Συλλογή (μουσειολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ο [[19ος αιώνας]], είναι περίοδος των μεγάλων ανασκαφών και των μεγάλων μουσείων σε μια αλληλεξαρτώμενη σχέση. Τα μεγάλα μουσεία χρειάζονται συλλογές για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κοινού και αυτό με τη σειρα του πυροδοτεί μια εντατική ανασκαφική δραστηριότητα. Στην Ευρώπη ιδρύονται πολλά κρατικά μουσεία, χωρίς να λείπουν οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες (Castelani, Campana κ.α. σε [[Ιταλία]] και Σαμπουρόφ, [[Ερρίκος Σλήμαν|Σλήμαν]] κ.ά. στην [[Ελλάδα]]). Παρουσιάζονται επίσης εκθέσεις συλλογών στην επαρχία -κυρίως σε σημεία διεξαγωγής αρχαιολογικής έρευνας- και οι πρώτες συλλογές [[εθνολογία|εθνολογικού]] και [[λαογραφία|λαογραφικού]] ενδιαφέροντος. Στη [[Βόρεια Αμερική]] οι συλλογές είναι ως επί το πλείστον ιδιωτικές, όπως ιδιωτική πρωτοβουλία ώθησε στη δημιουργία των πρώτων αρχαιολογικών μουσείων. Με την ίδρυση του [[Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης|Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης]] στη [[Νέα Υόρκη]], του [[Μουσείο Καλών Τεχνών|Μουσείου Καλών Τεχνών]] στη Βοστόνη, το [[εννοιολογικό πλαίσιο]] του όρου συλλογή επεκτείνεται πέραν του ενδιαφέροντος για τις αρχαιότητες και στις [[Καλές Τέχνες]] στη σύγχρονη μορφή τους, παρέχοντας μια νέα ώθηση στη μουσειακή συλλογή ως ευρύτερη έννοια<ref>Κουκουζέλη Αλ. κ.ά., 2003, 45-47.</ref>.

 

==Συντήρηση συλλογών==