Υπάρχει μια μικρή ασυμμετρία στα μάτια, η οποία τραβά την προσοχή του θεατή. ΗΟι τεχνοκριτικοί αναγνωρίζουν συγγένεια ανάμεσα στα μάτια αυτής της βυζαντινής εικόνας και στα μάτια των προσωπογραφιών του Φαγιούμ<ref>Πανσελήνου Ν., 2002, 97.</ref> ή εκείνων που παράχθηκαν στη [[Ρωσία]] στους επόμενους αιώνες, ειδικά από τον Αντρέι Ρουμπλέφ (Andrei Rublev)<ref>Βλ επίσης Weitzmann, Κ. (εκδ). 1982, ''The Icon: Images-Sixth to Fourteenth Century'', Alfred A. Knopf, Rev. Edition, New York, 55.</ref>. Ο [[Χριστός]] είναι ενδεδυμένος με τον παραδοσιακό πορφυρό χιτώνα<ref>Με τον πορφυρό χιτώνα συμβολίζεται το αίμα του Χριστού, το οποίο θυσίασε χάριν του ανθρώπου, ενώ ο μανδύας ή «ιμάτιον» σε σκούρο [[μπλε]] συμβολίζει το ''μυστήριον'' της θείας φύσης.</ref>. Το φωτοστέφανο που περιβάλλει το κεφάλι του φέρει σταυρό και μια σειρά διακοσμητικές χάντρες στην περιφέρειά του. Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι η διαφορά ανάμεσα στο χρώμα του προσώπου και το χρώμα των χεριών. Σύμφωνα με τον Κουρτ Βάιτζμαν (Kurt Weitzmann), «η υψηλή ποιότητα αυτής της εικόνας στηρίζεται στο λεπτό χειρισμό της σάρκας, που υποδεικνύει μια σταθερή σχέση με τη κλασική παράδοση, και στη δυνατότητα του καλλιτέχνη να ξεπερνά την ανθρώπινη φύση του Χριστού με τη μεταβίβαση της εντύπωσης του άχρονου που συνδέεται με το θείο»<ref>Βλ. Weitzmann, K., 1982, 40.</ref>.
