Φρανσουά-Ρενέ ντε Σατωμπριάν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Αναίρεση έκδοσης 4570663 από τον 62.1.51.160 (Συζήτηση) |
||
Γραμμή 36:
Η ζωή του Σατωμπριάν ήταν ένα υπόδειγμα εντονότατων αντιφάσεων. Η σχέση του με την αγαπημένη του αδελφή Λουσίλ σκιάζεται από την υπόνοια (αν όχι την βεβαιότητα) της αιμομιξίας. Ήταν υπέρμαχος της θρησκείας αλλά ζούσε τόσο εκτός των επιταγών της που ο Λουδοβίκος ΙΗ΄ αναφώνησε κάποτε : «Πολύ θα ήθελα να γνώριζα το όνομα του εξομολογητή του κυρίου ντε Σατωμπριάν!». Ήταν μοναρχικός των άκρων και πρωτεργάτης της γαλλικής επέμβασης για την κατάπνιξη της επανάστασης στην Ισπανία, αλλά και οπαδός της ελευθερίας του τύπου και ο υπερασπιστής της Ελληνικής Επανάστασης που κατηγορήθηκε από την συντηρητική παράταξη γιατί με τα έργα του προκαλούσε επαναστατικές ανησυχίες στη νεολαία. Ήταν ένας αντιδραστικός που ενέπνευσε τον Μπάυρον και τον Ουγκώ. Ο ίδιος είχε δηλώσει : «Είμαι δημοκρατικός εκ φύσεως, μοναρχικός εξ αιτίας της λογικής και βουρβωνικός για λόγους τιμής».
Στο Οδοιπορικό του ο Σατωμπριάν, που πίστευε ότι η [[Γαλλία]] ήταν «η πρωτότοκος θυγάτηρ της Ελλάδος κατά τε την ανδρείαν, την ευφυΐαν και τας τέχνας», έψαξε αλλά δεν βρήκε την αρχαία Ελλάδα («"Λεωνίδα" έκραξα...αλλ’ ουδέν των ερειπίων επανέλαβε το μέγα τούτο όνομα» - οι μεταφράσεις του Εμμανουήλ Ροΐδη). Τους νέους Έλληνες δεν τους καλογνώρισε αλλά εκφράζει την αισιοδοξία του για το μέλλον τους βασιζόμενος στο λαμπρό παρελθόν τους αλλά και τους φόβους του για τις συνέπειες της δουλείας. Όταν άρχισε η Ελληνική Επανάσταση, συνδέθηκε με τις φιλελληνικές εταιρείες και σε νέα έκδοση του Οδοιπορικού προέταξε το ''Υπόμνημα περί Ελλάδος'', όπου υποστήριζε από νομικής, ιστορικής και ηθικής απόψεως τα δίκαια της Ελλάδος.
==Έργα==
*''Essai historique, politique et moral sur les révolutions anciennes et modernes, considérées dans leurs rapports avec la Révolution française'' (Ιστορικό, πολιτικό και ηθικό δοκίμιο περί των παλαιών και συγχρόνων επαναστάσεων, θεωρουμένων σε σχέση με την γαλλική Επανάσταση, Λονδίνο, 1797)
*''Atala, ou les Amours de deux sauvages dans le désert'' (Αταλά, ή Οι έρωτες των δύο αγρίων στην έρημο, 1801, μυθιστόρημα)
*''René, ou les Effets des passions'' (Ρενέ, ή τα Αποτελέσματα του πάθους, 1802, μυθιστόρημα)
*''Le Génie du Christianisme'' (Το Πνεύμα του Χριστιανισμού, 1802)
*''Les Martyrs, ou le Triomphe de la foi chrétienne'' (Οι Μάρτυρες, ή Ο θρίαμβος της Χριστιανικής πίστης, 1809)
*''Itinéraire de Paris à Jérusalem et de Jérusalem à Paris, en allant par la Grèce et revenant par l’Égypte, la Barbarie et l'Espagne'' (Οδοιπορικό από το Παρίσι στην Ιερουσαλήμ και από την Ιερουσαλήμ στο Παρίσι, κατά την μετάβαση μέσω Ελλάδος και κατά την επιστροφή μέσω Αιγύπτου, Μπαρμπαριάς και Ισπανίας, 1811)
*''De Buonaparte, des Bourbons, et de la nécessité de se rallier à nos princes légitimes pour le bonheur de la France et celui de l'Europe'' (Περί του Βοναπάρτη, των Βουρβώνων, και περί της ανάγκης συσπείρωσης γύρω από τους νόμιμους ηγεμόνες μας για την ευτυχία της Γαλλίας και της Ευρώπης, 1814)
*''Aventures du dernier Abencerage'' (Οι περιπέτειες του τελευταίου Αβενσεράγου, 1826)
*''Les Natchez'' (Οι Νατσέζ, 1827)
*''Voyages en Amérique et en Italie'' (Ταξίδια στην Αμερική και στην Ιταλία, 1827)
*''Vie de Rancé'' (Η ζωή του Ρανσέ, 1844)
*''Mémoires d'outre-tombe'' (Απομνημονεύματα πέραν του τάφου, 1848, μεταθανάτια έκδοση)
==Ελληνικές μεταφράσεις==
*''Αταλά'' – ''Ρενέ'' : Ευγ.Τσελέντη ("Printa")
*''Το Πνεύμα του Χριστιανισμού'' : Εμμανουήλ Ροΐδης (μαζί με το ''Οδοιπορικό'')
*''Οι Μάρτυρες'' (τμήμα) : Εμμανουήλ Ροΐδης (μαζί με το ''Οδοιπορικό'')
*''Οδοιπορικό από το Παρίσι στην Ιερουσαλήμ'' :
**Εμμανουήλ Ροΐδης, 1860 (φωτοτυπική επανέκδοση που περιλαμβάνει και το ''Υπόμνημα περί Ελλάδος'', "Αφοι Τολίδη", 1979)
**Αντρέας Καραντώνης (τα περί Ελλάδος και Μικράς Ασίας, «Δωδώνη», 1979)
*''Οι περιπέτειες του τελευταίου Αβενσεράγου'' : Εμμανουήλ Ροΐδης (μαζί με το ''Οδοιπορικό'')
*''Οι Νατσέζ'' : Κ.Ι.Δραγούμης, ως ''Οι Νατσαίοι'', 1864
Το έργο του [[Αντρέ Μωρουά]] ''René ou La vie de Chateaubriand'' (Ρενέ ή Η ζωή του Σατωμπριάν, 1938) μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τον Γιώργο Πράτσικα (Νέα Εστία 1957 Α΄ και «Γκοβόστης» χχ)
==Βιβλιογραφία==
*Σοφία Δοανίδου, «Η σταδικακή πορεία του Chateaubriand προς ο φιλελληνισμό», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ.21, σελ.499-514
{{DEFAULTSORT:Σατωμπριαν Φρανσουα}}
| |||