Έγραψε τον "''Πειρασμό της Δύσης''" (1926) και αργότερα "''Το αλλόκοτο βασίλειο''" (1928), τους "''Κατακτητές''" (1928), τη "''Βασιλική οδό''" (1930), και την "''Ανθρώπινη μοίρα''" (1930) που τιμήθηκε με το [[βραβείο Γκονκούρ]].
Στον μεσοπόλεμο ήταν ένθερμος υποστηρικτής του [[Τρότσκι]]. Υποστηρίζεται μάλιστα ότι είχε καταστρώσει σχέδιο για την διάσωση του από την εξορία όπου τον είχε στείλει ο [[Στάλιν]]. ΤιςΤο σχετικό αποδεικτικό υλικό κατέστρεψε ο εκδότης [[Γκαστόν Γκαλιμάρ|Γκαλιμάρ]] λίγο πριν τη γερμανική επέλαση στο [[Παρίσι]]. <ref>{{cite web | url=http://www.politikokafeneio.com/biblio/malro276.htm | title=Η συνάντηση Λέον Τρόσκι - Αντρέ Μαλρώ| accessdate=2011-03-02 | author= Κατσαγάνης, Δημήτρης | date=27/06/2003}}</ref>. Συμμετείχε στον [[Ισπανικός Εμφύλιος|ισπανικό εμφύλιο]] στο πλευρό των δημοκρατικών με τις [[Διεθνείς Ταξιαρχίες]]. Κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος πόλεμος|Β' Παγκοσμίου πολέμου]] υπήρξε ενεργό μέλος της [[γαλλική αντίσταση|γαλλικής Αντίστασης]]. Μετά το πέρας του πολέμου ασχολήθηκε κυρίως με την ιστορία της τέχνης και ακολούθησε πολιτικά τον στρατηγό [[Σαρλ ντε Γκωλ|Ντε Γκώλ]], ο οποίος του εμπιστεύτηκε το Υπουργείο Πολιτιστικών Υποθέσεων από το 1958 μέχρι τον [[Μάης του '68|Μάη του 1968]]. Πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 1976 στο [[Κρετέιγ]].
