Όρος των Ελαιών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ + ιστορία
→‎Ιστορία: ιστορία από το 1948 και μετά
Γραμμή 11:
 
== Ιστορία ==
[[Αρχείο:Yad Avshalom.JPG|thumb|230px240px|left|Ο τάφος του Αβεσσαλώμ]]
Από τους βιβλικούς χρόνους μέχρι σήμερα, το Όρος των Ελαιών είναι τόπος ταφής των Εβραίων. Η νεκρόπολη στη νότια κορυφογραμμή, στη θέση του σημερινού χωριού [[Σιλβάν]], ήταν ο τόπος ταφής των πιο σημαντικών πολιτών της Ιερουσαλήμ κατά την περίοδο των βιβλικών βασιλέων.<ref name=Ussishkin70/> Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 150.000 τάφοι στο βουνό, συμπεριλαμβανομένων των τάφων που παραδοσιακά συνδέονται με τον [[Ζαχαρίας (προφήτης)|Ζαχαρία]] και τον [[Αβεσσαλώμ]]. Στο άνω τμήμα της πλαγίας βρίσκεται ο τάφος των προφητών Αγγαίου, Ζαχαρία και Μαλαχία. Αξιοσημείωτοι ραβίνοι θαμμένοι στο όρος είναι ο [[Τσαΐμ ιμπν Αττάρ]] και άλλοι από τον 15ο αιώνα έως σήμερα.
 
Ρωμαίοι στρατιώτες από την 10η Λεγεώνα στρατοπέδευσαν στο όρος κατά τη διάρκεια της [[Καταστροφή της Ιερουσαλήμ|πολιορκίας της Ιερουσαλήμ]] το έτος 70 ΚΧ. Η θρησκευτική τελετή που σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου μήνα πραγματοποιήθηκε στο Όρος των Ελαιών στις ημέρες του Δεύτερου Ναού.<ref name="Har-el 1977 120–123">{{cite book|last=Har-el|first=Menashe|title=This is Jerusalem|publisher=Canaan|location=Jerusalem|year=1977|pages=120–123}}</ref> Μετά την καταστροφή του Ναού, οι Εβραίοι γιόρτασαν το [[Σκηνοπηγία|Σουκότ]] στο Όρος των Ελαιών. Πραγματοποιούσαν προσκυνήματα στο Όρος των Ελαιών, επειδή ήταν 80 μέτρα ψηλότερα από το [[Όρος του Ναού]] και προσφέρει μια πανοραμική θέα της περιοχής του Ναού. Έγινε παραδοσιακό μέρος γιαόπου τοοι θρύνοΕβραίοι τηςθρυνούν καταστροφήςγια την καταστροφή του ναού, ιδιαίτερα στοκατά το [[Τισα Μπ'Αβ]].<ref name="Har-el 1977 120–123"/> Στα μέσα της δεκαετίας του 1850, οι κάτοικοι της Σιλβάν δέχονταν 100 £ ετησίως από τους Ιουδαίους, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η βεβήλωση των τάφων στο βουνό.<ref name="Har-El2004">{{cite book|author=Menashe Har-El|title=Golden Jerusalem|url=http://books.google.com/books?id=9Z2cFY9iGqgC&pg=PA244|accessdate=14 October 2010|date=April 2004|publisher=Gefen Publishing House Ltd|isbn=978-965-229-254-4|page=244}}</ref>
 
Ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ [[Μεναχέμ Μπέγκιν]] ζήτησε να ταφεί στο Όρος των Ελαιών και όχι στο εθνικό κοιμητήριο στο [[όρος Χερτζλ]].<ref>{{cite web |url=http://www.haaretz.co.il/hasen/pages/ShArtStEngPE.jhtml?itemNo=846330&contrassID=2&subContrassID=14&title='The%20good%20jailer%20'&dyn_server=172.20.5.5 |title=The good jailer |last=Sheleg |first=Yair |date=2007-07-04 |accessdate=2010-07-16 |publisher=Haaretz}}</ref>
 
