Στέφανος Γρηγορίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατα την [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|κατοχή]] συμμετείχε στην [[Εθνική Αντίσταση]]. Είχε καταφύγει στη Βλάστη, καθώς στη Φλώρινα είχε φυλακιστεί από τους Γερμανούς<ref> Αθανάσιος Καλλιανιώτης: Οι Πρόσφυγες στη Δυτική Μακεδονία (1941-1946) – Διδακτορική διατριβή σελ 274</ref>. Συγκρότησε μάλιστα, παρά την προχωρημένη ηλικία του, ολιγομελές σώμα με τη συμμετοχή του γιου του Επαμεινώνδα (τεταρτοετή φοιτητή της [[Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων|Σχολής Ευελπίδων]]). Συμμετείχε με το σώμα του στη [[Μάχη του Φαρδύκαμπου]]{{πηγή}} κοντά στη [[Σιάτιστα]], όπου και διακρίθηκαν αυτός και γιος του. Στη [[Βλάστη Κοζάνης|Βλάστη]] συναντήθηκε με αντάρτες του [[ΕΑΜ]] το [[1943]] και μετά από διαπραγματεύσεις δέχτηκε να παραδώσει τους άνδρες του και το γιο του στον [[ΕΛΑΣ]], ενώ ο ίδιος να αποσυρθεί, καθώς η ηλικία του δεν επέτρεπε στρατιωτική δράση{{πηγή}}. Στις 24 Μαΐου του [[1943]] συναντήθηκε, όπως συμφωνήθηκε με μέλη του [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] στο [[Σισάνι Κοζάνης|Σισάνι]] [[Δήμος Βοΐου|Βοΐου]]. Εκεί, οι αντάρτες του [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] τον σκότωσαν και την επόμενη μέρα σκότωσαν τον γιο του Επαμεινώνδα. Η επίσημη αιτιολογιά του [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] ήταν ότι πρόδωσε τον [[Γεώργιος Μόδης|Γεώργιο Μόδη]] στους [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανούς]]. <ref>Γεώργιος Μόδης., Μακεδονικές ιστορίες, Αθήναι, 1957, σελ. 163</ref>Κάτω από αυτές τις συνθήκες που εκτελέστηκε ο Στέφος Γρηγορίου και ο γιος του<ref>[http://greg61.gr/blog/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CE%B5%CE%BC%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD/ Γεώργιος Μόδης, Αναμνήσεις, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 2004, ISBN-13 978-960-8396-05-0]</ref>, μαζί με τον έτερο Μακεδονομάχο [[Στέργιος Κουντουράς|Στέργιο Κουντουρά]] πράξη που δικαιολογήθηκε από τον ΕΛΑΣ λόγω της ''εχθρική(ς) προς το λαό δράση τους. ''Το γεγονός οτι εκτελέστηκαν με αυτή τη δικαιολογία και όχι ως ''δοσίλογοι'' θεωρείται επαναστατικό πρόταγμα. Την εκτέλεση των Μακεδονομάχων εκμεταλεύτηκε ο δοσίλογος τύπος για προπαγανδιστικούς σκοπούς<ref>Βάιος Καλογρηάς «Το αντίπαλο δέος-Οι εθνικιστικές οργανώσεις αντίστασης στην κατεχομένη Μακεδονία (1941-1944), εκδόσεις UNIVERSITY PRESS σελ 197-198</ref>.