Γιάνε Σαντάνσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 24:
Ο Σαντάσκι, κυρίαρχος της περιφερείας Μελενίκου, εξετέλεσε τον αντίπαλό του [[Μπόρις Σαράφωφ|Σαράφωφ]] μέσω του υπαρχηγού του Πανίτσα και, μέχρι το [[1908]] που εκδηλώθηκε το [[Νεότουρκοι|Νεοτουρκικό Κίνημα]] ελυμαίνετο την ύπαιθρο στην ευρύτερη περιοχή του Μελενίκου θεωρών αυτήν ως ιδιωτικό του τιμάριο. Φορολογούσε τους κατοίκους της υπαίθρου υπέρ της Οργάνωσης και τους Μελενικίους με επιβολή φορολογίας στο τρυγητό των σταφυλιών.<ref>[[Κωνσταντίνος Τσώπρος]], Αναμνήσεις (Μελένοικο-Θεσσαλονίκη) σ.30 Institute for Blkan Studies, 1992 GR ISSN: 0073-86X</ref>
Aπό το 1908 μέχρι τους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] υποστήριξε το κίνημα των [[Νεότουρκοι|Νεοτούρκων]]. Μετά την Επανάσταση των Νεοτούρκων κατά τη Δεύτερη Συνταγματική Περίοδο ο Σαντάνσκι ήταν επίσης ιδρυτής και ηγέτης ενός από τα αριστερά πολιτικά κόμματα στην Οθωμανική Μακεδονία - του Λαικού Ομοσπονδιακού Κόμματος (Βουλγαρικό Τμήμα), που η έδρα του ήταν στη Θεσσαλονίκη. Το συνέδριο στο [[Κιουστεντίλ]] της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης (VMRO) τo 1908 οδήγησε σε διάσπαση της οργάνωσης - ο Γιάνε Σαντάνσκι και ο Χρίστο Τσερνοπέεφ ήρθαν σε επαφή με τους Νεότουρκους και άρχισαν να λειτουργούν νόμιμα. Μετά τη διάσπαση της VMRO oι δυο τους προσπάθησαν να συστήσουν τη Μακεδονο-Αδριανουπολίτικη Επαναστατική οργάνωση, αλλά αργότερα το συνέδριο για την επίσημη ίδρυσή της απέτυχε και ο Σαντάνσκι με τον Τσερνοπέεφ εγκατέλειψαν την ιδέα και άρχισαν να εργάζονται για τη δημιουργία του Λαικού Ομοσπονδιακού Κόμματος. Το 1909 η ομάδα γύρω από τους Σαντάνσκι και Τσερνοπέεφ συμμετείχε στην πορεία των Νεοτούρκων προς την [[Κωνσταντινούπολη]] που οδήγησε στην εκθρόνιση του σουλτάνου [[Αμπντούλ Χαμίτ Β΄]].
Με τον τρόπο αυτό θα ήταν δυνατό να δημιουργηθεί ένα ικανό σύστημα με σκοπό την οργάνωση μιας μαζικής εξέγερσης. Ργότερα ο Σαντάνσκι και η παράταξή του υποστήριξαν ενεργά το Βουλγαρικό στρατό στους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]] του 1912-1913, αρχικά με την ιδέα ότι είχαν καθήκον να αγωνιστούν για αυτόνομη Μακεδονία, αλλά αργότερα αγωνιζόμενοι για τη Βουλγαρία. Βλέποντας τις ενέργειες των Σέρβων κατά του ντόπιου πληθυσμού, τα πρώην μέλη της VMRO άρχισαν την αποκατάσταση του οργανωτικού δικτύου. Την ίδια περίοδο μια ομάδα γύρω από τον Πέταρ Τσαούλεφ άρχισε διαπραγματεύσεις με τους Αλβανούς επαναστάτες. Η Αλβανική κυβέρνηση τους πρότεινε την οργάνωση μιας κοινής εξέγερσης. Οι διαπραγματεύσεις εκ μέρους της Οργάνωσης έγιναν από τον Πέταρ Τσαούλεφ. Η Βουλγαρική κυβέρνηση πίστευε όμως όμως ότι δεν θα ερχόταν σε νέο πόλεμο με τη [[Σερβία]], έτσι δεν έδωσε σημασία στις διαπραγματεύσεις. Εντούτοις αργότερα, τον Ιούνιο του 1913, η Βουλγαρική κυβέρνηση έστειλε στα [[Τίρανα]] το Γιάνε Σαντάνσκι για νέες διαπραγματεύσεις. Εδωσε μια συνέντευξη για την εφημερίδα ΄΄Σέκουλο΄΄, όπου δήλωσε ότι ήρθε για να συμφωνήσει με τους Αλβανούς και ότι από τη Βουλγαρική πλευρά θα οργανώνονταν ομάδες και επιθέσεις. Ετσι βοήθησε την προετοιμασία της Εξέγερσης Οχριντ - Ντέμπαρ, που οργανώθηκε από κοινού από τη VMRO και τους Αλβανούς της Δυτικής Μακεδονίας. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους η [[Επαρχία Μπλαγκόεβγκραντ|Μακεδονία του Πιρίν]] προσαρτήθηκε στη Βουλγαρία και ο Σαντάνσκι ξαναεγκαταστάθηκε στη χώρα.
| |||