Πότης Στρατίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Εικόνα:Π. Στρατίκης, Π. Λύρης, Π. Πλαφουτζής.jpg|right|200px|thumb|Ο Πότης Στρατίκης (αριστερά) σε συνάντηση με φίλους των περιοδικών εκδόσεων. Διακρίνονται (στο κέντρο) ο εικονογράφος [[Παναγιώτης Λύρης]] και ο συγγραφέας Παναγιώτης Πλαφουτζής (8-2-2009)]]
Ο '''Παναγιώτης (Πότης) Στρατίκης''' (γενν. [[Κοπανάκι]] [[Μεσσηνία]]ς, [[1926]]) είναι [[Ελλάς|Έλληνας]] αντιστασιακός, εκδότης, συγγραφέας και σεναριογράφος. Στο περιοδικό [[Μικρός Σερίφης]] υπέγραφε ως '''Κώστας Φωτεινός'''.
 
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε το [[1926]] και μεγάλωσε στο [[Κοπανάκι]] [[Μεσσηνία]]ς. Παρόλο που η οικογένειά του ήταν φτωχή, ο ίδιος ήταν άριστος μαθητής. Ενώ φοιτούσε στο Γυμνάσιο [[Κυπαρισσία]]ς, ξέσπασε ο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] και ο νέος, χωρίς να διστάσει προσχώρησε στην [[Ε.Π.Ο.Ν.]], λαμβάνοντας έτσι ενεργό ρόλο στην [[Εθνική Αντίσταση]]. Όταν ο πόλεμος τελείωσε και άρχισαν οι εμφύλιες διαμάχες, ο Πότης Στρατίκης έφυγε, από την γενέτειρα του και εγκαταστάθηκε στην [[Αθήνα]], όπως χιλιάδες άλλοι [[Αριστερά (πολιτική)|αριστεροί]] αναζητώντας ασφάλεια στο ανώνυμο πλήθος της πρωτεύουσας.
 
Το [[1946]], πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις της [[Πάντειος Σχολή|Παντείου Σχολής]], αλλά διέκοψε τα μαθήματα λίγους μήνες μετά επειδή δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις των σπουδών. Ανήσυχο πνεύμα, ξεκίνησε να μαθαίνει μόνος του ξένες γλώσσες. Παράλληλα, άρχισε να χτυπά την πόρτα στα περιοδικά της εποχής. Με την επιμονή του, κατάφερε να γνωριστεί με σημαντικούς ανθρώπους του Τύπου, όπως ο [[Στέλιος Ανεμοδουράς]], ο [[Θέμος Ανδρεόπουλος]], ο [[Απόστολος Μαγγανάρης]], ο [[Νίκος Θεοφανίδης]], ο [[Γιάννης Μαρής]], ο [[Ηλίας Μπακόπουλος]] κ.α. και ξεκίνησε να εργάζεται στον εκδοτικό χώρο, τον οποίο λάτρευε από παιδί.
 
Η αρχή έγινε με τις μεταφράσεις που έκανε για τα περιοδικά [[Χτυποκάρδι]] και [[Τραστ του γέλιου (περιοδικό)|Τραστ του γέλιου]], ενώ δούλεψε και στην παραγωγή του [[Μικρός Ήρως|Μικρού Ήρωα]]. Ακολούθησε η [[Μάσκα]], του [[Απόστολος Μαγγανάρης|Απόστολου Μαγγανάρη]] στην οποία εργάστηκε αρχικά σαν διορθωτής κειμένων, όμως αργότερα μετέφραζε αστυνομικά και γουέστερν διηγήματα. Η οξυδέρκειά του τον οδήγησε στο να γράφει και ο ίδιος κείμενα με πρωταγωνιστές τους γνωστούς ήρωες του περιοδικού, όπως ο [[Ζορρό (περιοδικό)|Ζορρό]] και το [[Τσακάλι (περιοδικό)|Τσακάλι]]. Ακολούθησαν οι συνεργασίες του με διάφορα μεγάλα περιοδικά της εποχής όπως τα [[Ρομάντσο]], [[Πρώτο (περιοδικό)|Πρώτο]], [[Θεατής (περιοδικό)|Θεατής]], [[Γυναίκα (περιοδικό)|Γυναίκα]], [[Φαντασία (περιοδικό)|Φαντασία]], [[Ελληνίδα (περιοδικό)|Ελληνίδα]], [[Πάνθεον (περιοδικό)|Πάνθεον]], [[Βεντέττα (περιοδικό)|Βεντέττα]], πότε σαν συντάκτης, πότε σαν μεταφραστής και πότε σαν μόνιμος συνεργάτης στα κείμενα. Παράλληλα ασχολήθηκε πολύ και με τη μετάφραση λογοτεχνικών κειμένων.
 
Το [[1962]] αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να προχωρήσει ο ίδιος στην έκδοση ενός παιδικού περιοδικού. Είχε έτοιμη την ιδέα, απλά έπρεπε να βρει και τον κατάλληλο συνεργάτη. Όταν συζήτησε το θέμα με τον φίλο του και σχεδιαστή, [[Θέμος Ανδρεόπουλος|Θέμο Ανδρεόπουλο]], εκείνος του ζήτησε να κάνουν μαζί αυτό το εγχείρημα. Έτσι την Τρίτη 13 Νοεμβρίου του 1962 σε όλα τα περίπτερα της Αθήνας εμφανίστηκε το νέο περιοδικό: ο [[Μικρός Σερίφης]]. Η επιτυχία του περιοδικού αυτού, του οποίου τα κείμενα υπέγραφε σαν «'''Κώστας Φωτεινός'''», ήταν μεγάλη και αυτό ανάγκασε τους δύο συνεταίρους να προχωρήσουν στην έκδοση και ενός δεύτερου περιοδικού με τους ίδιους ήρωες. Έτσι γεννήθηκε ο [[Μικρός Καουμπόυ]].
 
Ταυτόχρονα κατάφερε να αποκτήσει τα δικαιώματα για την ελληνική έκδοση ενός επιτυχημένου ξένου κόμικ: του [[Λούκυ Λουκ]]. Λίγα χρόνια αργότερα θα ιδρύσει τον Εκδοτικό Οίκο Αδελφοί Στρατίκη, σε συνεργασία με τα αδέλφια του. Από τότε μέχρι σήμερα, ο Πότης Στρατίκης δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με τα εκδοτικά πράγματα. Έχει γράψει περισσότερα από είκοσι βιβλία με θέμα την [[Αρχαιότητα|Αρχαία]] Ελληνική [[Μυθολογία]] και [[Ιστορία]], ενώ καλείται συχνά σε συζητήσεις φιλολογικού περιεχομένου.