Φραγκίσκος της Ασίζης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 11:
==Η ζωή του==
Ο άγιος Φραγκίσκος, κατά κόσμον Τζοβάνι ντε Μπερναντόνε γεννήθηκε στην Ασσίζη το 1182 και ήταν γιός του Σερ Πιέτρο ντι Μπερναντόνε, πλούσιου εμπόρου. Σε ένα ταξίδι του στη Προβηγκία γνώρισε την όμορφη γαλλίδα Πίκα, την ερωτεύτηκε, την πάντρευτηκε και απέκτησε από αυτήν ένα γιό, που τον ονόμασε Φραγκίσκο. Έμαθε τα ιταλικά και τα γαλλικά από τους γονείς του και τα λατινικά από τον ιερέα της ενορίας. Δε συνέχισε παραπάνω τις σπουδές του αλλά αναμίχτηκε στη δουλειά του πατέρα του. Το 1202 πολέμησε με το στρατό της Ασσίζης εναντίον της Περούτζα, συνελήφθη και έμεινε ένα χρόνο αιχμάλωτος.▼
▲Ο άγιος Φραγκίσκος, κατά κόσμον Τζοβάνι ντε Μπερναντόνε γεννήθηκε στην Ασσίζη το [[1182]] και ήταν γιός του Σερ Πιέτρο ντι Μπερναντόνε, πλούσιου εμπόρου. Σε ένα ταξίδι του στη Προβηγκία γνώρισε την όμορφη γαλλίδα Πίκα, την ερωτεύτηκε, την πάντρευτηκε και απέκτησε από αυτήν ένα γιό, που τον ονόμασε Φραγκίσκο. Έμαθε τα ιταλικά και τα γαλλικά από τους γονείς του και τα λατινικά από τον ιερέα της ενορίας. Δε συνέχισε παραπάνω τις σπουδές του αλλά αναμίχτηκε στη δουλειά του πατέρα του. Το [[1202]] πολέμησε με το στρατό της Ασσίζης εναντίον της Περούτζα, συνελήφθη και έμεινε ένα χρόνο αιχμάλωτος.
Το 1204 κατετάγη στο στρατό του πάπα Ιννοκέντιου του Γ’ για να πολεμήσει τους άπιστους. Φτάνοντας στο Σπλίτ στη Δαλματία, έπεσε βαριά άρρωστος και έτσι εγκατέλειψε το στρατό και ξαναγύρισε στη πόλη του όπου και εκδήλωνε μέρα με τη μέρα μεγαλύτερο θρησκευτικό ζήλο. Προσευχόμενος μια μέρα, του 1207 στο φτωχικό παρεκκλήσι του Αγίου Δαμιανού, είδε σε όραμα το Θεό που του ζήτησε να προσφέρει τη ζωή του σε αυτόν. Από αυτή τη στιγμή αφιερώθηκε στο Θεό.<ref>Jorgensen J.St.Francis of Assisi,Νέα Υόρκη,19</ref>▼
=====η αφιέρωσή του στο Θεό=====
▲Το [[1204]] κατετάγη στο στρατό του πάπα Ιννοκέντιου του Γ’ για να πολεμήσει τους άπιστους. Φτάνοντας στο [[Σπλίτ]] στη [[Δαλματία]], έπεσε βαριά άρρωστος και έτσι εγκατέλειψε το στρατό και ξαναγύρισε στη πόλη του όπου και εκδήλωνε μέρα με τη μέρα μεγαλύτερο θρησκευτικό ζήλο. Προσευχόμενος μια μέρα
Αφού κατ’ αρχήν έδωσε στον ιερέα του παρεκκλησιού όλα τα χρήματα που είχε πάνω του, άρχισε η νέα καθημερινότητά του, που περιλάμβανε πολλές δωρεές στους φτωχούς, επισκέψεις στα άσυλα των λεπρών, προσευχές και νηστείες
=====ο καιρός της πενίας=====
''«….και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντες θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν λάβατε, δωρεάν δότε. Μην έχετε χρυσόν, μηδέ άργυρον, μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας σας. Μη σακκίον δια την οδόν, μηδέ δυο χιτώνας, μηδέ υποδήματα, μηδέ ράβδον….»'' (Ματθαίου Ι,7-9)
κατάλαβε πως αυτό ήταν που έπρεπε να κάνει. Πίστεψε ότι αυτή ήταν η θέληση του Χριστού για εκείνον αλλά και για όλο τον κόσμο, και ότι η επιστροφή στο καιρό της αποστολικής πενίας ήταν ο δρόμος για τη σωτηρία της ψυχής. Από εκείνη τη μέρα, γύριζε την Ασσίζη αλλά και
Ευαγγελίου.<ref>Will Durant, Παγκόσμια ιστορία του Πολιτισμού, έκδοση 1958, τόμος Δ'</ref> =====η κοινοβιακή ζωή του=====
Αυτοαποκαλούνταν fratres minores ή οι ελάχιστοι αδερφοί, φορούσαν σκούρα ενδύματα, έχτισαν καλύβες από κλαδιά και ζούσαν όλοι μαζί και κάθε μέρα κατέβαιναν στις πόλεις για να κηρύξουν. Η αγάπη του επεκτείνονταν και προς τα ζώα και όλα τα πλάσματα της φύσης, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του που συγκινεί τον κόσμο ακόμα και σήμερα.
