Νεοκλασικισμός (ζωγραφική): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Disambiguated: Καμπανία → Καμπανία Ιταλίας, Αφροδίτη → Αφροδίτη (μυθολογία) |
|||
Γραμμή 3:
[[Image:Jacques-Louis David, Le Serment des Horaces.jpg|thumb|left|180px|<center>[[Ο όρκος των Ορατίων (Ζακ-Λουί Νταβίντ)|Ο όρκος των Ορατίων]] (1787) του [[Ζακ Λουί Νταβίντ]] με σαφή αναφορά στο ηρωικό ύφος<center>]]
[[Image:IngresOdipusAndSphinx.jpg|thumb|left|180px|<center>[[Ο Οιδίποδας λύνει το αίνιγμα της Σφίγγας|Οιδίπους και Σφίγγα]] (1811) του [[Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ|Ντομινίκ Ένγκρ]]<center>]]
'''Νεοκλασικισμός''' ονομάζεται η καλλιτεχνική τάση που διαδόθηκε ευρύτατα στην [[Ευρώπη]] στο β΄μισό του 18<sup>ου</sup> αιώνα. Η αρχή του ανάγεται στο ενδιαφέρον για τις αρχαιολογικές σπουδές, που ανακινήθηκε μετά τις επιτυχείς ανασκαφές του [[Ηράκλειο|Ηρακλείου]] (1738) και της [[Πομπηία]]ς (1748) στην [[Καμπανία Ιταλίας|Καμπανία]], καθώς και από τις αισθητικές αναζητήσεις του Γερμανού ερευνητή [[Γιόχαν Γιόαχιμ Βίνκελμαν]], ο οποίος, με τη δημοσίευση του έργου του Ιστορία της τέχνης της αρχαιότητας (''Geschichte der Kunst des Alterthums'') ([[1764]]), άσκησε μεγάλη επίδραση τις αισθητικές αντιλήψεις των συγχρόνων του.<ref>[[Νίκος Σκουτερόπουλος]] «Σκέψεις για την μίμηση των ελληνικών έργων στη ζωγραφική και τη γλυπτική, σ. 7, εκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ, 1996 ISBN 960-518-003-0»</ref>
Στη διαμόρφωση της νεοκλασικής ζωγραφικής μετά την κυριαρχία του πομπώδη και εμφατικού χρακτήρα του [[Μπαρόκ]] αλλά και της ελαφρότητας και παραδοξότητας του [[Ροκοκό]] συνέβαλε η αναζήτηση ενός προτύπου με τα ιδεώδη της κλασικής Αρχαιότητας που να εμπεριέχουν ανώτερες ηθικές αξίες.
<ref>Ιστορία της Τέχνης Larouss, σ. 197, Εκδ. ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ, 1990, ISBN 960-85414-0-9</ref>
Η νεοκλασική ζωγραφική ήκμασε κυρίως στην [[Γαλλία]], με πρωτεργάτη τον [[Ζακ Λουί Νταβίντ]] που επιδόθηκε σε μια σειρά έργων, όπως ο [[Ο όρκος των Ορατίων (Ζακ-Λουί Νταβίντ)|όρκος των Ορατίων]] ([[1784]]), ο θάνατος του Σωκράτη ([[1787]]) η παρέμβαση των [[Σαβίνοι|Σαβίνων]] ([[1799]]), ο Λεωνίδας στις Θερμομύλες ([[1814]]), ο Άρης αφοπλίζεται από την [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτη]] και τις [[Χάριτες|τρεις χάριτες]] ([[1824]]) κ.α., ο [[Ντομινίκ Ένγκρ]] με τον Οιδίποδα και την Σφίγγα, τους απεσταλμένους στον Αγαμέμονα κ.α. Το κίνημα ακολούθησαν στην [[Ιταλία]] οι [[Αντρέα Απιάνι]] και Πομπέο Μπατόνι, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη σημαντικοί νεοκλασικοί ζωγράφοι υπήρξαν ο [[Άντον Ράφαελ Μενγκς]] που έγινε διάσημος με τον Παρνασσό του (Der Parnass), η [[Αγκέλικα Κάουφμαν]] κ.α.<ref>Εγκυκλοπαίδεια Δομή, σ. 536, τόμ. 20 ISBN 960-8177-70-7</ref>
==Παραπομπές==
| |||