Δήμος Αλαγωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μδιορθ |
|||
Γραμμή 1:
Ο '''Δήμος
Με το πιo πάνω Διάταγμα στην Επαρχία Καλαμών δημιουργήθηκαν οκτώ Δήμοι έναντι εννέα (9) που προέβλεπε η εισήγηση του Υπουργείου Εσωτερικών. Συγκεκριμένα δημιουργήθηκαν οι Δήμοι Αβίας, Κυτριών, Γερήνιας, Καλαμών, Αμφείας και Αλαγονίας . Στον Δήμο Αλαγονίας εντάχθηκε και ο Δήμος Κουτσάβης που περιελάμβανε η εισήγηση του Υπουργείου Εσωτερικών και απαρτιζόταν από τα χωριά Κουτσαβά Λαδά, Κουτσαβά Καρβέλι και Τσερνίτσα .
Ο νεοσύστατος Δήμος ήταν Β΄ τάξεως, με πληθυσμό 2442 κατοίκους. Απαρτιζόταν από τα χωριά Τσερνίτσα, Κουτσαβά Καρβέλι, Κουτσαβά Λαδά, Δύο Μοναστήρια, Σίτσοβα, Μεγάλη Αναστάσοβα, και Μικρή Αναστάσοβα. Έδρα του Δήμου καθορίστηκε η Σίτσοβα .
Καταργήθηκε με τη δημιουργία ξεχωριστών κοινοτήτων με τον νόμο ΔΝΖ/1912.
Γραμμή 52 ⟶ 43 :
Με το Β.Δ. της 22<sup>ας</sup> Ιαν. (3<sup>ης</sup>
Φεβ.) 1841 «περί Διατηρήσεως των Δήμων της Επαρχίας Καλαμών .» , το οποίο
δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α. 5 / 3-3-1841 , ο Δήμος Αλαγωνίας διατήρησε τη σύσταση, τα όρια και την τάξη του, με πληθυσμό 2916 κατοίκους<sup> </sup> .Η έδρα όμως του Δήμου
μεταφέρθηκε στην Τζερνίτζα .
Με το από [[13 Μαΐου|13 Μαΐου]] [[1863]], Θέσπισμα της Προσωρινής Κυβέρνησης το οποίο δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ / Α. 23 / 26-6-1863, η έδρα μεταφέρθηκε στην Σίτσοβα .
Με το Β.Δ. της 23<sup>ης</sup> Δεκ. 1874 « περί μεταθέσεως της πρωτευούσης του Δήμου Αλαγωνίας .» το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α. 9 / 14-2-1875 , η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας , μετατέθηκε στην Τσερνίτσα
▲στο ΦΕΚ / Α. 9 / 14-2-1875 , η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας , μετατέθηκε στην Τσερνίτσα . Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε αφού ελήφθησαν υπόψη οι
▲από 30-4-1872 και 17-11-1873 πράξεις του Δημοτικού Συμβουλίου Αλαγωνίας και του
Επαρχιακού συμβουλίου Καλαμών αντίστοιχα .
Με το Β.Δ. της 4<sup>ης</sup> Ιαν. 1879 « περί μεταθέσεως της πρωτευούσης του Δήμου Αλαγωνίας » το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α.75 / 26-11-1879 , η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας , μετατέθηκε στην Σίτσοβα . Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε αφού ελήφθησαν υπόψη οι▼
▲στο ΦΕΚ / Α.75 / 26-11-1879 , η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας , μετατέθηκε στην Σίτσοβα . Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε αφού ελήφθησαν υπόψη οι
▲από 16-10-1877 και 13-12-1878 πράξεις του Δημοτικού Συμβουλίου Αλαγωνίας και
του Επαρχιακού συμβουλίου Καλαμών αντίστοιχα .
Με το Β.Δ. της 24<sup>ης</sup> Νοεμ. 1907 « περί μεταθέσεως της πρωτευούσης του Δήμου Αλαγωνίας .» το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α.246 / 5-12-1907 , η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας, μετατέθηκε στην Τσερνίτσα . Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε μετά από εισήγηση του υπουργού εσωτερικών αφού έλαβε υπόψη του την από 14 7-1907, ομόφωνη και πλήρως τεκμηριωμένη γνωμοδότηση του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία δημοσιεύτηκε στο ίδιο ΦΕΚ.
