Αντόν Ρουμπινστάιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Bach (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Bach (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 88:
Ο Ρουμπινστάιν συμβούλευε το νεαρό Ραχμάνινοφ, πώς επιτυγχάνεται αυτό το άγγιγμα, με γλαφυρο τρόπο. «Απλά πάτησε πάνω στα πλήκτρα μέχρι να ξεχειλίζει το αίμα από τα δάκτυλά σου». Όταν ήθελε, ο Ρουμπινστάιν μπορούσε να παίξει με μεγάλη ελαφρότητα, χάρη και λεπτότητα. Σπάνια εμφανίζεται αυτή η πλευρά της φύσης του, όμως. Είχε μάθει γρήγορα ότι το κοινό ήρθε να τον ακούσει να «βροντάει», έτσι τους έκανε το χατίρι. Το δυνατό παίξιμο του Ρουμπινστάιν και ισχυρό ταμπεραμέντο του, έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση κατά τη διάρκεια της αμερικανικής περιοδείας του, όπου αυτού του είδους η εκτέλεση δεν είχε ξανακουστεί. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας, ο Ρουμπινστάιν είχε τραβήξει την προσοχή του Τύπου, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πιανίστα έως τότε, κάτι πουθα κρατήσει μέχρι την εμφάνιση του Παντερέτσκι (Ignacy Jan Paderewski), μία γενεά αργότερα. <ref>Schonberg, p. 271-7</ref>
===Γιγαντιαίες συναυλίες===
Τα ρεσιτάλ του Ρουμπινστάιν ήσαν «μυθικών» διαστάσεων. Ο Χάνσλικ αναφέρει σε μια κριτική του, το 1884, ότι ο πιανίστας έπαιξε περισσότερα από 20 κομμάτια σε μιαμία (1) συναυλία στη Βιέννη, μεταξύ των οποίων τρεις σονάτες (σε Φα δίεση Ελάσσονα του Σούμαν και σε Ρε Ελάσσονα και σε Λα, (opusοpus 101) του Μπετόβεν). O Ρουμπινστάιν ήταν ένας άνθρωπος με εξαιρετικά ισχυρή ιδιοσυγκρασία και δεν καταβαλλόταν εύκολα, πρακτικά ακούραστος!. Η ανταπόκριση του κοινού, τού προκαλούσε μιαν έκρηξη [[αδρεναλίνη]]ς, σε σημείο που ενεργούσε με υπεράνθρωπες δυνάμεις. Το ρεπερτόριό του ήταν τεράστιο, ενώ διέθετε και εξαιρετική μνήμη μέχρι τα πενήντα του χρόνια, όταν άρχισε να έχει κάποια κενά και έπρεπε να διαβάζει από παρτιτούρα.