Ερνστ Ρεμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επιστρέφοντας στην γενέτειρά του το [[1918]] κατατάχτηκε στο "ελεύθερο σώμα" (γερμ. ''Freikorps'', Φράικορπς) του Μονάχου, μια από τις πολλές παραστρατιωτικές οργανώσεις της εποχής, η οποία είχε ως βασικό στόχο τον πόλεμο κατά των Κομμουνιστών. Όραμά του ήταν να επαναδημιουργήσει μια ισχυρή, εθνικιστική Γερμανία και, όπως ο Χίτλερ, πίστευε ότι αυτό θα ήταν δυνατό να επιτευχθεί μόνο από ένα Κόμμα που θα βασιζόταν στις κατώτερες τάξεις, απ' όπου προερχόταν και ο ίδιος. Έτσι, ήταν από τα πρώτα μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, στο οποίο εντάχθηκε το [[1920]], πριν από τον Χίτλερ. Ήταν ένας τραχύς, σκληρός άνθρωπος και, όπως πολλά από τα πρώτα μέλη του Κόμματος, [[ομοφυλόφιλος]].<ref>William L. Shirer, ''The rise and fall of the Third Reich'', Simon & Schuster, New York, 1990 ISBN 0-671-72869-5</ref>Ήταν από τους ιδρυτές και ο βασικός οργανωτής των "μονάδων κρούσης" του Κόμματος, που, αργότερα, θα εξελίσσονταν στην παραστρατιωτική του οργάνωση Στουρμαμπτάιλουνγκ ([[Sturmabteilung]]), γνωστότερη ως [[SA]]. Επισήμως, η οργάνωση ιδρύθηκε στις [[3 Αυγούστου]] [[1921]], (κατ' άλλους στις [[4 Νοεμβρίου]] [[1921]]), ύστερα από συνάντηση των ανώτερων μελών του Κόμματος και ο Ρεμ ανέλαβε τόσο την επάνδρωση όσο και την οργάνωσή της. Στρατολογούσε τους αξιωματικούς της κυρίως από την δολοφονική οργάνωση "Consul" του Λοχαγού Χέρμαν Έρχαρτ (Hermann Ehrhardt) και τα κατώτερα στελέχη της (υπαξιωματικούς και στρατιώτες) από όλες τις παραστρατιωτικές οργανώσεις της Βαυαρίας. Οι άνδρες της φορούσαν παραστρατιωτικές στολές φαιού χρώματος (γι' αυτό και αποκλήθηκαν "φαιοχίτωνες") και η SA άρχισε να ειδικεύεται στην τρομοκράτηση όσων τολμούσαν να αντιταχθούν στον Χίτλερ, ιδιαίτερα στις πολιτικές συζητήσεις που οργανώνονταν στις μπιραρίες της πόλης, στις πολιτικές δολοφονίες και στους ξυλοδαρμούς πολιτικών αντιπάλων του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Η SA είχε, εκείνη την εποχή, στενούς δεσμούς με την τοπική [[Ράιχσβερ]] (Γερμανικός Στρατός), που παρείχε στους άνδρες της την βασική στρατιωτική εκπαίδευση.<ref>Martin Kitchen, ''The Third Reich: Charisma and Community'', Pearson Education, 2008 ISBN 1-4058-0169-7</ref> Με αυτό τον τρόπο κατάφερε όχι μόνο να προσηλυτίσει στο Κόμμα πολλούς πρώην στρατιωτικούς και εθελοντές του Φράικορπς, που αποτέλεσαν τον κορμό του Κόμματος κατά τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του, αλλά και να προστατεύει τον Χίτλερ, λόγω των διασυνδέσεών του, από τις τοπικές αρχές, εξασφαλίζοντας, πολλές φορές, την υποστήριξή τους. Χωρίς αυτή τη βοήθεια, ο Χίτλερ ίσως δεν θα κατάφερνε να αρχίσει την εκστρατεία του να πείσει τους πολίτες για την ανατροπή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Φυσικά, ο Ρεμ δεν θα είχε αποφύγει τη σύλληψη, λόγω των μεθόδων εκφοβισμού και τρομοκράτησης που χρησιμοποιούσε, αν δεν είχε εξασφαλίσει την ανοχή τόσο της Βαυαρικής Κυβέρνησης, όσο και της τοπικής Αστυνομίας.<ref>Shirer, ό.π., σελ. 38</ref> Ο εκάστοτε επικεφαλής της Οργάνωσης έφερε τον τίτλο "Oberster SA-führer" (Ανώτατος Αρχηγός της SA). Στη θέση αυτή, το 1921, τοποθετήθηκε ο Χανς Ούλριχ Κλίντσε (Hans Ulrich Klintzsche), ο οποίος προερχόταν από την ομάδα ''Consul'' του Έρχαρτ. Πριν από αυτόν, επικεφαλής της προγόνου οργάνωσης "Turn- und Sportabteilung" (1920-1921), ήταν ο Εμίλ Μορίς (Emil Maurice). Κατά το τέλος του 1921 ο Χίτλερ συγκρούστηκε με τον Ρεμ, καθώς ο τελευταίος ήθελε να μετατρέψει την SA σε κανονικό στρατό, αλλά ο Χίτλερ ήθελε την Οργάνωση αποκλειστικά για λόγους προπαγάνδας και κατατρομοκράτησης των πολιτικών του αντιπάλων και των Εβραίων. Ο Ρεμ άρχισε να οργανώνει πράγματι την SA ως στρατό, μη λαμβάνοντας υπόψη τον επικεφαλής της Κλίντσε, ο Χίτλερ, όμως, έθεσε τέλος στις ενέργειες του Ρεμ, όταν τις πληροφορήθηκε.<ref>[http://www.axishistory.com/index.php?id=3078 Marcus Wendel, ''Axis History'']</ref> Θέλοντας να έχει τον πλήρη έλεγχο της οργάνωσης, τοποθέτησε επικεφαλής της τον [[Χέρμαν Γκέρινγκ]].