Το έτος 1912 με Βασιλικό Διάταγμα « περί αναγνωρίσεως των Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Μεσσηνίας» που δημοσιεύθηκε αυθημερόν στο Φ.Ε.Κ / Α.262 / 31-8-1912 ο Δήμος Αλαγωνίας διαλύθηκε και ταΧωρία από τα οποία απαρτιζόταν, (Καρβέλι, Λαδά, Μεγάλη Αναστάσοβα, Μικρή
Επαρχίας Καλαμών του Νομού Μεσσηνίας. Λίγα χρόνια αργότερα στην κοινότητα Καρβελίου εντάχθηκε και ο οικισμός Χανάκια σημερινό Κάτω Καρβέλι , ο οποίος αποσπάστηκε από τη Γιάννιτσα σημερινό Ελαιοχώρι
▲Αναστάσοβα , Σίτσοβα , και Τσερνίτσα ,) αποτέλεσαν αυτοτελείς Κοινότητες της
▲Επαρχίας Καλαμών του Νομού Μεσσηνίας. Λίγα χρόνια αργότερα στην κοινότητα Καρβελίου εντάχθηκε και ο οικισμός Χανάκια σημερινό Κάτω Καρβέλι , ο οποίος αποσπάστηκε από τη Γιάννιτσα σημερινό Ελαιοχώρι .
== Διατελέσαντες Δήμαρχοι ==
Γραμμή 90 ⟶ 67 :
Το [[1841]] τον αντικατέστησε ο δήμαρχος Θεόφιλος Μασουρίδης του Γεωργίου, αξιωματικός της Φάλαγγας. Στην συνέχεια ξεσπά στον δήμο ένας σκληρός αγώνας εκ μέρους των κυβερνητικών παραγόντων για να ελέγξουν τα δημοτικά πράγματα μια και ο Θεόφιλος Μασουρίδης ήταν αντι-[[Ιωάννης Κωλέττης|Κωλεττικός]]. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διχαστούν οι κάτοικοι και να χυθεί αρκετό αίμα. Το έτος [[1844]] προκειμένου να ελεγχθούν οι εκλογικές διαδικασίες, σκοτώθηκαν τουλάχιστον τρία άτομα, τραυματίστηκαν αρκετά και κάηκε η εκκλησία του χωριού και κάμποσα σπίτια. Όμως παρόλα αυτά οι κάτοικοι εξέλεξαν το [[1845]] και πάλι τον Θεόφιλο Μασουρίδη, τον οποίο όμως λίγους μήνες αργότερα τον καθαίρεσε η Κυβέρνηση από τα καθήκοντά του, στερώντας του και το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα στην νέα εκλογική αναμέτρηση.
Είναι η εποχή που κυριαρχεί ο φιλοκυβερνητικός Μέλιος Καλαμαράς, ο οποίος διορίζεται δήμαρχος το [[1846]], μέσα σε ένα κλίμα εκλογο-νοθείας, εκβιασμών και εγκληματικών πράξεων{{πηγή}}. Στις δημοτικές εκλογικές αναμετρήσεις της
Στις δημοτικές εκλογές του [[1866]] και του [[1870]], δήμαρχος
Το [[1883]], το [[1887]] και το [[1891]], εκλέχτηκε δήμαρχος ο Δημήτριος Φιλομήτωρ, ιατρός στο επάγγελμα. Τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματοςτου Σωτήρος. Την περίοδο [[1899]] – [[1907]], δήμαρχος είναι ο Δημήτρης Μασουρίδης, γιος του
== Κατάργηση του δήμου ==
Ο δήμος
* '''Κοινότητα Σίτσοβας 1912-1927 & Κοινότητα Αλαγονίας 1927-1997'''
Γραμμή 118 ⟶ 95 :
* '''Κοινότητα Μικρής Αναστάσοβας 1912-1927 & Κοινότητα Πηγών 1927-1997'''
Η κοινότητα αυτή, μετονομάστηκε με το παραπάνω Διάταγμα, σε κοινότητα «Πηγών».Μετά την εφαρμογή του [[Νόμος Καποδίστρια|νόμου Καλλικράτης]] ο οποίος
δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ. / Α. 87 / 7-6-2010 οι [[Αλαγονία Μεσσηνίας|Πηγαίς ]] από 1-1-2011 εμφανίζεται σαν [[Αλαγονία Μεσσηνίας|Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Καλαμάτας του Δήμου Καλαμάτας]]
