Συμμαχική εισβολή στην Ιταλία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 25:
Η υποστήριξη του Πολέμου από πλευράς ιταλικού λαού έφθινε καθημερινά και ο Τσώρτσιλ πίστευε ότι παρόμοια εισβολή θα έθετε την Ιταλία εκτός μάχης και, συνεπώς, θα αδυνάτιζε σημαντικά τον [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Άξονα]] στο μεσογειακό θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων, διευκολύνοντας ιδίως τις θαλάσσιες επικοινωνίες των Συμμάχων. Έτσι, θα χρειάζονταν μικρότερες δυνάμεις για τον ανεφοδιασμό των Συμμάχων στη [[Μέση Ανατολή|Μέση]] και στην [[Άπω Ανατολή]],<ref name=mol>C.J.C. Molony, Brigadier, with F.C. Flynn, Captain (R.N.); H.L. Davies, Major-General & Gleave, Group Captain T.P. (2004) [1η έκδοση Office of Public Sector Information, 1973]</ref> τη στιγμή μάλιστα που η συνολική χωρητικότητα των συμμαχικών σκαφών βρισκόταν σε χαμηλά επίπεδα λόγω της δράσης των γερμανικών υποβρυχίων.<ref name=le>{{Cite book|first=Richard M.|last=Leighton|url=http://www.history.army.mil/books/70-7_0.htm|title=Command Decisions|chapterurl=http://www.history.army.mil/books/70-7_08.htm|series= |publisher= [[United States Army Center of Military History]] |location=Washington|year=2000|origyear=1960|id=CMH Pub 72-7|chapter=Chapter 8: U.S. Merchant Shipping and the British Import Crisis|editor=Greenfield, Kent Roberts}}</ref> και παράλληλα θα δινόταν η δυνατότητα αύξησης των αποστολών εφοδίων προς τη [[Σοβιετική Ένωση]]. Επιπλέον, η εισβολή αυτή θα απασχολούσε δυνάμεις και θα κατανάλωνε εφόδια από πλευράς [[Ναζιστική Γερμανία|Ναζιστικής Γερμανίας]] και θα αποτελούσε το "Δεύτερο Μέτωπο", το οποίο πιεστικά ζητούσε ο [[Ιωσήφ Στάλιν|Στάλιν]] από τους Συμμάχους, ώστε να εξασθενήσει η αφόρητη πίεση που δεχόταν από τους Γερμανούς η χώρα του.<ref name=kart/>
 
Εν τούτοις, ο στρατηγός [[Τζωρτζ Μάρσαλ]] και η πλειονότητα του αμερικανικού επιτελείου ήθελαν να αποφύγουν επιχειρήσεις που ήταν πιθανό να προκαλέσουν καθυστερήσεις στην απόβαση των Συμμάχων στη δυτική Ευρώπη, η οποία είχε αρχίσει να συζητείται και να σχεδιάζεται ήδη από το 1942 και τελικά υλοποιήθηκε ως [[Απόβαση της Νορμανδίας]]. Όταν έγινε πλέον σαφές ότι παρόμοια απόβαση δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί το 1943, συμφωνήθηκε να γίνει [[εισβολή των Συμμάχων στη Σικελία]], χωρίς όμως καμία δέσμευση για μελλοντικές επιχειρήσεις. Ωστόσο και ο [[Φράνκλιν Ντ. Ρούζβελτ|Ρούζβελτ]] και ο Τσώρτσιλ αποδέχτηκαν ότι ήταν ανάγκη οι συμμαχικές στρατιές να συνεχίσουν να εμπλέκονται με τις δυνάμεις του Άξονα και μετά την επιτυχή έκβαση της εκστρατείας στη [[Σικελία]] στο διάστημα που θα μεσολαβούσε ως την απόβαση στη βορειοδυτική Ευρώπη. <ref name=mol/> Οι συζητήσεις συνεχίστηκαν και κατά τη [[διάσκεψη της Ουάσινγκτον (1943)]] τον Μάιο του 1943 αλλά η κατάσταση ξεκαθάρισε μετά την εκστρατεία της Σικελίας και την πτώση του [[Μουσολίνι]], όταν οι αρχηγοί των (ενοποιημένων) επιτελείων εξουσιοδότησαν τον [[Ντουάιτ ΑιζενχάουερΑϊζενχάουερ]] να προχωρήσει την εισβολή στην Ιταλία το συντομότερο δυνατό.<ref name=mol/>
 
 
==Παραπομπές==