Λιβία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ έγκυος και όχι έγγυος
κι άλλα ορθογραφικά
Γραμμή 11:
== Στο πλευρό του Αυγούστου ==
[[Αρχείο:Livia, the wife of Augustus, superintending.jpg|220px|thumb|Η Λιβία, ενώ επιβλέπει την ύφανση των ρούχων για την οικογένειά της, σχέδιο του Αντρέ Κασταίν, 1911.]]
Μετά την ανακοίνωση γενικής αμνηστίας, η Λιβία επέστρεψε στη [[Ρώμη]], όπου και την σύστησαν προσωπικά στον Οκταβιανό το [[39 π.Χ.]] Την εποχή εκείνη η Λιβία είχε ήδη ένα γιο, τον μέλλοντα αυτοκράτορα [[Τιβέριος Καίσαρας Αύγουστος|Τιβέριο]], ενώ ήταν έγκυος με το δεύτερο, τον [[Νέρων Κλαύδιος Δρούσος|Νέρωνα Κλαύδιο Δρούσο]]. Ο θρύλος λέει πως ο Οκταβιανός την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, παρόλο που ήταν ήδη παντρεμένος με τη δεύτερή του σύζυγο, τη [[Σκριβωνία]].<ref name = Hurley>Hurley, D. (1999). [http://www.roman-emperors.org/livia.htm "Livia (Wife of Augustus)]." Online Encyclopedia of Roman Emperors.</ref> Ο Οκταβιανός πήρε διαζύγιο το [[39 π.Χ.]], την ίδια ημέρα που η Σκριβωνία έφερε στον κόσμο την κόρη του, την [[Ιουλία την Πρεσβύτερη]].<ref>Cassius Dio [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/home.html Roman History]. 48.34.3. (Vol. VI, Loeb Classical Library edition, 1917. Harvard University Press. Μετάφραση Earnest Cary) </ref> Από ό,τι φαίνεται περίπου εκείνη την περίοδο, όταν η Λιβία ήταν στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της, ο Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων πείστηκε ή εξαναγκάστηκε από τον Οκταβιανό να χωρίσει τη Λιβία. Στις [[14 Ιανουαρίου]], το παιδί γεννήθηκε. Ο Οκταβιανός και η Λιβία παντρεύτηκαν στις [[17 Ιανουαρίου]], προσπερνώντας την παραδοσιακή περίοδο αναμονής. Ο Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων ήταν παρών στην τελετή, παραδίνοντάςπαραδίδοντάς την στο γάμο ''«όπως θα έκανε ένας πατέρας»''.<ref>Cassius Dio 48.44.1-3</ref> Η σημασία της οικογένειας των πατρικίων Κλαυδίων στους σκοπούς του Οκταβιανού και η πολιτική επιβίωση των Κλαυδίων Νερώνων είναι πιθανόν περισσότερο ρεαλιστικές εξηγήσεις για την ένωση αυτή. Μολαταύτα, η Λιβία και ο Οκταβιανός παρέμειναν παντρεμένοι για τα επόμενα 51 χρόνια, παρόλο που δεν απέκτησαν παιδιά πέρα από μια αποτυχημένη εγκυμοσύνη. Η Λιβία πάντα απολάμβανε το κύρος του διακεκριμένου συμβούλου του συζύγου της, προωθώντας του παρακλήσεις τρίτων και επηρρεάζονταςεπηρεάζοντας την πολιτική του, ένας ασυνήθιστος ρόλος για μια Ρωμαία σύζυγο, σε μια καθαρά [[Πατριαρχία|πατριαρχική κοινωνία]].<ref name = Hurley/>
 