Γραμμή 26 ⟶ 32 :
''«….μικρά μου αδέρφια πουλιά, πρέπει να ευγνωμονείτε το Θεό, το δημιουργό σας, και παντού και πάντοτε να τον δοξάζετε γιατί σας έδωσε διπλό και τριπλό ένδυμα. Σας έδωσε την ελευθερία να πετάτε παντού…χωρίς να σπέρνετε, χωρίς να θερίζετε, ο Θεός σας τρέφει και σας δίνει ποτάμια και πηγές για να δροσίζεστε, σας δίνει βουνά και κοιλάδες ως καταφύγιο και μεγάλα δέντρα για να χτίζετε εκεί τη φωλιά σας. Χωρίς να γνωρίζετε να ράβετε και να πλέκεται, ο Θεός φροντίζει να σας ντύνει εσάς και τα παιδιά σας… έτσι μικρά μου αδέρφια και μικρές μου αδερφές, φυλαχτείτε από το αμάρτημα της αχαριστίας και δοξάζετε το Θεό…»''<ref>Little Flowers,κεφάλαιο 22,Τα μικρά άνθη,είναι η απόδοση στα ιταλικά του λατινικού κειμένου Actus Beati Francisci (1323) η βιογραφία του Αγίου, η ζωή και τα θαύματά του και ανήκουν –σύμφωνα με τον WILL DURANT περισσότερο στη φιλολογία παρά στην ιστορία.</ref>
=====το Τάγμα των Φραγκισκανών αδελφών=====
Το 1210 ο Φραγκίσκος μαζί με τους 12 μαθητές του πήγε στη Ρώμη για να ζητήσει την έγκριση του πάπα –όπως ήταν αναγκαίο σύμφωνα με τους κανόνες της εκκλησίας-για τη δημιουργία του Τάγματος του. Ο Ιννοκέντιος ο Γ’, διαβάζοντας τους αυστηρούς κανόνες του αγίου Φραγκίσκου, τους συμβούλευσε να αναβάλουν την ίδρυση του Τάγματος μέχρι ο καιρός να αποδείξει την εφαρμοσιμότητα του κανόνα. Ο Πάπας τελικά, υποχώρησε στην αποφασιστικότητα του Φραγκίσκου, και απεδέχθη τον κανονισμό. οι μοναχοί χειροτονήθηκαν, δέχτηκαν την υπακοή στην ιεραρχία της Εκκλησίας και οι Βενεδικτίνοι μοναχοί τους παραχώρησαν το παρεκκλήσι της Παναγίας των Αγγέλων, ένα μικροσκοπικό εκκλησάκι 3 μέτρων μήκους μόνο. Οι αδερφοί έχτισαν τις καλύβες τους δίπλα στο παρεκκλήσι και έτσι σχηματίστηκε το πρώτο μοναστήρι του Πρώτου Τάγματος των Φραγκισκανών.<ref>P.Sabatier η ζωή του αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης, Νέα Υόρκη, 1909</ref> ▼
Σύντομα νέοι μαθητές συνέρευσαν και ανάμεσά τους η 18χρονη Κλάρα ντε Σκίφφι, το 1212, η οποία και ζήτησε από τον Φραγκίσκο να της επιτρέψει να ιδρύσει και ένα τάγμα γυναικών. Έτσι ιδρύθηκε και το Δεύτερο –το γυναικείο τάγμα των Φραγκισκανών- και η μετέπειτα Αγία, Κλάρα έχτισε το μοναστήρι της γύρω από το παρεκκλήσι του Αγίου Δαμιανού. Και το 1221 ιδρύθηκε και το Τρίτο τάγμα των Φραγκισκανών από λαϊκούς που είχε σαν έργο του να βοηθά το Πρώτο και το Δεύτερο τάγμα, μια που οι λαϊκοί θα συνέχιζαν τη κατά κόσμο ζωή τους και δεν θα ζούσαν με τους μοναστικούς κανόνες. Το 1212 ο Φραγκίσκος θέλησε να πάει στους μουσουλμάνους και να τους προσηλυτίσει στον χριστιανισμό. Πραγματικά έφυγε από κάποιο ιταλικό λιμάνι για τη Συρία αλλά μια θύελλα ναυάγησε το καράβι στις δαλματικές ακτές και έτσι ο Φραγκίσκος γύρισε πίσω. Το 1220 παραιτήθηκε από τη διεύθυνση του τάγματος εντελώς για να μπορέσει να αφιερωθεί απερίσπαστος στη πνευματική ζωή. ▼
