Μάχη του ποταμού Γιαρμούκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 42:
Ο Γρηγόριος σκοτώθηκε από το σπαθί του Αμπού Ομπάιντα και η γενική επίθεση άρχισε. Αυτοί τη φορά ήταν επιτιθέμενοι οι μουσουλμάνοι. Χτύπησαν τις πλευρές του
βυζαντινού στρατού, που σύντομα άρχισαν να οπισθοχωρούν. Μετά ο Χαλίντ και ο Αμρ, επιτέθηκαν στο κέντρο του στρατού, στους δυνατούς Αρμένιους. Ο Χαλίντ με μια επιδέξια μανούβρα κατάφερε να παρασύρει το βυζαντινό ιππικό έξω από το πεδίο της μάχης και με τις απανωτές επιθέσεις του κατάφερε τελικά να το διαλύσει και να το αναγκάσει να φύγει προς το βορρά μαζί με τον αρχιστράτηγο Βαχάν. Τώρα που το ιππικό εγκατέλειψε το πεζικό, η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη. 40.000 ιππείς δραπέτευσαν από το πεδίο της μάχης. Μόνο οι Αρμένιοι αντιστέκονταν ακόμα. Ο Χαλίντ επιστρέφοντας από τη μάχη με το ιππικό, έπεσε και αυτός επάνω τους, μαζί με τους Γιαζείντ και Αμπού Ομπάιντα και τους έτρεψαν και αυτούς σε φυγή. Μαζί με αυτούς, όλο του βυζαντινό στράτευμα άρχισε να διαλύεται και να φεύγει προς τα νοτιο-δυτικά για να σωθεί. Όσοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν, σκοτώθηκαν (που ήταν και οι περισσότεροι).<ref> A.I. Akram, «Κhalid bin Al-Walled: The sword of Allah», Πακιστάν,1969 σελ.311-317</ref>
 
==Οι συνέπειες==
Η επόμενη μέρα αφιερώθηκε στο θάψιμο των μουσουλμάνων νεκρών και στη περισυλλογή των λαφύρων. Ο Χαλίντ, αποφασισμένος να σκοτώσει τον αρχιστράτηγο Βαχάν, ξεκίνησε με το ιππικό του να τον βρει. Πράγματι, τον πέτυχε στο δρόμο για τη Δαμασκό και εκεί στη συμπλοκή που επακολούθησε, ο Αρμένιος βασιλιάς σκοτώθηκε από έναν στρατιώτη.
 
Οι απώλειες των μουσουλμάνων υπολογίζονται σε 4000 στρατιώτες. Όσο για τις απώλειες των Βυζαντινών οι αριθμοί διαφέρουν πολύ. Οι μετριοπαθείς υπολογισμοί κάνουν λόγο για 80.000 νεκρούς και 70.000 που κατάφεραν να ξεφύγουν. <ref> A.I. Akram, «Κhalid bin Al-Walled: The sword of Allah», Πακιστάν, 1969 σελ. 313</ref>
 
Τον επόμενο μήνα ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, απελπισμένος, θα παραδεχόταν με τις πράξεις του, την απώλεια της κυριαρχίας του στη Συρία, τη Παλαιστίνη και την Ιορδανία και θα αναχωρούσε πλέον οριστικά για τη Κωνσταντινούπολη.
 
Τους επόμενους μήνες ο Αμρ ιμπν αλ-Ας θα πολιορκούσε και στο τέλος θα κατελάμβανε την Ιερουσαλήμ. Ο Σουχραμπίλ θα κατελάμβανε την Τύρο, την Άκρα και την Σεπφώριδα. Ο Γιαζίντ με τον Μωαβία θα κατελάμβαναν τη Βηρυτό, τη Σιδώνα ενώ ο Αμπού Ομπάιντα θα έφτανε μέχρι την Έμεσα, την Αντιόχεια και το Χαλέππι.
 
==Παραπομπές==