είχαν φύγει πρόσφυγες στα γύρω νησιά.

Ο τεράστιος στόλος του Ξέρξη, που στο μεταξύ είχε πάθει μεγάλες καταστροφές από τρικυμίες και από τη ναυμαχία στο [[Αρτεμίσιο Εύβοιας|Αρτεμίσιο]] με τους Αθηναίους, κατανικήθηκε στην περίφημη [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]] στα 480 π.Χ. Αφήνοντας το γαμπρό του Μαρδόνιο στην Ελλάδα, που νικήθηκε κι αυτός στη [[μάχη των Πλαταιών]] στα 479 π.Χ., ο Ξέρξης γύρισε στις [[Σάρδεις]]. Η [[μάχη της Μυκάλης]] το 479 π.Χ., ήταν το τελειωτικό χτύπημα για την εκστρατεία του Ξέρξη, καθώς ύστερα από αυτή οι δυνάμεις του αποσύρθηκαν στην Περσία και οι ελληνικές δυνάμεις ξεκίνησαν απελευθερωτικό αγώνα στα παράλια της Μικράς Ασίας.