Ερυθροκύτταρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ερυθροποίηση είναι η αναπτυξιακή διαδικασία του οργανισμού που οδηγεί στην παραγωγή νέων ερυθροκυττάρων και η οποία διαρκεί περίπου 7 ημέρες. Πραγματοποιείται στο [[μυελός των οστών|μυελό των οστών]] και σε έναν υγιή ενήλικα οδηγεί στην παραγωγή 2 εκατομμυρίων ερυθροκυττάρων/δευτερόλεπτο. Η όλη διαδικασία επάγεται από την ορμόνη [[ερυθροποιητίνη]] που παράγεται από τα [[νεφρό|νεφρά]] και σε μικρή ποσότητα (περίπου 10%) στο ήπαρ. Η ερυθροποιητίνη δρα στο μυελό των οστών για να διεγείρει τον πολλαπλασιασμό προγονικών ερυθροκυττάρων και τη διαφοροποιησή τους σε ώριμα ερυθροκύτταρα. Ο ρυθμός έκκρισης της ερυθροποιητίνης μπορεί να αυξηθεί σημαντικά πάνω από τις βασικές τιμές, και ερέθισμα για κάτι τέτοιο αποτελεί η μειωμένη μεταφορά οξυγόνου στους νεφρούς. Ως αποτέλεσμα της αύξησης στην έκκριση ερυθροποιητίνης, αυξάνουν επίσης η συγκέντρωση ερυθροποιητίνης στο πλάσμα, η παραγωγή ερυθροκυττάρων, καθώς και η ικανότητα του αίματος να μεταφέρει οξυγόνο. Συνεπώς, η μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα. Η τεστοστερόνη, η ορμόνη του αρσενικού φύλου, αποτελεί επίσης ερέθισμα για την απελευθέρωση ερυθροποιητίνης. Αυτό μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον εν μέρει, την υψηλότερη συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Στα [[έμβρυο|έμβρυα]], η κύρια θέση παραγωγής ερυθροκυττάρων είναι το [[ήπαρ]].

 

====Γήρανση====

Το γηρασμένο ερυθροκύτταρο υφίσταται τροποποιήσεις στην [[πλασματική μεμβράνη|πλασματική του μεμβράνη]] που το καθιστούν πιο ευάλωτο σε αναγνώριση από τα [[μακροφάγο|μακροφάγα]] με συνέπεια τη [[φαγοκύτωση|φαγοκύτωσή]] του στο [[δικτυοενδοθηλιακό σύστημα]], στο [[σπλήνα]], στο [[ήπαρ]] και στο [[μυελό των οστών]]. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται [[ερυθρόπτωση]] και υπό φυσιολογικές συνθήκες βρίσκεται σε ισορροπία με την ερυθροποίηση οδηγώντας σε απομάκρυνση τόσων γηρασμένων ερυθροκυττάρων όσα είναι και τα νέα ερυθροκύτταρα που παράγονται, δηλαδή περίπου 2 εκατομμύρια/δευτερόλεπτο. Η ερυθρόπτωση αυξάνεται σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις όπως η [[σηψαιμία]], το [[αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο]], η [[ελονοσία]], η [[δρεπανοκυτταρική αναιμία]], η [[Μεσογειακή Αναιμία|β-θαλασσαιμία]], ο [[κυαμισμός]], η [[σιδηροπενία]] και η [[νόσος του Γουίλσον]]. Η ερυθρόπτωση μπορεί να προκληθεί λόγω ωσμωτικού σοκ, οξειδωτικού στρες, εξάντλησης των αποθεμάτων ενέργειας, καθώς και από πλήθος ενδογενών μηνύτορων και ξενοβιοτικών. Παράλληλα, υπερβολικά επίπεδα ερυθρόπτωσης παρατηρούνται σε ερυθροκύτταρα που δεν διαθέτουν την cGMP-εξαρτώμενη πρωτεϊνική κινάση Ι ή την AMP-ενεργοποιούμενη πρωτεϊνική κινάση, γνωστή ως [[AMPK]]. Στους αναστολείς της ερυθρόπτωσης περιλαμβάνονται η [[ερυθροποιητίνη]], το [[μονοξείδιο του αζώτου]], οι [[κατεχολαμίνες]] και η υψηλή συγκέντρωση [[ουρία|ουρίας]].