Τετραγράμματο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

* «Οι εκκλησιαστικοί Πατέρες και οι Ραβίνοι συγγραφείς είναι σύμφωνοι παρουσιάζοντας το όνομα Ιεχωβά ως [[wikt:el:άρρητος|άρρητο]]. Όσον αφορά στους Πατέρες, αρκεί να παρατηρήσουμε εκφράσεις όπως: "Όνομα άρρητον", "άφραστον", "άλεκτον", "άφθεγγτον", "ανεκφώνητον", "απόρρητον" και "ρηθήναι μη δυνάμενον", "μυστικόν"». (''The Catholic Encyclopedia'', τομ. 8ος, 1910, New York: Robert Appleton Company, διαθέσιμο [http://www.newadvent.org/cathen/08329a.htm εδώ]) «Δεν μπορεί κανένα όνομα να εκφράσει τον Θεό· γι' αυτό οι άγιοι Πατέρες ονομάζουν τον Θεό "άρρητο"». (Ιουστίνος) «Ακατονόμαστος». (Γρηγόριος Θεολόγος) «Ανονόμαστος». (Τατιανός) «Ανέκφραστος». (Ευσέβιος, Ειρηναίος «inenarrabilis»). Και ο άγιος Ιουστίνος λέει ότι «είναι πολύ ανόητο να νομίσει κάποιος ότι μπορεί με ένα όνομα να εκφράσει τον Θεό». (Α' Απολογία, 11). Αφού ο Θεός είναι ακατάληπτος κατά την ουσία Του, δεν μπορεί να έχει όνομα και γι' αυτό είναι «ανώνυμος». (Διονύσιος Αρεοπαγίτης) Φούντας Ιερεμίας, ''Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης: Έξοδος'', Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2005, σελ. 31</ref>.

 

 

Στο δεύτερο μισό της πρώτης χιλιετίας Κ.Χ., Ιουδαίοι λόγιοι εισήγαγαν ένα σύστημα γραμματικών σημείων για να αναπαραστήσουν τα ελλείποντα [[φωνήεν]]τα του [[Σύμφωνο|συμφωνικού]] [[Εβραϊκή γλώσσα|εβραϊκού]] κειμένου. Σε σχέση με το όνομα του Θεού, πιστεύεται ότι αντί να εισάγουν τα κατάλληλα φωνηεντικά σημεία ανάμεσα στα σύμφωνα από τα οποία αποτελείται (ΓΧΒΧ), τοποθέτησαν άλλα φωνηεντικά σημεία με σκοπό να αποτελούν υπενθύμιση για τον αναγνώστη ώστε να διαβάζει ''Αδωνάι'' (που σημαίνει «[Υπέρτατος] Κύριος») ή ''Ελοχίμ'' (που σημαίνει «Θεός»).