Φεουδαρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 10:
Ο φεουδαρχικός κόσμος με τις σχέσεις εξάρτησης που συνδέονται με το καθεστώς γαιοκτησίας δημιουργήθηκε γύρω από το έτος 1000, μέσα από μια σειρά οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών στο προηγούμενο σύστημα που βάση του είχε το μονάρχη. Ο [[Ζωρζ Ντυμπί|Ντυμπί]] διαπιστώνει ότι τον [[10ος αιώνας|10 αιώνα]] συντελείται μια αλλαγή με την οποία η απόδοση δικαιοσύνης περνάει από το δημόσιο [[δικαστήριο]] στην αυλή του κόμη. Οι κομητείες διαλύθηκαν και στην θέση τους αναδύθηκαν οι [[χωροδεσποτεία|χωροδεσποτείες]] που διοικούνται από τους τοπικούς άρχοντες ή τα μοναστήρια, και η εξουσία τους δεν εξαρτάται από την εύνοια του βασιλιά αλλά από την δύναμη που αντλούν από την γη που κατέχουν.<ref>{{Harvnb|Μπενβενίστε|2007|p=131}}</ref> Η αλλαγή αυτή συντελέστηκε με διαφορετικό ρυθμό σε διαφορετικά μέρη της Δύσης. Το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα το οποίο προέκυψε, αναφέρεται σήμερα ως φεουδαρχικό ή φεουδαλικό.
Το φεουδαρχικό σύστημα είχε περιγραφεί ήδη από εκείνη την εποχή με την εικόνα τριών τάξεων. Της πνευματικής, της πολεμικής και της εργατικής. Ο Ντυμπύ έδειξε ότι στο φαντασιακό των τριών τάξεων, το τριμερές σχήμα που χρησιμοποιούσαν οι επίσκοποι του 11ου αιώνα ήταν ένα παρελθόν που είχε μεταβληθεί σε μια νέα κατάσταση η οποία είχε παραμερίσει τους oratores επισκόπους και bellatores βασιλείς. Οι χωροδεσπότες είχαν αναδυθεί εμβόλιμα ανάμεσα σε αυτούς και τους laboratores. Στα τέλη του 12ου αιώνα το τριμερές σχήμα επανήλθε περιλαμβάνοντας και την χωροδοσποτική αριστοκρατία μεταξύ των bellatores (και την τρίτη τάξη αντικατέστησαν οι έμποροι negotiatores ή mercatores).<ref>{{Harvnb|Μπενβενίστε|2007|p=137-138</ref>
Το τριμερές σχήμα που παρουσίαζαν οι κληρικοί ως θεϊκή αρμονία, ήταν ένα σχήμα που στόχευε να κρατήσει την παραγωγική τάξη υποταγμένη στις άλλες δύο αλλά σύμφωνα με τον Le Goff, στόχευε επίσης να υποτάξει και τους πολεμιστές στους ιερείς (Le Goff 1993: 360). H εκκλησία, το πρώτο από τα μέλη του τριμερούς σχήματος, κλήθηκε να κρατήσει την ισορροπία μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων και να διατηρήσει την αρμονία που ευαγγελιζόταν με το τριμερές σχήμα της κοινωνίας. Ως προνομιούχα ομάδα όμως, στην πράξη επέλεγε συνήθως να είναι με το μέρος των καταπιεστών. Οι αγρότες ήταν περισσότερο εχθρικοί με τους κληρικούς, αφού η συμπεριφορά τους ήταν αντίθετη με τα ιδανικά τους, και επιπλέον επειδή τα εκκλησιαστικά αρχεία ήταν ένα καλό μέσο για την επιτυχή διεκδίκηση γαιών και δικαιωμάτων στα δικαστήρια.<ref>{{Harvnb|Le Goff|1993|p=428</ref>
== Η Φεουδαρχια στην Ελλάδα ==
Γραμμή 19 ⟶ 23 :
== Πηγές ==
* {{citation|last=Μπενβενίστε|first=Ρίκα|title=Από τους βάρβαρους στους μοντέρνους. Κοινωνική ιστορία και ιστοριογραφικά προβλήματα της μεσαιωνικής δύσης|year=2007|publisher=Πόλις|location=Αθήνα}}
* {{citation|last=Le Goff|first=Jacques|title=O πολιτισμός της Μεσαιωνικής Δύσης|year=1993|publisher=Εκδόσεις Βάνιας|location=Θεσσαλονίκη}}</ref>
[[Κατηγορία:Φεουδαλισμός|Φεουδαρχία]]
| |||