Τάγμα των Φραγκισκανών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Το μοναστικό '''Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών''', ή και '''Μινοριτών αδερφών''', ήταν ένα από τα τέσσερα επαιτικά τάγματα <ref>τα άλλα τρία ήταν των Καρμηλιτών, των Δομηνικανών και των Αυγουστινιανών</ref>που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια της Καθολικής εκκλησίας, το 13ο αιώνα. Το Τάγμα, πρωτο-ιδρύθηκε από τον [[Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης|Άγιο Φραγκίσκο της Ασσίζης]] (1183-1226), στην πόλη της [[Ασσίζη|Ασσίζης]] στη βόρεια Ιταλία το [[1209]], και πήρε την έγκριση του [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ'|Πάπα Ιννοκέντιου Γ']]
[[File:FrancescoCoA PioM.svg|right|thumb|το έμβλημα των Φραγκισκανών μοναχών]]
Ο Άγιος Φραγκίσκος ζώντας σε απόλυτη πενία και ένδεια, και αποκτώντας τη φήμη ενάρετου ανθρώπου γρήγορα συγκέντρωσε δίπλα του και άλλους ανθρώπους που ήθελαν να ζήσουν τη μοναστική ζωή όπως εκείνος την πρότεινε: έχοντας ως βάση τα μοναστικά ιδεώδη, της πενίας, της αγνότητας και της υπακοής (στον ηγούμενο και στον Πάπα).<ref>από το βιβλίο Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού, του Γουίλ Ντουράν, έκδοση Συρόπουλου-Κουμουνδουρέα του 1958, τόμος Δ', σελ.931 και εξής</ref>
Μετά το θάνατό του και την αγιοποίησή του, το Τάγμα συνέχισε να αναπτύσσεται και να εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σύντομα δημιουργήθηκε και το γυναικείο Τάγμα των Φραγκισκανών από τη
Το [[1221]] θεωρείται η ημερομηνία της ίδρυσης του Τάγματος των '''Aδερφών της Υπακοής''', το οποίο δημιούργησε ο άγιος Φραγκίσκος, ειδικά για λαϊκούς ανθρώπους
Πολλοί Φραγκισκανοί μοναχοί
==Οι Φραγκισκανοί στους Αγίους Τόπους==
Το τάγμα εγκαταστάθηκε στους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]] το 1217, όταν η κεντρική διοίκηση μοίρασε το Τάγμα σε διάφορες επαρχίες. (ο ίδιος ο άγιος, λέει η παράδοση ότι έμεινε στη [[Παλαιστίνη]] κάποια περίοδο ανάμεσα στο 1219 και 1220). Το 1291 όταν και η τελευταία πόλη των σταυροφόρων στη περιοχή έπεσε στα χέρια των μουσουλμάνων οι φραγκισκανοί βρήκαν καταφύγιο στη Κύπρο. Ο πάπας έκτοτε επέτρεπε σε 2 φραγκισκανού μοναχούς να πηγαίνουν κάθε χρόνο στους Αγίους Τόπους.
[[File:Casa nova.jpg|left|thumb|το κατάλυμα των Φραγκισκανών στην Ιερουσαλήμ]]
Το [[1333]] ξαναγύρισαν οριστικά στη Παλαιστίνη, με νόμιμο δικαίωμα '''κτήσης''' κάποιων συγκεκριμένων τοποθεσιών και με δικαίωμα '''
Ο Πάπας Κλήμεντας ο ΣΤ’, το 1342 εξέδωσε διατάγματα αποδοχής αυτής της κατάστασης. Από τότε οι φραγκισκανοί θεωρούνται οι '''νόμιμοι φύλακες των Αγίων Τόπων''' εκ μέρους της χριστιανοσύνης. Οι φραγκισκανοί έχουν το δικαίωμα διαχείρισης του ναού του Ευαγγελισμού, του ναού της Γέννησης στη [[Βηθλεέμ]] και του Ευαγγελισμού στη [[Ναζαρέτ]].<ref>myfranciscan.com</ref>
Γραμμή 22 ⟶ 21 :
Ο πρώτος κανόνας του Αγίου Φραγκίσκου που υποβλήθηκε στον Πάπα το 1209,από τον ίδιο τον Φραγκίσκο δεν χρησιμοποιείται πια. Η τρίτη εκδοχή αυτού του κανόνα, το 1223, είναι αυτή που χρησιμοποιεί το Τάγμα μέχρι και σήμερα. Τα βασικά σημεία του κανόνα αυτού, είναι:
*'''Στο όνομα του Θεού, ξεκινά η ζωή των «Μικρών Αδερφών»'''. Ο κανόνας και η ζωή των μικρών αδερφών συνίσταται στο εξής: στο διάβασμα του Ευαγγελίου, στη ζωή σε υπακοή χωρίς την κατοχή οποιουδήποτε υλικού αγαθού, και στην αγνότητα. Ο Αδερφός Φραγκίσκος υπόσχεται υπακοή στον πάπα Ονώριο και στους κανονικά εκλεγμένους διαδόχους του και στη Ρωμαϊκή Εκκλησία. Οι υπόλοιποι αδερφοί υπόσχονται υπακοή στον Φραγκίσκο και στους διαδόχους του.
*'''Για αυτούς που θέλουν να υιοθετήσουν τον τρόπο ζωής μας'''. Θα πρέπει
*'''Πως να ασκείται το ιερατικό αξίωμα, και η νηστεία και για το πως πρέπει οι αδερφοί μας να ταξιδεύουν στον κόσμο'''. Οι κληρικοί πρέπει να εξασκούν τις ιερές υποθέσεις σύμφωνα με το τυπικό της Ρωμαϊκής εκκλησίας και μπορούν να διαβάζουν από τις Συνόψεις για αυτό το σκοπό. Οι λαϊκοί αδερφοί μας πρέπει να απαγγέλουν 24 φορές το «Πάτερ ημών», τα πρωινά.
Πρέπει να νηστεύουν όλες τις μέρες των γιορτών των Αγίων μέχρι τα Χριστούγεννα. Υποχρεωτικά νηστεύουν κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής και κάθε Παρασκευή. Σε περιπτώσεις σωματικής αρρώστιας η νηστεία δεν είναι υποχρεωτική.
Γραμμή 37 ⟶ 36 :
==Πηγές==
Will Durant, ''Παγκόσμια ιστορία του Πολιτισμού'', έκδοση Συρόπουλου-Κουμουνδουρέα του 1958, τόμος Δ'
==Σημειώσεις==
|