Δήμος Αλαγωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΗΑΛ (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
ΗΑΛ (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 49:
Με το Β.Δ. της 23<sup>ης</sup> Δεκ. 1874 « περί μεταθέσεως της πρωτευούσης του Δήμου Αλαγωνίας .» το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α. 9 / 14-2-1875 , η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας , μετατέθηκε στην Τσερνίτσα. Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε αφού ελήφθησαν υπόψη οι
από 30-4-1872 και 17-11-1873 πράξεις του Δημοτικού Συμβουλίου
Επαρχιακού συμβουλίου Καλαμών αντίστοιχα .
Γραμμή 58:
Με το Β.Δ. της 24<sup>ης</sup> Νοεμ. 1907 « περί μεταθέσεως της πρωτευούσης του Δήμου Αλαγωνίας .» το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α.246 / 5-12-1907 , η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας, μετατέθηκε στην Τσερνίτσα . Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε μετά από εισήγηση του υπουργού εσωτερικών αφού έλαβε υπόψη του την από 14 7-1907, ομόφωνη και πλήρως τεκμηριωμένη γνωμοδότηση του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία δημοσιεύτηκε στο ίδιο ΦΕΚ.
Το έτος 1912 με Βασιλικό Διάταγμα « περί αναγνωρίσεως των Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Μεσσηνίας» που δημοσιεύθηκε αυθημερόν στο Φ.Ε.Κ / Α.262 / 31-8-1912 ο Δήμος Αλαγωνίας διαλύθηκε και
Αναστάσοβα, Σίτσοβα και Τσερνίτσα) αποτέλεσαν αυτοτελείς Κοινότητες της
Επαρχίας Καλαμών του Νομού Μεσσηνίας. Λίγα χρόνια αργότερα στην κοινότητα Καρβελίου εντάχθηκε και ο οικισμός Χανάκια σημερινό Κάτω Καρβέλι , ο οποίος αποσπάστηκε από τη Γιάννιτσα σημερινό Ελαιοχώρι.
Γραμμή 67:
Το [[1841]] τον αντικατέστησε ο δήμαρχος Θεόφιλος Μασουρίδης του Γεωργίου, αξιωματικός της Φάλαγγας. Στην συνέχεια ξεσπά στον δήμο ένας σκληρός αγώνας εκ μέρους των κυβερνητικών παραγόντων για να ελέγξουν τα δημοτικά πράγματα μια και ο Θεόφιλος Μασουρίδης ήταν αντι-[[Ιωάννης Κωλέττης|Κωλεττικός]]. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διχαστούν οι κάτοικοι και να χυθεί αρκετό αίμα. Το έτος [[1844]] προκειμένου να ελεγχθούν οι εκλογικές διαδικασίες, σκοτώθηκαν τουλάχιστον τρία άτομα, τραυματίστηκαν αρκετά και κάηκε η εκκλησία του χωριού και κάμποσα σπίτια. Όμως παρόλα αυτά οι κάτοικοι εξέλεξαν το [[1845]] και πάλι τον Θεόφιλο Μασουρίδη, τον οποίο όμως λίγους μήνες αργότερα τον καθαίρεσε η Κυβέρνηση από τα καθήκοντά του, στερώντας του και το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα στην νέα εκλογική αναμέτρηση.
Είναι η εποχή που κυριαρχεί ο φιλοκυβερνητικός Μέλιος Καλαμαράς, ο οποίος διορίζεται δήμαρχος το [[1846]], μέσα σε ένα κλίμα εκλογο-νοθείας, εκβιασμών και εγκληματικών πράξεων{{πηγή}}. Στις δημοτικές εκλογικές αναμετρήσεις της
Στις δημοτικές εκλογές του [[1866]] και του [[1870]], δήμαρχος
Το [[1883]], το [[1887]] και το [[1891]], εκλέχτηκε δήμαρχος ο Δημήτριος Φιλομήτωρ, ιατρός στο επάγγελμα. Τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματοςτου Σωτήρος. Την περίοδο [[1899]] – [[1907]], δήμαρχος είναι ο Δημήτρης Μασουρίδης, γιος του δολοφονηθέντος Θεόφιλου.
Γραμμή 75:
== Κατάργηση του δήμου ==
Ο δήμος
* '''Κοινότητα Σίτσοβας 1912-1927 & Κοινότητα Αλαγονίας 1927-1997'''
Γραμμή 109:
==Χριστιανισμός==
Το δέκατο μ. Χ. αιώνα οι κάτοικοι
Με την πάροδο του χρόνου, με την επίδραση της χριστιανικής θρησκείας και κυρίως με την επίδραση που είχε για τους Σλάβους η επικοινωνία και επιμειξία τους με τους Έλληνες κατοίκους των γειτονικών περιοχών, με τους οποίους ανέπτυξαν διάφορες σχέσεις, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές κλπ., οι Σλάβοι των παραπάνω χωριών άρχισαν να αποκτούν ελληνική συνείδηση, να μιλάνε την Ελληνική γλώσσα και έτσι να εμφανίζονται σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής ως Έλληνες. Με αυτόν τον τρόπο μετά τον εκχριστιανισμό συνετελέσθη και ο εξελληνισμός τους.
| |||