Μετά την αυτοκτονία του Μάρκου Αντώνιου στον απόηχο της [[Ναυμαχία του Ακτίου|Ναυμαχία στο Άκτιο]] το [[31 π.Χ.]], ο Οκταβιανός είχε πλέον απομακρύνει όλα τα αγκάθια από το στέμμα του και κυβέρνησε στο εξής - αν και ανεπίσημα - σαν μονάρχης από το [[27 π.Χ.]] και μετά υπό το τιμητικό όνομα «Αύγουστος». Αυτός και η Λιβία αποτελούσαν πρότυπο για τα ρωμαϊκά σπιτικά. Παρά τον πλούτο και τη δύναμή του, ο Αύγουστος και η οικογένειά του συνέχισαν να ζουν με σεμνότητα στο σπίτι τους στον [[Παλατίνος Λόφος|Παλατίνο Λόφο]]. Η Λιβία αποτελούσε το παράδειγμα της ευγενούς Ρωμαίας matrona. Δεν φορούσε ούτε εξεζητημένα κοσμήματα ούτε προσποιητά φορέματα, φρόντιζε το σπίτι και το σύζυγο τής, συχνά φτιάχνοντας τα ρούχα του η ίδια, πάντα πιστή και αφοσιωμένη. Το [[35 π.Χ.]] ο Οκταβιανός έδωσε στη Λιβία το χωρίς προηγούμενο προνόμιο να χειρίζεται τα οικονομικά της και της αφιέρωσε ένα δημόσιο άγαλμα. Διατηρούσε η ίδια το δικό της κύκλο προστατευομένων και προώθησε πολλούς από αυτούς σε πολιτικά αξιώματα, ανάμεσα στους οποίους συναντούμε τους παππούδες των μετέπειτα αυτοκρατόρων [[Γάλβας|Γάλβα]] και [[Όθο]].<ref name = Hurley/>
Γραμμή 22:
Ο Αύγουστος έφυγε από τη ζωή το [[14|14 μ.Χ.]] και θεοποιήθηκε από τη [[Σύγκλητος|Σύγκλητο]] λίγο καιρό μετά. Στη διαθήκη του, άφησε το ένα τρίτο της ιδιοκτησίας του στη Λιβία και τα άλλα δύο τρίτα στο διάδοχό του, τον Τιβέριο. Στη διαθήκη του, ο Αύγουστος κάνει επίσης τη Λιβία μέλος της οικογένειας των Ιουλίων, μετατρέποντάς την κατά συνέπεια σε [[Πατρίκιοι|πατρικία]], και της αποδίδει τον τιμητικό τίτλο της Αυγούστας. Αυτές οι παραχωρήσεις της επέτρεψαν να διατηρήσει τη δύναμή της μετά το θάνατο του Αυτοκράτορα, υπό το όνομα Ιουλία Αυγούστα.
 
Για κάποιο χρονικό διάστημα η Λιβία και ο γιος της Τιβέριος, ο νέος Αυτοκράτορας, φαινομενικά τα πήγαιναν καλά. Το να μιλήσει κανείς εναντίον της άρχισε να θεωρείται [[προδοσία]] από το [[20|20 μ.Χ.]] και μετά, ενώ το [[24|24 μ.Χ.]] ο γιος της τής εξασφάλισε θέση στο θέατρο ανάμεσα στις [[Εστιάδες Παρθένες]]. Η Λιβία ασκούσε ανεπίσημη αλλά πολύ πραγματική εξουσία στη Ρώμη. Τελικά ο Τιβέριος θορυβήθηκε από την πολιτική δύναμη της μητέρας του, και γενικά αρνούταν την ιδέα πως εκείνη του έδωσε το θρόνο. Στην αρχή της βασιλείας του έθεσε [[βέτο]] στην πρόθεση της Συγκλήτου να της αποδώσει τον άνευ προηγουμένου τίτλο ''«Mater Patriae» (Μητέρα της Πατρίδας)'', κατά το πρότυπο του ''«Pater Patriae» (Πατέρας της Πατρίδας)'', τίτλο που έφερε ο Αύγουστος.<ref name = Hurley/> Ο Τιβέριος για την ακρίβεια αρνούταναρνούνταν με θέρμη τον τίτλο ''«Pater Patriae»'' και για τον εαυτό του.
 