* '''Κοινότητα Λαδά 1912-1997'''
Η κοινότητα [[Λαδά Μεσσηνίας|Λαδά]] αναγνωρίστηκε ως αυτοτελής [[Οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης|Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης]] με το Βασιλικό Διάταγμα 31.8.1912 το οποίο δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 262/1912.Μετά την εφαρμογή του [[Νόμος Καποδίστρια|νόμου Καλλικράτης]] ο οποίος
δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ. / Α. 87 / 7-6-2010 το [[Αλαγονία Μεσσηνίας|Λαδά]] από 1-1-2011 εμφανίζεται σαν [[Αλαγονία Μεσσηνίας|Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Καλαμάτας του Δήμου Καλαμάτας]]
==Σλάβοι==
Κατά τον αποικισμό των Σλάβων που έγινε στην Πελοπόννησο τον 8ο μ.Χ. αιώνα επί αυτοκράτορος του Βυζαντίου Κωνσταντίνου του Ε', εγκαταστάθηκαν Σλάβοι στη [[Λακωνία]] και κυρίως στις πλαγιές του [[Ταϋγετος|Ταϋγέτου]] ως ποιμένες ή γεωργοί. Στις ανατολικές πλαγιές του Ταϋγέτου εγκαταστάθηκαν οι [[Σλάβοι]] Εζερίτες και στις δυτικές πλαγιές, δηλαδή στην περιοχή της αρχαίας [[Δενθαλιάτιδα|Δενθελιάτιδος χώρας]] και [[Γιάνιτσας]], εγκαταστάθηκαν οι Σλάβοι Μεληγγοί. Τότε
Το έτος [[1927]], τα παραπάνω σλαβικά χωριά μετονομάστηκαν σε Αλαγονία η Σίτσοβα, σε Αρτεμισία η Τσερνίτσα, σε Νέδουσα η μεγάλη Αναστάσοβα και σε Πηγές η μικρή Αναστάσοβα. Εκτός όμως από τα ονόματα των χωριών υπάρχουν μέχρι σήμερα πολλές τοποθεσίες στην περιοχή αυτή που διατηρούν τα σλαβικά ονόματα π.χ. Ιμποβός, Πλεσιβίτσα, Πελενίτσα, Μπόροβα, Σιλίμποβες κ.α.
Γραμμή 137 ⟶ 114 :
==Τουρκοκρατία==
Την εποχή της Τουρκοκρατίας, τα παραπάνω έξι χωριά διατήρησαν το καθένα χωριστά το Σλαβικό του όνομα, όλα όμως μαζί ονομάστηκαν «πισινά χωριά», ή «πισινοχώρια», γιατί τα χωριά αυτά σε σχέση με
Το έτος [[1645]] οι [[Οθωμανοί|Τούρκοι]] επιτέθηκαν εναντίον των Ενετών που κατείχαν την [[Κρήτη]] και κατέλαβαν τα [[Χανιά]]. Στη συνέχεια, διαρκώς πολεμώντας, υπέταξαν μέσα σε είκοσι πέντε χρόνια ολόκληρη την Κρήτη, εκτός από την πόλη του [[Ηράκλειο|Ηρακλείου]], που λεγόταν τότε «Χάνδαξ» και ήτανε καλά οχυρωμένη. Οι Τούρκοι συνέχισαν την πολιορκία του Ηρακλείου από το [[1645]] μέχρι το [[1669]] όπου το Ηράκλειο παρεδόθη με συνθήκη στους Τούρκους. Οι Τούρκοι μπήκαν στην πόλη του Ηρακλείου που ήτανε έρημη από κατοίκους. Όλοι οι κάτοικοι της πόλεως και πολλοί άλλοι Κρητικοί που είχαν καταφύγει εκεί, εγκατέλειψαν την πόλη και πέρασαν με παντός είδους πλωτά μέσα, Ενετικά και Κρητικά, στις απέναντι ακτές της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] και στα [[Ιόνια νησιά]], παίρνοντας μαζί τους τις οικογένειές τους και ότι άλλο μπορούσαν να μεταφέρουν από τα περιουσιακά τους στοιχεία.
| |||