Σκουφοβουτηχτάρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
XenoVon (συζήτηση | συνεισφορές)
XenoVon (συζήτηση | συνεισφορές)
διόρθωση-μορφοποίηση παραπομπών IUCN
Γραμμή 6:
| status = LC
| status_system = iucn3.1
| status_ref = <ref name="iucn">{{IUCN2013.2| assessors = [[BirdLife International]]| year = 2012 | title = Podiceps cristatus | id = 22696602 | downloaded = 29 Μαρτίου 2014}}</ref>
| regnum = [[Ζώα]] ''(Animalia)''
| phylum = [[Χορδωτά]] ''(Chordata)''
Γραμμή 44 ⟶ 45 :
| 3 ||''Podiceps cristatus infuscatus'' || [[Αιθιοπία]] νότια προς τη λίμνη [[Λίμνη Βικτόρια|Βικτόρια]] ([[Κένυα]], [[Ουγκάντα]], [[Ρουάντα]], θύλακες στη [[Νότια Αφρική]] και στη [[Ναμίμπια]]|| μικρές μετακινήσεις στη [[Νότια Αφρική]]
|}
Πηγές: <ref>Howard and Moore, p. 71</ref><ref>V. D. Il'ičev & V. E. Flint</ref><ref>Jonathan Alderfer (Hrsg)</ref><ref>{{cite web| url=http://maps.iucnredlist.org/map.html?id=10600363922696602| author=BirdLife International and NatureServe| date=2012|title=Podiceps cristatus: Χάρτης γεωγραφικής κατανομής| publisher=[[IUCN]]| accessdate=29 Μαρτίου 2014}}</ref> (σημ. με έντονα γράμματα το [[υποείδος]] που απαντάται στην [[Ελλάδα]])
==Μεταναστευτική συμπεριφορά==
Η πλειοψηφία των ατόμων αυτού του είδους είναι πλήρως μεταναστευτική, αν και κάποιοι πληθυσμοί μπορούν να μετακινούνται μόνο τοπικά (del Hoyo et al. 1992). Αναπαράγεται από τον Απρίλιο έως και το Σεπτέμβριο στην Ευρώπη, όλους τους μήνες του έτους στην Αφρική (με κορύφωση κατά τη διάρκεια των μεγάλων βροχών) και από το Νοέμβριο έως το Μάρτιο στην Αυστραλασία, φωλιάζοντας είτε κατά μόνας, ή κατά διάσπαρτα ζεύγη ή σε χαλαρές αποικίες (del Hoyo et al. 1992 ), που σχηματίζονται μόνον εάν οι ασφαλείς περιοχές φωλιάσματος είναι λίγες και οι χώροι σίτισης είναι εκτεταμένοι (Fjeldsa 2004). Μετά την αναπαραγωγή (από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο) (Fjeldsa 2004), τα ενήλικα άτομα μπορεί να διασπαρούν τοπικά σε μεγάλες λίμνες και ταμιευτήρες, για να υποβληθούν σε αλλαγή πτερώματος (del Hoyo et al. 1992), κατά την οποία συγκεντρώσεις εκατοντάδων ατόμων (μερικές φορές ακόμη και μεγαλύτερες από 10.000 άτομα) μπορεί να σχηματίζονται (Fjeldsa 2004).
Γραμμή 50 ⟶ 51 :
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, τα σκουφοβουτηχτάρια παραμένουν σε μεγάλο βαθμό μοναχικά (Snow και Perrins 1998), ειδικά όταν αναζητούν τροφή (Fjeldsa 2004), αλλά προσωρινές αθροίσεις (Snow και Perrins 1998) έως 5.000 άτομα, μπορεί να δημιουργούνται σε ορισμένες περιοχές (Fjeldsa 2004).
 
Τυχαίοι, περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων από την [[Ισλανδία]] και τις [[Νήσοι Φερόες|Φερόες]], το [[Ομάν]], τα [[Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα]] και την [[Ινδονησία]], τη [[Σενεγάλη]], το [[Μάλι]], τη [[Νιγηρία]] και το [[Λεσότο]]. <ref>http: name="iucn"//www.iucnredlist.org/details/106003639/0</ref>
 
Στην [[Ελλάδα]], το Σκουφοβουτηχτάρι είναι μερικώς μεταναστευτικό [[είδος]], δηλαδή απαντάται, είτε ως επιδημητικό αναπαραγόμενο πτηνό στη βόρεια χώρα (λίμνη Καστοριάς) και, πιθανόν στην κεντρική, είτε κυρίως ως χειμερινός επισκέπτης σε όλη την επικράτεια <ref>Όντρια, σ. 38</ref><ref>http://www.katakali.net/drupal/ydrobia-parydatia/ skoyfoboytixtari</ref>
Γραμμή 115 ⟶ 116 :
Σήμερα, ο μεγαλύτερος όγκος των αναπαραγωγικών πληθυσμών βρίσκεται στην ευρωπαϊκή [[Ρωσία]], ενώ ακολουθούν η [[Φινλανδία]], η [[Λιθουανία]], η [[Πολωνία]], η [[Ρουμανία]], η [[Σουηδία]] και η [[Ουκρανία]]. <ref>Bauer & Fiedler</ref>
 
Γενικά, η IUCN, έχει χαρακτηρίσει το [[είδος]] ως Ελαχίστης Ανησυχίας (LC), παγκοσμίως, αλλά η γενική τάση είναι αβέβαιη, καθώς ορισμένοι πληθυσμοί μειώνονται, ενώ άλλοι αυξάνονται ή έχουν άγνωστες τάσεις (Wetlands International 2006). <ref> http:name="iucn"//www.iucnredlist.org/details/106003639/0</ref>, ενώ για την [[Ελλάδα]] τα στοιχεία είναι ανεπαρκή.
==Άλλες ονομασίες==
Στον ελλαδικό χώρο τo Σκουφοβουτηχτάρι απαντάται και με τις ονομασίες Σκουφοβουτηχτάρα, Κωλοβούτι, Τσούλι, Καραπατάκι, Καραπατάικο (Κυκλάδες), Καραπαπί (Σαντορίνη), Πυγοσκελίδα, Βουτακίρι (Κρήτη), Βουτακάρι . <ref>Απαλοδήμος, σ. 26</ref>