Οι ιστορικοί Τάκιτος και Δίων Κάσσιος περιγράφουν μια επηρμένη και εξουσιαστική βασιλομήτορα, πάντα έτοιμη να παρέμβει στις αποφάσεις του Τιβέριου, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα την υπόθεση μιας Ρωμαίας με το όνομα Ουργκουλάνια, η οποία υπέθεσε πως η φιλία της με την αυτοκράτειρα την τοποθετούσε πάνω από το νόμο,<ref>Cassius Dio 57.12</ref><ref>Tacitus, ''Annals'' 2.34</ref> και της Πλανκίνας, στην οποία έπεσαν οι υποψίες για τη δολοφονία του Γερμανικού και η οποία σώθηκε με παρέμβαση της Λιβίας.<ref>Tacitus, ''Annals'' 3.17</ref> Μια μαρτυρία από το [[22|22 μ.Χ.]] αναφέρει πως η Ιουλία Αυγούστα αφιέρωσε ένα άγαλμα στον Αύγουστο στο κέντρο της Ρώμης, τοποθετώντας το όνομά της πριν από αυτό του Τιβέριου.
Γραμμή 28:
== Θάνατος ==
[[Αρχείο:Livia Drusilla Louvre Ma1233.jpg|200px|thumb|Η Λιβία Δρουσίλλα, σύζυγος του πρώτου Αυτοκράτορα της Ρώμης, Οκταβιανού Αυγούστου. Βασάλτης, έργο ρωμαϊκό, περ. 31 π.Χ. Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι]]
Οι αρχαίοι ιστορικοί αποδίδουν την απόσυρση του Τιβέριου στο [[Κάπρι]] στην αδυναμία του να την αντέξει περισσότερο.<ref>Tacitus, ''Annals'' 4.57, Cassius Dio 57.12.6</ref> Μέχρι το [[22|22 μ.Χ.]] υπήρχε, σύμφωνα με τον Τάκιτο, μια ''«αυθεντική αρμονία ανάμεσα σε μητέρα και γιο, ή ένα μίσος καλά κρυμμένο»''.<ref name=auto1>Tacitus, ''Annals'' 3.64</ref> Ο Δίων αναφέρει πως ήδη από την εποχή που εκείνος ανέβηκε στο θρόνο την μισούσε από βάθος καρδίας.<ref>Cassius Dio 57.3.3</ref> Το 22 η Λιβία αρρώστησε και ο Τιβέριος έσπευσε στη Ρώμη για να είναι μαζί της.<ref name=auto1 /> Αλλά το [[29|29 μ.Χ.]] όταν τελικά ασθένησε και πέθανε, ο Τιβέριος παρέμεινε στο Κάπρι με τη διακαιολογίαδικαιολογία πως είχε πολύ δουλειά, και έστειλε τον [[Καλιγούλας|Καλιγούλα]] να φροντίσει για την τελετή.<ref>Tacitus, ''Annals'' 5.1, Cassius Dio 58.2</ref> Ο Σουητόνιος <ref>Suetonius, ''Vita Tiberii'' 51</ref> προσθέτει τη μακάβρια λεπτομέρεια πως ''«όταν πέθανε... μετά από καθυστέρηση πολλών ημερών, κατά τις οποίες υπήρχε η ελπίδα πως εκείνος θα ερχόταν, τελικά εκείνη κηδεύτηκε γιατί η κατάσταση του νεκρού σώματος το απαιτούσε...»''. Ο Τιβέριος έθεσε επίσης βέτο στην απόδοση θεϊκών τιμών σε εκείνη, σαν να αντλούσε ευχαρίστηση από το να της στερεί τις ενδόμυχες φιλοδοξίες της. Αργότερα παρεμπόδισε όλες τις τιμές που της απέδωσε η Σύγκλητος μετά θάνατον και ακύρωσε τη διαθήκη της.
 
Έπρεπε να περάσουν 13 χρόνια μέχρι το [[42|42 μ.Χ.]] για να τις επιστραφούν οι τιμές που της στέρησαν και να ολοκληρωθεί η θεοποίησή της, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του εγγονού της, του [[Κλαύδιος|Κλαύδιου]]. Ονομάστηκε ''«Diva Augusta» (Θεϊκή Αυγούστα)'' και της δόθηκε ένα άρμα που έσερναν [[Ελέφαντας|ελέφαντες]] για να μεταφέρει την εικόνα της σε όλους τους δημόσιους αγώνες. Ένα άγαλμά της στήθηκε στο [[Ναός του Αυγούστου|Ναό του Αυγούστου]] στο πλευρό αυτού του συζύγου της, [[Αρματοδομία|αρματοδρομίες]] οργανώθηκαν για να την τιμήσουν και οι γυναίκες επικαλούνταν το όνομά της στους ιερούς τους όρκους.
Γραμμή 35:
 
== Προσωπικότητα ==
Παραθέτοντας διάφορες φήμες, οι αρχαίες πηγές περιγράφουν γενικά την Λιβία (Ιουλία Αυγούστα) σαν μια περήφανη γυναίκα με χαρακτηριστικά βασίλισσας, πιστή στον αυτοκρατορικό της σύζυγο, για το οποίο υπήρξε άξια σύντροφος, πάντα ισορροπημένη και αξιοπρεπής. Με δεξιότεχνίαδεξιοτεχνία κατάφερε να ανταποκριθεί στο ρόλο της συζύγου, μητέρας, χήρας και βασιλομήτορος. Ο Δίων αναφέρει <ref>Cassius Dio 58.2.5</ref> δύο αποφθεύγματά της: <blockquote>'' «Κάποτε, όταν τη συνάντησαν κάποιοι γυμνοί άνδρες και σαν αποτέλεσμα επρόκειτο να θανατωθούν, τους έσωσε τη ζωή λέγοντας πως για μια ενάρετη γυναίκα τέτοιοι άντρες δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα αγάλματα. Όταν ρωτήθηκε κάποτε πώς κατάφερε να αποκτήσει τέτοια επιρροή στον Αύγουστο, απάντησε πως τα κατάφερε παραμένοντας ενάρετη η ίδια, κάνοντας με χαρά ό,τι τον ευχαριστούσε, μένοντας μακρυά από τις υποθέσεις του και, κυρίως, προσποιούμενη πως δεν άκουγε ούτε πρόσεχε για τις αγαπημένες του πάθους του» ''.</blockquote>
 
