Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον [[δεκέμβριος|Δεκέμβριο]] του [[1948]], η Ιρλανδία μετατράπηκε σε [[ανεξάρτητη δημοκρατία]], αποχωρώντας από τη [[Βρετανική Κοινοπολιτεία]]. Αφού, λοιπόν, η Ιρλανδία δεν αποτελούσε πια κτήση της Μεγάλης Βρετανίας και είχε γίνει ανεξάρτητο κράτος, οι βλέψεις της οργάνωσης στράφηκαν στο μικρό κομμάτι του νησιού, στα βορειοανατολικά, το οποίο είχε παραμείνει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κατά τις [[δεκαετία 1950|δεκαετίες του '50]] και [[δεκαετία 1960|του '60]], υπήρξαν κάποιες ενέργειες στη Βόρεια Ιρλανδία, από πλευράς ΙΡΑ, όμως, δεν υπήρξε ανταπρόκριση από τους Ιρλανδούς της περιοχής. Στα τέλη της δεκαετίας του '60, οι ρωμαιοκαθολικοί του [[Ώλστερ]], ξεκίνησαν [[διαδήλωση|διαδηλώσεις]] ενάντια των διακρίσεων στο [[δικαίωμα ψήφου]], στη στέγαση και στην απασχόληση, με τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό να τούς στηρίζει ενεργά. Aυτή η ενέργεια επανέφερε το διχασμό στις τάξεις του ΙΡΑ (η κύρια διαφωνία ήταν ο βαθμός χρήσης βίας στις διαδηλώσεις), με αποτέλεσμα τα μέλη του να χωριστούν εκ νέου σε δύο παρατάξεις, έπειτα από συνέδριο του Σιν Φέιν, το [[1969]]: την λεγόμενη "επίσημη" (''official'') και την λεγόμενη "προσωρινή" (''provisional''). Τα μέλη της προσωρινής πτέρυγας ([[πρόβος (ΙΡΑ)|Πρόβος]] - ''Provos'') τάχθηκαν υπέρ της [[τρομοκρατία]]ς, καθώς αποτελούσαν, κυρίως, τα νεαρότερα ηλικιακά και μαχητικότερα μέλη της οργάνωσης. Στις αρχές της [[δεκαετία 1970|δεκαετίας του '70]], οι Πρόβος εξαπέλυσαν πολλές [[τρομοκρατικές επιθέσεις]], οι οποίες κόστισαν τη ζωή σε πολλούς Βρετανούς [[στρατιώτης|στρατιωτικούς]] και [[πολίτης|πολίτες]], ενώ άφησαν πίσω τους και αρκετούς τραυματίες. Μεταξύ [[1973]] και [[1975]], η δράση των Πρόβος μειώθηκε, όμως, στο επόμενο διάστημα, η "προσωρινή" πτέρυγα του ΙΡΑ ξεκίνησε, και πάλι, τις [[βομβιστικές επιθέσεις]], για να τραβήξει την προσοχή της [[κοινή γνώμη|κοινής γνώμης]]. Στις [[20 Ιουλίου]] του [[1981]], εξερράγη μια βόμβα του ΙΡΑ στο [[Χάυντ Παρκ]] του [[Λονδίνο]]υ, η οποία σκότωσε τρεις άνδρες της [[έφιππη βασιλική φρουρά (Μεγάλη Βρετανία|έφιππης βασιλικής φρουράς]] και τραυμάτισε άλλους 23 ανθρώπους. Σχεδόν ταυτόχρονα, μια δεύτερη βόμβα του ΙΡΑ εξερράγη, η οποία σκότωσε έξι μέλη της [[στρατιωτική φιλαρμονική|στρατιωτικής φιλαρμονικής]]. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, μια παραφυάδα του ΙΡΑ, ο [[Ιρλανδικός Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός]] (''Irish National Liberation Army'') ανέλαβε την ευθύνη για την [[βόμβα]] που εξερράγη σε [[Μπαρ (κέντρο διασκέδασης)|μπαρ]], στη Βόρειο Ιρλανδία, και σκότωσε 11 Βρετανούς στρατιώτες. Στις [[4 Φεβρουαρίου]] του [[1974]], βόμβα του ΙΡΑ εξερράγη στο [[γκραν Οτέλ (Μπράιτον)|Γκραν Οτέλ]] του [[Μπράιτον]], στο οποίο διέμεναν μέλη της τότε κυβέρνησης του [[συντηρητικό Κόμμα (Μεγάλη Βρετανία)|Συντηρητικού Κόμματος]], συμπεριλαμβανομένης της [[πρωθυπουργός|πρωθυπουργού]] [[Μάργκαρετ Θάτσερ]], προκαλώντας τεράστιες υλικές ζημιές, οδηγώντας στο θάνατο πέντε ανθρώπους και τραυματίζοντας, παράλληλα, πολλούς ακόμα. Ανάμεσα στους τραυματίες ήταν και ο [[υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας (Μεγάλη Βρετανία)|υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας]], [[Νόρμαν Τέμπιτ]].<ref name=lar/> Το [[1990]], υπήρξε νέος διχασμός στις τάξεις του ΙΡΑ, από τον οποίο προέκυψε ο "[[Πραγματικός ΙΡΑ]]" (''Real IRA''), ο οποίος αποτελείτο, κυρίως, από τα περισσότερο [[hardcore|σκληροπυρηνικά]] μέλη της οργάνωσης. Στον Πραγματικό IRA αποδίδονται οι ευθύνες για τη βομβιστική επίθεση στο [[Όμα]], το [[1998]] και στο Λονδίνο, το [[2001]].<ref name=tov/>