Το 1221 όμως όταν κατάλαβε τη χαλάρωση που δημιουργήθηκε στις τάξεις του τάγματος, ξαναέγραψε το κανόνα του – την περίφημη Διαθήκη του- με την ίδια αυστηρότητα που υπήρχε και στο κανόνα του 1210 και τον υπέβαλλε για έγκριση στην ιεραρχία της εκκλησίας που τον δέχτηκαν μεν αλλά κάνοντας αρκετές αλλαγές προς μετριασμό της αυστηρότητάς του. Παρόλο που δυσαρεστήθηκε, ωστόσο πειθάρχησε στις αποφάσεις της εκκλησίας. Το 1224 εγκατέλειψε την Ασσίζη με 3 μαθητές και εγκαταστάθηκε στις ερημιές, στο βουνό Βέρνα. Στις 14 του Σεπτέμβρη του 1224, την ημέρα της γιορτής της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού είδε το περίφημο όραμά του με τα ΣΤΙΓΜΑΤΑ. ▼
▲Το [[1210]] ο Φραγκίσκος μαζί με τους 12 μαθητές του πήγε στη Ρώμη για να ζητήσει την έγκριση του πάπα –όπως ήταν αναγκαίο σύμφωνα με τους κανόνες της εκκλησίας-για τη δημιουργία του Τάγματος του. Ο Ιννοκέντιος ο Γ’, διαβάζοντας τους αυστηρούς κανόνες του αγίου Φραγκίσκου, τους συμβούλευσε να αναβάλουν την ίδρυση του Τάγματος μέχρι ο καιρός να αποδείξει την εφαρμοσιμότητα του κανόνα. Ο Πάπας τελικά, υποχώρησε στην αποφασιστικότητα του Φραγκίσκου, και απεδέχθη τον κανονισμό. οι μοναχοί χειροτονήθηκαν, δέχτηκαν την υπακοή στην ιεραρχία της Εκκλησίας και οι Βενεδικτίνοι μοναχοί τους παραχώρησαν το παρεκκλήσι της Παναγίας των Αγγέλων, ένα μικροσκοπικό εκκλησάκι 3 μέτρων μήκους μόνο. Οι αδερφοί έχτισαν τις καλύβες τους δίπλα στο παρεκκλήσι και έτσι σχηματίστηκε το πρώτο μοναστήρι του Πρώτου Τάγματος των Φραγκισκανών.<ref>P.Sabatier η ζωή του αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης, Νέα Υόρκη, 1909</ref>
Είδε την εικόνα του σταυρωμένου Χριστού να κατεβαίνει από τον ουρανό και όταν το όραμα έσβησε είδε σαρκώματα στα χέρια, στα πόδια του, και στα πλευρά του, που έμοιαζαν με τις πληγές του Ιησού από τα καρφιά του σταυρού και το τρύπημα της λόγχης.<ref>στην εφημερίδα TIME του Λονδίνου στις 11 Μάρτη του 1935 αναφέρθηκε για πρώτη φορά η επιστημονική εξήγηση για αυτό το φαινόμενο, ότι δηλαδή ήταν σαρκώματα από κακοήθη ελονοσία που καμιά φορά προκαλεί αιμορραγίες κάτω από το δέρμα, από τον Δρ.E.F.Hartung. </ref>▼
▲Σύντομα νέοι μαθητές συνέρευσαν και ανάμεσά τους η 18χρονη Κλάρα ντε Σκίφφι, το 1212, η οποία και ζήτησε από τον Φραγκίσκο να της επιτρέψει να ιδρύσει και ένα τάγμα γυναικών. Έτσι ιδρύθηκε και το Δεύτερο –το γυναικείο τάγμα των Φραγκισκανών- και η μετέπειτα Αγία, Κλάρα έχτισε το μοναστήρι της γύρω από το παρεκκλήσι του Αγίου Δαμιανού.
