Δίγαμμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:580:A521:AC00:F59E:F931:8418:C419 (συνεισφ.),...
Γραμμή 1:
{{Α-Ω|letter=Digamma uc lc}}
 
Το '''δίγαμμα''', (μεή προφοράπιθανώς '''βαυ''', ολογράφως '''ϝαυ''', (κεφαλαίο '''Ϝ''' και, πεζό '''ϝ'''), ήταν το έκτο γράμμα σε πρώιμες μορφές του ελληνικού [[αλφάβητο|αλφαβήτου]]. Η φωνητική αξία του ήταν ένας ασθενής διχειλικός συμφωνικός φθόγγος, όπως το αγγλικό ''w'' ({{IPA|[w]}}). Ο φθόγγος αυτός υπέστη σίγαση νωρίς – πριν από τον 8ο αιώνα π.Χ. – στις Ιωνικές και Αττικές διαλέκτους της αρχαίας ελληνικής, αλλά διατηρήθηκε για περισσότερο χρόνο σε άλλες διαλέκτους. Το γράμμα Ϝ εμφανίζεται σε επιγραφές μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ.
 
Πιθανολογείται ότι το αρχικό όνομα του γράμματος ήταν "ϝαῦ" ([wau]), κατά τη φωνητική του αξία και το ανάλογο [[φοινικικό αλφάβητο|φοινικικό]] γράμμα. Τη μεταγενέστερη ονομασία "δίγαμμα" οφείλει στο σχήμα του (δις + [[γάμμα]] – διττό, διπλό, δύο φορές γάμμα).
Γραμμή 11:
Στην [[τσακωνική γλώσσα]] ακούγονται μέχρι και σήμερα σε ορισμένες λέξεις απομεινάρια του αρχαίου αυτού φθόγγου που προφέρεται σήμερα [v].
 
Στο [[ελληνικό σύστημα αρίθμησης]] το δίγαμμα, αφού ήταν έκτο στο αλφάβητο, συμβολίζεισυμβόλιζε τον αριθμό '''6'''. Όταν αποβλήθηκε από το αλφάβητο, παρέμεινε σε χρήση με αυτήν την αριθμητική αξία. Κατά τον Μεσαίωνα υπέστη σύγχυση με το σύμπλεγμα [[στίγμα]] ("ϛ" = "στ"), του οποίου η τότε μορφή ήταν ίδια με τη μικρογράμματη μορφή του δίγαμμα και που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τον αριθμό 6 μέχρι σήμερα.
 
Το δίγαμμα, καθώς είχε διατηρηθεί στη μορφή του ελληνικού αλφαβήτου που χρησιμοποιήθηκε στην Κάτω Ιταλία, διατηρήθηκε και στο λατινικό που προέκυψε από αυτό, ως '''[[F]] [[f]]''' στην αντίστοιχη θέση (6ο) με το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο.
 
== Βιβλιογραφία/Παραπομπές ==
* Peter T. Daniels - William Bright (edd.), ''The World's Writing Systems'', New York, Oxford University Press, 1996. ISBN 0-19-507993-0
* Jean Humbert, ''Histoire de la langue grecque'', Paris, 1972.
Γραμμή 21:
* Γ. Μπαμπινιώτης, ''Συνοπτική ιστορία της ελληνικής γλώσσας''. Αθήνα 1986. Σελ. 99
* "In Search of The Trojan War", pp.142-143,187 by Michael Wood, 1985, published by BBC.
* Ευσταθία Συλλαίου, ΑΝΘΕΙΑ ΗΩΣ ΠΑΝΙΚΙΑ ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΑ ΦΛΩΡΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΙΤΩ ΔΙΩΝΗ ΡΟΔΩΝΙΑ ΙΛΑΕΙΡΑ, 'Ο ΥΜΝΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΕΓΝΩΝΕΙ', Χαλκίδα, 2005.
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Γραμμή 27 ⟶ 26 :
* [http://www.tlg.uci.edu/~opoudjis/unicode/other_nonattic.html#tsan Pamphylian Digamma] του Νίκου Νικολάου (Nick Nicholas)
* Αρχαίες λέξεις που άρχιζαν με το δίγαμμα: [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0083%3Aid%3Dcg61 perseus.tufts.edu]
 
 
== Παραδείγματα χρήσης ==
 
Fάναξ (άνα, άνακτα, βασιλιά, θεέ)
 
Fαρνί(j)α (αρνιά)
 
Fανακατέρωι (ανακτέρω, ανακτώ)
 
Κόρfας (κόρας, κόρες)
 
Κόρfους (κούρους, γιούς)
 
Μόνεfε (μόνε)
 
Πάfoς (φάος, φως)
 
Ποιμάν(j)εσι νέφεfα (ποιμένει νέφεα, βόσκει σύννεφα)
 
Σαfελi(j)ε (Ηέλιε, Ήλιε)
 
Φάfoς (φως)
 
 
 
[[Κατηγορία:Ελληνικό αλφάβητο]]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Δίγαμμα"