Ναύσταθμος Σαλαμίνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Image:SalamisBombing-1944.jpg|thumb|left|Βομβαρδισμοί το 1944]]

Στις 16 Απριλίου [[1881]] αποφασίσθηκε η ίδρυση Ναυστάθμου στη Σαλαμίνα στη θέση Αράπη (σημερινή θέση του Ναυστάθμου). Η συνολική έκταση περίπου 3.000 στρέμματα που απαιτείτο για τη δημιουργία του, παραχωρήθηκε δωρεάν από το Δήμο Σαλαμίνας και από ιδιοκτήτες γης του νησιού. Η παραχώρηση αυτή, που έγινε πρωτίστως για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων, έμελλε να αποφέρει και σημαντικά οφέλη στο νησί. Από το 1881 άρχισε σταδιακά η οικοδόμηση του Ναυστάθμου Σαλαμίνας και ταυτόχρονα η μεταφορά των εγκαταστάσεων που υπήρχαν στον Πόρο και στη Μονή Φανερωμένης. Από τα πρώτα κτίσματα που κατασκευάστηκαν στον υπό ανέγερση Ναύσταθμο ήταν και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (τέλη του 1882). Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, της Μικρασιατικής Εκστρατείας και των Παγκοσμίων Πολέμων, ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στο ελληνικό έθνος. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών από την Ελλάδα (Οκτώβριος 1944), ο Ναύσταθμος είχε υποστεί σημαντικές ζημιές. Οι εργασίες ανασυγκρότησής του άρχισαν το Νοέμβριο του 1944 και σταδιακά αποκατέστησαν τη λειτουργία του.
[[File:Salamis Naval Base with Fletcher class destroyers 1979.JPEG|thumb|right|Φωτογραφία του ναύσταθμου το 1979]]
Έκτοτε ο Ναύσταθμος Σαλαμίνας εξακολούθησε και εξακολουθεί να καλύπτει κατά τον αρτιότερο τρόπο τις ανάγκες συντήρησης και υποστήριξης των πολεμικών πλοίων, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην εθνική άμυνα και κατ΄ επέκταση στην εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της Ελλάδας.