▲Το [[1221]] όμως όταν κατάλαβε τη χαλάρωση που δημιουργήθηκε στις τάξεις του τάγματος, ξαναέγραψε το κανόνα του – την περίφημη Διαθήκη του- με την ίδια αυστηρότητα που υπήρχε και στο κανόνα του 1210 και τον υπέβαλλε για έγκριση στην ιεραρχία της εκκλησίας που τον δέχτηκαν μεν αλλά κάνοντας αρκετές αλλαγές προς μετριασμό της αυστηρότητάς του. Παρόλο που δυσαρεστήθηκε, ωστόσο πειθάρχησε στις αποφάσεις της εκκλησίας
=====η περίοδος της ερημείας=====
▲Το [[1224]] εγκατέλειψε την Ασσίζη με 3 μαθητές και εγκαταστάθηκε στις ερημιές, στο βουνό Βέρνα. Στις 14 του Σεπτέμβρη του 1224, την ημέρα της γιορτής της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού είδε το περίφημο όραμά του και εμφάνισε τα '''στίγματα''' στο σώμα του.Είδε την εικόνα του σταυρωμένου Χριστού να κατεβαίνει από τον ουρανό και όταν το όραμα έσβησε είδε σαρκώματα στα χέρια, στα πόδια του, και στα πλευρά του, που έμοιαζαν με τις πληγές του Ιησού από τα καρφιά του σταυρού και το τρύπημα της λόγχης.<ref>στην εφημερίδα TIME του Λονδίνου στις 11 Μάρτη του 1935 αναφέρθηκε για πρώτη φορά η επιστημονική εξήγηση για αυτό το φαινόμενο, ότι δηλαδή ήταν σαρκώματα από κακοήθη ελονοσία που καμιά φορά προκαλεί αιμορραγίες κάτω από το δέρμα, από τον Δρ.E.F.Hartung. </ref>
<ref>Οι σημερινοί επιστήμονες έχουν διατυπώσει την άποψη ότι πρόκειται για φαινόμενο που συναντάται σε ορισμένο τύπο «υστερικών» και «ψυχαναγκαστικών» προσωπικοτήτων. Daniel Fessler (2002). "Starvation, serotonin, and symbolism. A psychobiocultural perspective on stigmata". Mind and Society: Cognitive Studies in Economics and Social Sciences.</ref>
=====ο Θάνατός του=====
Τον επόμενο χρόνο ο Φραγκίσκος είχε επιστρέψει στην Ασσίζη,όταν άρχισε σιγά-σιγά να χάνει την όρασή του.
Τα επόμενα χρόνια, ξαναβρήκε κάπως την όρασή του και συνέχιζε να κηρύττει αλλά στο τέλος κουρασμένος από τις κακουχίες της ασκητικής ζωής του, την ελονοσία αλλά και την υδρωπικία που τον έπληξε, πέθανε στις 3 Οκτωβρίου [[1226]] σε ηλικία 45 χρονών. Μετά από δυο χρόνια, το [[1228]] η Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο.
Η μέρα που γιορτάζεται η μνήμη του είναι η 4η Οκτωβρίου. Μια δεύτερη μέρα εορτής της μέρας που εμφανίστηκαν τα στίγματα ορίστηκε η 17η Σεπτέμβρη, και πρωτο -εισήλθε στο αγιολόγιο της Καθολικής Εκκλησίας το 1585.<ref>η πληροφορία από την αγγλική έκδοση της wikipedia</ref> Κατά το χρόνο του θανάτου του, το τάγμα του αριθμούσε ήδη γύρω στους 5000 μοναχούς σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, όπως στην Ουγγαρία, στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία και την Ισπανία
== Παραπομπές ==
| |||