Αρματολοί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο θεσμός του Αρματολικιού εντοπίζεται τον 16ο αιώνα την περίοδο του [[Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής|Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς]]. Περιοχές της Βαλκανικής χερσονήσου,κυρίως ορεινές, δασώδεις και δυσπρόσιτες, οι οποίες όμως δεν έθεταν σε αμφισβήτηση την οθωμανική κυριαρχία και από φορολογική άποψη είχαν δευτερεύουσα σημασία. Οι περιοχές αυτές κατοικούνταν από ένοπλους ποιμενικούς πληθυσμούς με παράδοση ανταρσίας διαταράσσοντας τη νομιμότητα των κατακτητών στην ορεινή κεντρική Ελλάδα και στην ορεινή Θεσσαλία. Οι περιοχές αυτές με κτηνοτροφική οικονομία, διοκούνταν από συμβούλια αρχηγών χωριών και διέθεταν ένοπλα σώματα με ένα καπετάνιο επικεφαλής με βασικό καθήκον την κατοχύρωση της ασφάλειας της περιοχής της. Η οπλοφορία στις περιοχές αυτές ήταν συνυφασμένη με τις κοινωνικές δομές των περιοχών αυτών και την έλλειψη ή περιορισμένη παρουσία θεσμών δημόσιας ασφάλειας στις περιοχές αυτές<ref>Πέτρος Πιζάνιας, «Ο κόσμος της ''θάλασσας των βουνών''.Ο αρματολισμός από τον 16ο αιώνα έως το 1821», Νέα Εστία, τομ.173, τχ. 1857 (Μάρτιος 2013), σελ.53-54</ref>.

 

==Το ''αρματολίκι των Αγράφων''==

Το ''αρματολίκι των Αγράφων'' προέκυψε μετά από την συμφωνία στην οποία ήλθε ο Οθωμανός αρχιστράτηγος και Δερβέναγας με τους Αγραφιώτες, συμφωνία γνωστή ως ''συνθήκη του Ταμασίου'', η οποία είχε υπογραφεί στις 10 Μαΐου 1525. Έτσι συγκροτήθηκε το πρώτο και μεγαλύτερο αρματολίκι των Βαλκανίων Ο αρματολικός θεσμός επεκτάθηκε μετά τα Άγραφα από το 1529 από τον Ιμπραήμ πασά στρατηγό του Σουλεϊμάν και βεζίρη. Δημιουργήθηκαν δεκαεφτά αρματολίκια, όλα στην κεντρική ορεινή Ελλάδα, την ορεινή Θεσσαλία και ορισμένα στη Μακεδονία.<ref>Πέτρος Πιζάνιας, «Ο κόσμος της ''θάλασσας των βουνών''.Ο αρματολισμός από τον 16ο αιώνα έως το 1821», Νέα Εστία, τομ.173, τχ. 1857 (Μάρτιος 2013), σελ.55-56</ref>