Ιουλιανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 56:
Το [[360]] κλήθηκε από τον Κωνστάντιο να στείλει μέρος του στρατού του στην Ανατολή, για να συμμετάσχει σε εκστρατεία εναντίον των [[Περσία|Περσών]]. Στο άκουσμα αυτής της είδησης ή, κατά τους περισσότερους ιστορικούς,<ref>D.S.Potter 2004, σελ.503,505</ref><ref>W.Treadgold 1997, σελ.59</ref><ref>D. Rohrbacher 2002, σελ.244</ref><ref>G.W.Bowersock, ''Julian the Apostate'', Harvard University Press, 1997, σελ. 46-50, ISBN 0-674-48882-2</ref> έπειτα από προσεκτικά ενορχηστρωμένη υποκίνηση του ίδιου του Ιουλιανού,<ref>Hunt, David. ''[http://books.google.gr/books?id=zdoUNivK_hsC&lpg=PA49&ots=S08m6xONr5&dq=%22Julian%20and%20his%20admirers%20might%20be%20at%20pains%20to%20stress%20his%20reluctance%20to%20forsake%20a%20life%20of%20study%22&pg=PA57#v=onepage&q&f=false Julian]'', στο ''The Cambridge Ancient History: The Late Empire, A.D. 337-425'' (επιμ. A.Cameron & P.Garnsey), Cambridge University Press, 1998, σσ. 57-58. ISBN 0-521-30200-5.</ref> το στράτευμα επαναστάτησε εναντίον του Κωνσταντίου και ανακήρυξε τον Ιουλιανό [[Αύγουστος|Αύγουστο]] στο [[Παρίσι]], τον Φεβρουάριο του 360. Αρχικά, ο Ιουλιανός έστειλε γράμματα στον Κωνστάντιο ζητώντας του αναγνώριση του νέου τίτλου του. Ο Κωνστάντιος δεν δέχτηκε αλλά δεν μπορούσε να κινηθεί εναντίον του, καθώς ο πόλεμος με τους Πέρσες συνεχιζόταν. Όλο το 360 πέρασε με τον Ιουλιανό να πραγματοποιεί επιχειρήσεις εναντίον των Φράγκων και των Αλαμανών και να προετοιμάζεται για εισβολή στην επικράτεια του Κωνστάντιου. Τέλος, την άνοιξη του [[361]] πέρασε αιφνιδιαστικά στην παραδουνάβια περιοχή και κατέλαβε το [[Σίρμιον|Σίρμιο]], ήδη όμως ο Κωνστάντιος βάδιζε εναντίον του για την τελική σύγκρουση αλλά δεν πρόλαβε γιατί πέθανε στην [[Ταρσός|Ταρσό]] της Κιλικίας στις 3 Νοεμβρίου 361.<ref>D.S.Potter 2004, σελ.505-508</ref> Μάλιστα, λίγο πριν πεθάνει, ονόμασε τον Ιουλιανό διάδοχό του και αποφεύχθηκε ο εμφύλιος πόλεμος.<ref>W.Treadgold 1997, σελ.59</ref>
 
Με σκοπό την προετοιμασία του στρατού για την επερχόμενη εκστρατεία εναντίον των Περσών, ο Ιουλιανός πέρασε τον χειμώνα του 361-362 στην [[Αντιόχεια]], όπου και συνάντησε σοβαρά προβλήματα. Όταν προσπάθησε να αναβιώσει τη λατρεία τη σχετική με την αρχαία μαντική πηγή της Κασταλίας στο ναό του Απόλλωνα στο προάστιο Δάφνη, οι ιερείς γνωμοδότησαν ότι τα λείψανα του χριστιανού μάρτυρα Βαβύλα απέτρεπαν την εμφάνιση του θεού. Τότε ο Ιουλιανός διέπραξε το μεγάλο σφάλμα να διατάξει την απομάκρυνση των λειψάνων που προκληκτικάπροκλητικά είχαν θάψει οι χριστιανοί στο χώρο του ιερού, με αποτέλεσμα αυτή να συνοδευτεί από μεγάλη πομπή πιστών Χριστιανών. Λίγο αργότερα, ο ναός του Απόλλωνα καταστράφηκε από φωτιά και ο Ιουλιανός, ρίχνοντας βιαστικά την ευθύνη στους Χριστιανούς, διέταξε σοβαρές ανακρίσεις. Επίσης, έκλεισε τη μεγαλύτερη εκκλησία της πόλης, πριν οι ανακρίσεις αποδείξουν ότι η πυρκαγιά ήταν προϊόν ατυχήματος.<ref name=Potter515>D.S.Potter 2004, σελ.515</ref>
 
Οι σχέσεις του με τους Αντιοχείς χειροτέρεψαν ακόμη περισσότερο μετά από μια σοβαρή έλλειψη τροφίμων. Ο Ιουλιανός προσπάθησε να σταθεροποιήσει την τιμή του σιταριού και να εισαγάγει από την Αύγυπτο. Τότε οι παραγωγοί αρνήθηκαν να πουλήσουν το δικό τους, υποστηρίζοντας ότι η συγκομιδή ήταν κακή και πως ήταν λοιπόν δίκαιο να αποζημιωθούν με υψηλότερες τιμές για το προϊόν τους. Ο Ιουλιανός τους κατηγόρησε για πρακτικές ανύψωσης τιμών και τους εξανάγκασε να πουλήσουν. Τμήματα των επιστολών του Λιβανίου<ref>Λιβάνιος, ''Επιστολές'', 18.195 & 16.21</ref><ref>Λιβάνιος, ''Επιστολές'', 1.126 & 15.20</ref> υποδεικνύουν ότι και οι δύο πλευρές είχαν εν μέρει δίκιο ενώ ο Αμμιανός Μαρκελλίνος κατηγορεί τον Ιουλιανό για απλή δίψα για δημοσιότητα.<ref>Αμμιανός Μαρκελλίνος, ''Res Gestae'', 22.14.1</ref><ref name=Potter515/>