Ως '''αρακάς''' ή '''μπιζέλι''' αναφέρεται συνήθως το μικρό σφαιρικό πράσινο σπέρμα-[[καρπός]] ή ο πολύσπερμος [[λοβός]] του φυτού '''''Pisum sativum''''', όσο και το ίδιο το φυτό, το οποίο αναφέρεται και ως '''μπιζελιά'''. Οι λοβοί βοτανικά αποτελούν ένα [[φρούτο|φρούτα]],<ref>Rogers, Speed (2007). [http://books.google.com/books?id=IEGqWXgcmQEC&pg=PA169&lpg=PA169&dq= ''Man and the Biological World''] Read Books. pp. 169–170. ISBN 978-1-4067-3304-4 retrieved on 2009-04-15.</ref> το οποίοπου περιέχει αρκετά σπέρματα, τα οποία αναπτύσσονται από την ωοθήκη του άνθους. Το ''P. sativum'' είναι [[μονοετές φυτό]]. Η φύτευση μπορεί να λάβει χώρα από το χειμώνα μέχρι νωρίς το καλοκαίρι, ανάλογα με τη τοποθεσία. Το μέσο βάρος του κάθε μπιζελιού είναι ανάμεσα σε 0,1 και 0,36 γραμμάρια.<ref name=autogenerated1>[http://www.hort.purdue.edu/newcrop/cropfactsheets/pea.html Pea]</ref> Τα ανώριμα μπιζέλια χρησιμοποιούνται ως λαχανικόλαχανικά, φρέσκοφρέσκα, [[κατάψυξη|κατεψηγμένοκατεψυγμένα]] ή [[κονσερβοποίηση|κοσερβοποιημένοκοσερβοποιημένα]].
Ο άγριος αρακάς απαντά στη Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή. Τα αρχαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα αρακά χρονολογούνται από τη τέλος της [[Νεολιθική|Νεολιθικής Εποχής]] εκεί που σήμερα είναι η [[Ελλάδα]], η [[Συρία]], η [[Τουρκία]] και η [[Ιορδανία]]. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η καλλιεργείακαλλιέργειά του στο δέλτα του [[Νείλος|Νείλου]] γινόταν ήδη από το 4800-4400 π.Χ., Επίσηςκαθώς ηκαι καλλιεργεία του στηνστη [[Γεωργία]] ήταν παρούσααπό την 5η χιλιετία π.Χ. Ανατολικότερα η καλλιέργεια άρχισε αργότερα. Στο [[Αφγανιστάν]] ο αρακάς έφτασε περίπου το 2000 π.Χ. και στο δεύτερο μισό της 2ης χιλιετία π.Χ. άρχισε η καλλιέργειά του στη λεκάνη του [[Γάγγης|Γάγγη]] και στηνστη νότια [[Ινδία]].<ref>Zohary, Daniel and Hopf, Maria (2000). ''Domestication of Plants in the Old World'', 3η έκδοση. Oxford: University Press. ISBN 978-0-19-850356-9 p. 105–107</ref>
