ΣΤ΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Disambiguated: Αγγελόκαστρο → Αγγελόκαστρο Αιτωλοακαρνανίας, Μεθώνη → Μεθώνη Μεσσηνίας |
|||
Γραμμή 18:
==Επιχειρήσεις στο Ιόνιο==
Ο Βενετικός στόλος έπλευσε το [[1684]] με αρχηγό τον [[Φραντζέσκο Μοροζίνι|Μοροζίνη]] από την [[Αδριατική]] προς το [[Ιόνιο]]. Οι Ενετοί έστειλαν τους Ζακυνθινούς συνταγματάρχη [[Παύλος Μακρής|Παύλο Μακρή]] και [[Δοξαράς|Δοξαρά]] στη Μάνη, προσκαλώντας τους σε επανάσταση. Ταυτόχρονα αποβίβασε τους αρματολούς [[Αγγέλης Σουμίλας|Αγγέλη]], [[Πάνος Μεϊντάνης|Μεϊτάνη]] και [[Χορμόπουλος|Χορμόπουλο]] στην περιοχή της [[Βόνιτσα]]ς. Πρώτος στόχος ήταν η [[Λευκάδα]] την οποία κατέλαβε μετά από σύντομη πολιορκία. Στη συνέχεια οι Βενετοί εισέβαλαν στην ενδοχώρα της [[Ακαρνανία]]ς και με τη βοήθεια Ελλήνων οπλαρχηγών κατέλαβαν στα τέλη του Σεπτέμβρη του 1684 τη [[Βόνιτσα]] και την [[Πρέβεζα]]. Οι επιτυχημένες αυτές επιχειρήσεις ενθάρρυναν τους [[Έλληνες]] να συνεργαστούν μαζί τους εναντίον των Οθωμανών. Με τους αρματολούς ενώθηκαν και οι [[Χρήστος Βαλαωρίτης|Χρήστος]] και [[Μόσχος Βαλαωρίτης|Μόσχος Βαλαωρίτες]], [[Σπαθόγιαννος]] από το [[Ξηρομέρι]], και άλλοι. Στην [[Ευρυτανία]] και [[Ακαρνανία]] πυρπόλησαν το [[Αγρίνιο]], [[Αγγελόκαστρο Αιτωλοακαρνανίας|Αγγελόκαστρο]], [[Μεγάλη Χώρα Αιτωλοακαρνανίας|Ζαπάντι]], και άλλες πόλεις και χωριά.
Την επανάσταση κήρυξαν και οι μητροπολίτες Πολυανής (''περιοχή [[λίμνη Δοϊράνη|Δοϊράνης]] και [[Δήμος Κιλκίς|Κιλκίς]]'') ''με αποστολή αγωνιστών στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]'', και [[Κασσάνδρα Χαλκιδικής|Κασσάνδρας]], στη [[Μακεδονία]], καθώς και ο μητροπολίτης [[Λήμνος|Λήμνου]].<ref>[http://www.egolpion.com/ekklhsia_agwnes_ethnous.el.aspx Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον, H Ορθόδοξη Εκκλησία κατά τους αγώνας του έθνους, Αθ. Ε. Καραθανάση, Καθηγητού του Α.Π.Θ.]</ref> Λίγο δυτικότερα, στη [[Χειμάρρα]], οι Χειμαριώτες ταυτόχρονα ξεσηκώθηκαν και αυτοί, απαγχόνισαν τους Τούρκους και έστειλαν τα κεφάλια τους στους Ενετούς, οι οποίοι ανταπέστειλαν δώρα και υποσχέσεις βοηθείας.
Γραμμή 26:
[[File:Morosini conquest of Moreas medal.jpg|thumb|right|220px|Βενετικό μετάλειο του 1688 προς τιμήν των κατακτήσεων του Μοροζίνι στον Μωριά]]
Στις αρχές του επόμενου χρόνου οι Βενετοί ενισχυόμενοι από την [[Τοσκάνη]] και τα [[Παπικά Κράτη]] αντιμετώπισαν επιτυχώς μία τουρκική επίθεση που απειλούσε να ανακαταλάβει την Μάνη. Μετά τις νέες ενισχύσεις επικεφαλής των χερσαίων επιχειρήσεων ανέλαβε ο Σουηδός κόμης [[Όττο Βίλχελμ Καίνιξμαρκ]] και των θαλάσσιων ο Μοροζίνι. Στις 3 Ιουνίου 1986 ο Καίνιξμαρκ κατέλαβε την [[Πύλος|Πύλο]] και το [[Ναυαρίνο]]. Ο τουρκικός πληθυσμός των περιοχών κατέφυγε στην Τρίπολη. Στις 7 Ιουλίου κατελήφθη και η [[Μεθώνη Μεσσηνίας|Μεθώνη]]. Οι Βενετοί στη συνέχεια προχώρησαν προς το [[Άργος]] και το [[Ναύπλιο]]. Ο Βενετικός στρατός αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο στο διάστημα μεταξύ της 30ης Ιουλίου και της 4ης Αυγούστου 1686. Μετά από σκληρές μάχες με τα στρατεύματα του [[Ισμαήλ Πασά]] κατέλαβαν την πόλη στις 3 Σεπτεμβρίου. Ο Ισμαήλ πασάς μετά την ήττα του αναχώρησε για την [[Αχαΐα]] αφού πρώτα ενίσχυσε την φρουρά της [[Κόρινθος|Κορίνθου]] που έλεγχε το πέρασμα προς τη Δυτική Ελλάδα.
Στις αρχές του 1687 ο Μοροζίνι δέχτηκε νέες στρατιωτικές ενισχύσεις με την άφιξη γερμανικών σωμάτων από το [[Αννόβερο]]. Η δύναμή του πλέον του επέτρεπε να στραφεί εναντίον του μεγαλύτερου οχυρού της Πελοποννήσου, της πόλης της [[Πάτρα]]ς και του κάστρου στο [[Ρίο]]. Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν αμέσως στους Βενετούς κατά την αποβίβασή τους στην περιοχή της Αχαΐας, όμως ηττήθηκαν. Ο πανικός που ξέσπασε τότε στις τάξεις των τουρκικών δυνάμεων επέτρεψε στους Βενετούς να προχωρήσουν στην κατάληψη της [[Πάτρα]]ς και του [[Ρίο]]υ. Η κατάληψη της Πελοποννήσου ολοκληρώθηκε το 1897 με την κατάληψη των κάστρων της [[Κόρινθος|Κορίνθου]] και του [[Μυστράς|Μυστρά]]. Μόνο η [[Μονεμβασιά]] παρέμεινε στα χέρια των Οθωμανών μέχρι το 1690.
| |||