|
}}
H '''αιθανάλη'''<ref>Για (συστηματικήεναλλακτικές ονομασία)ονομασίες ήδείτε '''ακεταλδεΰδη'''τον (εμπειρικήπίνακα ονομασία)πληροφοριών.</ref> είναι μια [[οργανικές ενώσεις|οργανική]] [[χημική ένωση]] [[άνθρακας|άνθρακα]], [[οξυγόνο|οξυγόνου]] και [[υδρογόνο|υδρογόνου]], με [[χημικός τύπος|χημικό τύπο]] '''C<sub>2</sub>H<sub>4</sub>O''', αν και σύντομοσυχνά συντακτικόγράφεται τύποως '''CH<sub>3</sub>CHO''' ή και, [[συντομογραφία|συντομογραφικά]], '''MeCHO'''. Είναι μια από τις πιο σημαντικές [[αλδεΰδες]], που έχει ευρύτατη παρουσία στη φύση, αλλά και παράγεται σε μεγάλη [[βιομηχανία|βιομηχανική]] κλίμακα. Βρίσκεται, με φυσικό τρόπο, στον [[καφές|καφέ]], στο [[ψωμί]] και στα ώριμα φρούτα, ενώ γενικά παράγεται από [[φυτά]], ως μέρος του [[μεταβολισμός|μεταβολισμού]] τους. Παράγεται, επίσης, με [[οξειδοαναγωγή|οξείδωσηοξυγόνωση]] του [[αιθένιο|αιθενίου]], και αποτελεί την αιτία για τη μέθη μετά από κατανάλωση [[αιθανόλη|αιθανόλης]], αφού παράγεται από την τελευταία στο [[ήπαρ]], και πιο συγκεκριμένα, από το [[ένζυμο]] [[αλκοολική δεϋδρογονάση]]<ref>How Hangovers Work, HowStuffWorks</ref>. Οι διαδρομές έκθεσης στην αιθανάλη περιλαμβάνουν τον [[ατμόσφαιρα|αέρα]], το [[νερό]], τη γη ή τα υπόγεια ύδατα, αλλά επίσης από την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών και από το κάπνισμα<ref>CHEMICALS IN THE ENVIRONMENT: ACETALDEHYDE (CAS NO. 75-07-0).</ref>. Η κατανάλωση [[δισουλφιράμη|δισουλφιράμης]] εμποδίζει τη δράση του ενζύμου [[αιθαναλική δεϋδρογονάση]], δηλαδή του ενζύμου που είναι υπεύθυνο για το μεταβολισμό της αιθανάλης σε [[αιθανικό οξύ]], και γι' αυτό προκαλεί στηντην αύξηση της συγκέντρωσης αιθανάλης στο σώμα.
Με βάση το χημικό της τύπο έχει τα ακόλουθα [[2 (αριθμός)\δύο (2)]] [[ισομέρεια|ισομερή θέσης]]:
# [[Αιθενόλη]] ή '''βινυλική αλκοόλη''', που είναι ελάσσων [[ταυτομέρεια|ταυτομερές]]) της αιθανάλης, με σύντομο συντακτικό τύπο CH<sub>2</sub>=CHOH.
# [[Οξιράνιο]] ή '''αιθυλενοξείδιο''', μια [[ετεροκυκλικές ενώσεις|ετεροκυκλική ένωση]] με σύντομο συντακτικόγραμμικό τύπο [[Αρχείο:Ethylene_oxide.svg|40px|Οξιράνιο]].
