Ενδοδοντική θεραπεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το πρώτο στάδιο, μετά την κλινική εξέταση και τη διαπίστωση της ανάγκης για την εφαρμογή ενδοδοντικής θεραπείας, είναι η απομόνωση του πάσχοντος δοντιού (συνηθέστερα με τη βοήθεια ελαστικού απομονωτήρα) και η διάνοιξη του μυλικού θαλάμου (αν είναι άθικτος). Ακολουθεί ο εντοπισμός των στομίων των ριζικών σωληνών (σε περίπτωση που το δόντι διαθέτει περισσότερους του ενός) ή του ενός και μοναδικού στομίου. Ο εντοπισμός μερικές φορές είναι δυσχερής και διευκολύνεται με τη χρήση ειδικών διαλυμάτων χρώσης. Επίσης, υπολογίζεται και το μήκος τους, με τη λήψη μιας (αρχικής) ακτινογραφίας. Στη συνέχεια γίνεται η αφαίρεση του πολφού (στην καθομιλουμένη "νεύρο") με τη χρήση ειδικών μικροεργαλείων (πολφουλκοί) και μετά η προετοιμασία των ριζικών σωληνών με την είσοδο μικροεργαλείων (διευρυντήρες ή ρίνες) και σταδική διεύρυνση του τοιχώματός τους έως το κατάλληλο μέγεθος. Παράλληλα με τη μηχανική αυτή επεξεργασία, εφαρμόζεται και χημική προετοιμασία ("πλύσεις" των ριζικών σωληνών) με την εναλλάξ διοχέτευση στο εσωτερικό τους, διαλυμάτων υπεροξειδίου του υδρογόνου και υποχλωριώδους νατρίου. Μετά την ολοκλήρωση της χημικομηχανικής επεξεργασίας, στο δόντι τοποθετείται λίγο βαμβάκι με ευγενόλη και σφραγίζεται προσωρινά με κατάλληλο εμφρακτικό υλικό. Οι αλλαγές των αντιβιοτικών (συνηθέστερα ''π-παραμονοχλωροφαινόλη'' ή ''φορμοκρεσόλη'') που εφαρμόζονται στη συνέχεια, πραγματοποιούνται ανά 48 ώρες, έως ότου διαπιστωθεί πλήρης μικροβιακή εξάλειψη από το εσωτερικό των ριζικών σωληνών. Η ασηψία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την θεραπεία και πιστοποιείται αν χρειασθεί, με εργαστηριακό τρόπο. Ακολούθως, διενεργείται η ερμητική έμφραξη των ριζικών σωληνών με χρήση κώνων [[γουταπέρκα]]ς (συνηθέστερα) ή [[Άργυρος|αργύρου]] (σε περιπτώσεις στενών ή κεκαμένων ριζικών σωληνών) που συγκολούνται με τη βοήθεια κατάλληλου φυράματος. Η έμφραξη του μυλικού θαλάμου ολοκληρώνεται με την τοποθέτηση οξυφωσφορικής κονίας. Πριν την τελική έμφραξη έχει ληφθεί μια δεύτερη (ενδιάμεση) ακτινογραφία, ενώ μετά την έμφραξη ακολουθεί η τελική ακτινογραφία. Μετά την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος περίπου 10 ημερών (κατά το οποίο θα πρέπει να μην υπάρχουν συμπτώματα πόνου ή άλλων ενοχλήσεων, όπως οίδημα) διενεργείται η τελική έμφραξη (σφράγισμα) του δοντιού με τη χρήση αμαλμάματος ή συνθετικών ρητινών. Σε περιπτώσεις μεγάλης καταστροφής της μύλης, μπορούν να εφαρμοσθούν ενδοριζικοίενδορριζικοί άξονες ή καρφίδες.