Το πιο σημαντικό πρόβλημα και για τις δύο πλευρές στις πρώτες πολεμικές αεροπορικές αποστολές την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αφορούσε την σταθερότητα του μπροστινού πολυβόλου. Το πρόβλημα λύθηκε τελικά με τη δημιουργία του γραναζιού συγχρονισμού από τον Γερμανό Άντονι Φόκκερ. Με το νέο εξάρτημα ο πιλότος μπορούσε να πυροβολεί από ένα πολυβόλο που βρισκόταν εντός του μπροστινού έλικα των αεροπλάνων, χωρίς πια να υπάρχει κίνδυνος οι σφαίρες να χτυπούν τα πτερύγια της προπέλας.
ΣτηνΜε την ανάπτυξη τουενός παρόμοιου μηχανισμού βοήθησεασχολήθηκε και ο Ρολάν Γκαρός από την πλευρά των Γάλλων, μέσω παρόμοιωνσχετικών τροποποιήσεων στο αεροπλάνο που χρησιμοποιούσε, ένα Type L της Morane-Saulnier. Ο Γκαρός έγινε ο πρώτος πιλότος που κατάφερε να καταρρίψει ένα αεροπλάνο χρησιμοποιώντας τη παρόμοια τεχνική, την 1η Απριλίου 1915, ενώ επανέλαβε το κατόρθωμα στις 15 και 18 Απριλίου. Στις 18 Απριλίου το αεροσκάφος του Γκαρός κατερρίφθη είτε από πυρά εδάφους είτε από άλλες αιτίες. Το αεροσκάφος του έπεσε στην Γερμανική πλευρά και ο Γκαρός συνελήφθη. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Φόκκερ μελέτησε τις τροποποιήσεις του Γκαρός στον έλικα του αεροπλάνου του, το οποίο δεν είχε προλάβει να καταστραφεί,. καιΣτην ολοκλήρωσεπραγματικότητα, τηνο δικήΦόκκερ τουείχε έρευνα,ήδη παρουσιάζονταςαναπτύξει τοντην τελικόδική του μηχανισμόαρκετούς που έλυσε τομήνες πρόβλημανωρίτερα.