Με τον καιρό, ωστόσο, και όντας πλέον χήρα, η αλαζονεία, η δίψα για εξουσία και το εξόφθαλμο κυνήγι για δύναμη ήρθαν στην επιφάνεια. Η Λιβία πάντα επωφελούνταν από το κλίμα κολακείας που ο Αύγουστος δούλεψε σκληρά να δημιουργήσει και το οποίο ο Τιβέριος αντιπαθούσε.<ref>Tacitus, ''Annals'' 4.37</ref> Όποτε πήγαινε στο [[θέατρο]], υπήρχε κρατημένη για εκείνη μια θέση στο πλευρό των Εστιάδων,<ref>Tacitus, ''Annals'' 4.16</ref> και ίσως αυτό να γινόταν έτσι ώστε να αποτελέσει περισσότερο τιμή για τις Εστιάδες κι όχι για την ίδια.<ref>cf. Ovid, Tristia, 4.2.13f, Epist.Ex Ponto 4.13.29f</ref>
Γραμμή 45:
Στα Χρονικά του, ο Τάκιτος περιγράφει τη Λιβία ως πρόσωπο με μεγάλη επιρροή, στο σημείο που ''«είχε τον γηραιό Αύγουστο γερά υπό τον έλεγχό της – τόσο πολύ ώστε αυτός να εξορίσει τον μόνο του επιζήσαντα εγγονό στο νησί της Πλανασίας»''.
 
Απεικονίσεις της Λιβίας εμφανίζονται σε αρχαία νομίσματα και πορτραίτα. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έκανε την εμφάνισή της σε νομίσματα των επαρχιών το [[16 π.Χ.]] Οι απεικονίσεις της μπορούν να ταξινομηθούν χρονολογικά εν μέρει από τα χτενίσματά της, τα οποία έχουν πολύ σημαντικότερο σκοπό από το να διατηρεί η αυτοκράτειρα απλώς τη μόδα της εποχής. Η απεικόνισή της με τέτοια λεπτομέρεια μεταφράζεται σε πολιτική δήλωση, αυτήν της απεικόνισης της ιδανικής Ρωμαίας γυναίκας. Η εικόνα της Λιβίας εξελίσσεται σταδιακά, με διαφορετικά στυλ απεικόνισης τα οποία δείχνουν την επιρροή της στην αυτοκρατορική προπαγάνδα, που βοήθησε να γεφυρωθεί το κενό ανάμεσα στο ρόλο της ως σύζύγουσυζύγου του Αυτοκράτορα Αυγούστου και σε αυτόν της μητέρας του Αυτοκράτορα Τιβέριου. Γενόμενη κάτι περισσότερο από την «όμορφη γυναίκα» που περιγράφουν τα αρχαία κείμενα, η Λιβία αποτελεί μια δημόσια εικόνα της εξιδανίκευσης των αρετών μιας γυναίκας κατά τους Ρωμαίους, μια μητρική φιγούρα και τελικά μια απεικόνιση θεάς που παραπέμπει στην αρετή της. Η δύναμη της Λιβίας ως σύμβολο της αναγέννησης της [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Δημοκρατίας]], ενώ παραλληλιζόταν με τις γυναικείες αρετές [[Πιέτας]] και [[Κονκορντία]] σε δημόσιες απεικονίσεις, είχε δραστική επιρροή στον τρόπο αναπαράστασης των μελλοντικών αυτοκρατορικών γυναικών ως ιδανικές και τιμημένες μητέρες και συζύγοισύζυγοι της Ρώμης.<ref>''I Claudia II: Women in Roman art and society''. Edited by Diana E. E. Kleiner and Susan B. Matheson Yale University Art Gallery. Austin: University of Texas Press, 2000.</ref>
 
=== Σύγχρονη εποχή ===
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Λιβία"