Μετά τον [[αραβοισραηλινός πόλεμος του 1948|αραβοισραηλινό πόλεμο του 1948]], η Ιορδανία πρότεινε στο πλαίσιο των συμφωνιών της ανακωχής της 3ης Απριλίου 1949 να επιτρέψει «την ελεύθερη πρόσβαση στους ιερούς χώρους και τα πολιτιστικά ιδρύματα και τη χρήση των νεκροταφείων στο Όρος των Ελαιών». Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της 19-ετής ιορδανικής κατοχής της Δυτικής Όχθης, οι όροι δεν ακολουθήθηκαν. Οι μη-ισραηλινοί Χριστιανοί προσκυνητές είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν το Όρος, αλλά οι Εβραίοι όλων των χωρών και οι περισσότεροι μη-Εβραίοι πολίτες του Ισραήλ είχαν αποκλειστεί από την είσοδο στην Ιορδανία και κατά συνέπεια δεν ήταν σε θέση να ταξιδέψουν στην περιοχή.<ref>To Rule Jerusalem By Roger Friedland, Richard Hecht, 2000, p. 39, "Tourists entering East Jerusalem had to present baptismal certificates or other proof they were not Jewish."</ref><ref>Thomas A Idinopulos, Jerusalem, 1994, p. 300, "So severe were the Jordanian restrictions against Jews gaining access to the old city that visitors wishing to cross over from west Jerusalem...had to produce a baptismal certificate."</ref><ref>Armstrong, Karen, Jerusalem: One City, Three Faiths, 1997, "Only clergy, diplomats, UN personnel, and a few privileged tourists were permitted to go from one side to the other. The Jordanians required most tourists to produce baptismal certificates — to prove they were not Jewish ... ."</ref>
 
Μέχρι το τέλος του 1949, και κατά τη διάρκεια της Ιορδανίας κατοχής της θέσης, ορισμένοι άραβες κάτοικοι ξερίζωσαν επιτύμβιες στήλες και όργωσαν τη γη στα νεκροταφεία και κατ 'εκτίμηση συνολικά 38.000 ταφόπλακες καταστράφηκαν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ​​τέσσερις δρόμοι κατασκευάστηκαν στο νεκροταφείο, με αποτέλεσμα την καταστροφή τάφους συμπεριλαμβανομένων και εκείνων διάσημων προσώπων. Ο βασιλιάς της Ιορδανίας [[Χουσεΐν της Ιορδανίας|Χουσεΐν]] επέτρεψε την κατασκευή του ξενοδοχείου Intercontinental κατά στη κορυφή του Όρους των Ελαιών, μαζί με ένα δρόμο που διασχίζει το νεκροταφείο. Τάφοι κατεδαφίστηκαν για να δημιουργηθεί χώρος για χώρους στάθμευσης και για ένα πρατήριο καυσίμων.<ref>{{cite news| url=http://www.nytimes.com/2009/05/10/world/middleeast/10jerusalem.html?_r=1&pagewanted=2&em | work=The New York Times | title=Parks Fortify Israel's Claim to Jerusalem | first1=Ethan | last1=Bronner | first2=Isabel | last2=Kershner | date=2009-05-10 | accessdate=2010-03-27}}</ref><ref>{{cite web
| url = http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/talking/8_Jerusalem.html
| title = Fact Sheets #8 – Jerusalem| accessdate = 2007-06-27
| last =
| first =
| date = May 19, 2005
| publisher = Jewish Virtual Library
}}</ref><ref>Nadav Shragai, [http://www.jcpa.org/JCPA/Templates/ShowPage.asp?DBID=1&LNGID=1&TMID=111&FID=443&PID=0&IID=3052 The Mount of Olives under Jordanian Rule], JCPA 2009 and references</ref>
 
Μετά τον [[Πόλεμος των Έξι Ημερών|πόλεμο των έξι ημερών]] το 1967 και την ισραηλινή κατάληψη της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, η κυβέρνηση ξεκίνησε εργασίες αποκατάστασης και άνοιξε εκ νέου το νεκροταφείο για ταφές. Η μονομερή προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ το 1980 καταδικάστηκε ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου και κρίθηκε άκυρη από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το ψήφισμα 478 του Συμβουλίου Ασφαλείας.
 
== Παραπομπές ==