== Ιστορία ==
Η αιθανάλη παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το [[1774]], από το [[Σουηδία|Σουηδό]] φαρμακοποιό και χημικό [[Καρλ Βίλχελμ Σέελε]] (''Carl Wilhelm Scheele'')<ref> C. W. Scheele (1774) "Om Brunsten eller Magnesia nigra och dess egenskaper" (On brown-stone or black magnesia [i.e., manganese ore] and its properties), Kungliga Svenska vetenskapsakademiens handlingar (Proceedings of the Royal Swedish Academy of Sciences), 35 : 89-116 ; 177-194. OnΣτις pagesσελίδες 109-110, ο Scheele mentionsαναφέρει thatότι refluxing«...οξειδώνοντας ("digesting")αιθανόλη ethanolμε (Alkoholδιοξείδιο vini)του withμαγνησίου manganeseκαι dioxideυδροχλωρικό (Brunsten)ή andθειικό eitherοξύ, hydrochloricπαράγεται acidένα (Spirtusπροϊόν salis)που orμυρίζει sulfuricπαρόμοια acidμε (Spiritusτο Vitrioli)νιτρικό producesαιθυλεστέρα...». aΜεταγενέστεροι smellερευνητές, likeδιαβάζοντας "Aetherτην nitri"παραπάνω (ethanolαναφορά treatedσυνειδητοποίησαν withότι nitric acid). Later investigators realized thatο Scheele had produced acetaldehyde.</ref>, αλλά ερευνήθηκε το [[1800]] από τους [[Γαλλία|Γάλλους]] χημικούς [[Αντουάν Φρανσουά]] (''Antoine François, comte de Fourcroy'') και [[Λουΐ Νικολά Βωκλέν]] (''Louis Nicolas Vauquelin''), ενώ ακόμη αργότερα, το [[1821]], το [[1822]] και το [[1832]], ερευνήθηκε επίσης από το [[Γερμανία|Γερμανό]] χημικό [[Γιόχαν Βόλφγκανγκ Ντεμπεράινερ]] (''Johann Wolfgang Döbereiner'')<ref>(Döbereiner) (1821) "Neue Aether" (A new ether), Journal für Chemie und Physik, 32 : 269-270. Döbereiner names the new "ether" "Sauerstoffäther" (oxygen-ether).</ref><ref>(Döbereiner) (1822) "Döbereiner's Apparat zur Darstellung des Sauerstoffaethers" (Döbereiner's apparatus for the preparation of oxygen-ether), Journal für Chemie und Physik, 34 : 124-125.</ref><ref>J. W. Döbereiner (1832) "Bildung des Sauerstoff-Aethers durch atmosphärische Oxidation des Alkohols" (Formation of oxy-ether by atmospheric oxidation of alcohol), Journal für Chemie und Physik, 64 : 466-468. InΣύμφωνα thisμε paper,την Döbereinerπαραπάνω madeαναφορά acetaldehydeτου, byο exposingDöbereiner ethanolπαρήγαγε vaporαιθανάλη toοξειδώνοντας airαιθανόλη inμε theατμοσφαιρικό presenceαέρα, ofπαρουσία platinum[[λευκόχρυσος|μαύρου blackλευκόχρυσου]].</ref>, μετά, το [[1835]], από τον επίσης Γερμανό χημικό [[Γιούστους βον Λιέμπιγκ]] (''Justus von Liebig'')<ref>William H. Brock, Justus von Liebig: The Chemical Gatekeeper (Cambridge, England: Cambridge University Press, 1997), pages 83-84.</ref>. Το 1835, ο Λίμπιγκ ονόμασε την ένωση «αλδεΰδη»<ref>J. Liebig (1835) "Sur les produits de l'oxidation de l'alcool" (On the products of the oxidation of alcohol), Annales de Chimie et de Physique, 59 : 289-327. From page 290: "Je le décrirai dans ce mémoire sous le nom d'aldehyde ; ce nom est formé de alcool dehydrogenatus." (I«...θα willτην describeπεριγράψω itσε inαυτήν thisτην memoirαναφορά byμε theτην nameονομασία ofαλδεΰδη (aldehyde)· ;η thisονομασία nameαυτή isσχηματίστηκε formedαπό fromτην (έκφραση) alcohol dehydrogenatus...»).</ref>, όνομα από το οποίο προήλθε αργότερα η εμπειρική ονομασία «ακεταλδεΰδη»<ref>TheΗ nameονομασία changeάλλαξε occurredτο atνωρίτερο leastαπό as early asτο [[1868]]. See,Δείτε forγια exampleπαράδειγμα: Eugen F. von Gorup-Besanez, ed., Lehrbuch der organischen Chemie für den Unterricht auf Universitäten … [Textbook of Organic Chemistry for Instruction at Universities … ], 3rd ed. (Braunschweig, Germany: Friedrich Vieweg und Sohn, 1868), vol. 2, page 88.</ref>, γιατί τοο τοίδιος ίδιοο τοόρος αλδεΰδη, ως γνωστόν, τελικά χρησιμοποιήθηκε για να ονομάσει όλην την τάξη των αλδεϋδών, κατ' αναλογία με το «αλκοόλη», που αρχικά αναφέρονταν μόνο στην αιθανόλη.
== Παραγωγή ==
|