Μετά από [[απεργία πείνας|απεργίες πείνας]], το 1981, οι οποίες κόστισαν τη ζωή σε δέκα [[ρεπουμπλικανισμός|Ρεπουμπλικανούς]], οι οκτώ εκ των οποίων ήταν μέλη του ΙΡΑ, οι ηγέτες του Σιν Φέιν, [[Τζέρρυ Άνταμς]] και [[Μάρτιν ΜακΓκίνες]] προσπάθησαν να πολιτικοποιήσουν την οργάνωση, έχοντας απώτερο σκοπό τα μέλη της να μπορούν να μετέχουν σε πολιτικές συζητήσεις, κάτι το οποίο κατάφεραν σε συνεργασία με τον ηγέτη του [[Σοσιαλδημοκρατικό και Εργατικό Κόμμα (Βόρεια Ιρλανδία)|Σοσιαλδημοκρατικού και Εργατικού Κόμματος]], [[Τζων Χιουμ]], τον [[αύγουστος|Αύγουστο]] του [[1994]], οπότε και ο ΙΡΑ κήρυξε "''πλήρη κατάπαυση οποιασδήποτε στρατιωτικής δράσης''". Δύο μήνες μετά, την παύση του πυρός από πλευράς τους, κήρυξαν και οι ενωτικοί προτεστάντες παραστρατιωτικοί. Ωστόσο, οι υποσχέσεις για εκπροσώπηση σε πολυμερείς συζητήσεις προς το Σιν Φέιν και τα πρώην μέλη του ΙΡΑ δεν τηρήθηκαν, λόγω της απαίτησης των ενωτικών για πλήρη [[αφοπλισμός|αφοπλισμό]] του ΙΡΑ, με αντάλλαγμα το δικαίωμα συμμετοχής του Σιν Φέιν σε αυτές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια νέα βομβμιστική επίθεση από τον ΙΡΑ στο [[Ντόκλαντς]] του Λονδίνου, η οποία σκότωσε δύο ανθρώπους. Τον [[Ιούλιος|Ιούλιο]] του [[1997]], τα μέλη του ΙΡΑ κήρυξαν εκ νέου κατάπαυση του πυρός, δεχόμενα τους όρους του αφοπλισμού και [[όρκος|ορκιζόμενα]] να τηρήσουν τις αρχές της [[μη βία|μη βίας]]. Έτσι, δύο μήνες μετά, τούς επιτράπηκε η συμμετοχή σε πολιτκές συζητήσεις. Τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1998]], υπογράφηκε η [[Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής]], σύμφωνα με την οποία θα προέκυπτε νέα κυβέρνηση στη Βόρεια Ιρλανδία,<ref name=lar/> μέσω μιας ημιαυτόνομης [[εθνοσυνέλευση]]ς, στην οποία θα συμμετείχαν [[Πολιτικό κόμμα|κόμμα]]τα και προτεσταντών και καθολικών και ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός θα αφοπλιζόταν πλήρως. Ωστόσο, η Εθνοσυνέλευση διαλύθηκε, λόγω αλληλοκατηγοριών.<ref name=tov/> Οι Ιρλανδοί ρεπουμπλικανοί συμφώνησαν, τελικά, με την παραμονή της Βορείου Ιρλανδίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, για όσο το επιθυμούσε η πλειοψηφία των κατοίκων της, αλλά τα μέλη του ΙΡΑ αρνήθηκαν να αχρηστεύσουν το σύνολο του [[οπλοστάσιο|οπλοστασίου]] της οργάνωσης.<ref name=lar/> Το Δεκέμβριο του [[2004]], τα ηγετικά μέλη του ΙΡΑ πρότειναν την ολοκλήρωση του αφοπλισμού τους, όμως οι προτεστάντες απαίτησαν φωτογραφική τεκμηρίωση, κάτι που δεν έγινε δεκτό από την οργάνωση, η οποία έκανε λόγο για "''απαράδεκτο εξευτελισμό''". Στα τελευταία χρόνια δράσης του, ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός έτεινε να μετατραπεί σε μια αποκλειστικά [[έγκλημα|εγκληματική]] οργάνωση, ιδιαίτερα μετά τη [[ληστεία]] της [[τράπεζα]]ς [[Northern Bank]], το Δεκέμβριο του 2004, στο [[Μπέλφαστ]] και τη δολοφονία του ρωμαιοκαθολικού [[Ρόμπερτ ΜακΚάρτνυ]], τον Ιανουάριο του [[2005]], επίσης στο Μπέλφαστ.<ref name=tov>^ Για πόσο σίγησαν τα όπλα του IRA; [http://www.tovima.gr/world/article/?aid=167544 ΤΟ ΒΗΜΑ]</ref> Στις [[28 Ιουλίου]] του 2005, ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός κήρυξε τον τερματισμό οποιασδήποτε ένοπλης ενέργειας και ανακοίνωσε πως, στο μέλλον, θα προσπαθούσε να επιτύχει τους στόχους του μόνο με ειρηνικά μέσα.<ref name=lar>^ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica, τόμος 25, σελ. 431-433</ref> <ref name=tov/> Ο Τζέρρυ Άνταμς χαρακτήρισε την απόφαση αυτή "''θαρραλέα και αξιόπιστη''".