Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος (1823–1825): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 4645441 από τον 212.54.221.54 (Συζήτηση) |
|||
Γραμμή 9:
== Α΄ ελληνικός εμφύλιος ==
Το Φθινόπωρο του [[1823]] συγκεντρώθηκαν στη [[Σιλίμνα Αρκαδίας|Σιλίμνα]] της [[Τρίπολη Αρκαδίας|Τρίπολης]] οι [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Θεόδωρος]] και [[Πάνος Κολοκοτρώνης|Πάνος]] Κολοκοτρώνης, [[Θεόδωρος Νέγρης (πολιτικός)|Θ. Νέγρης]], [[Γεώργιος Σισίνης]], [[Ασημάκης Φωτήλας|Φωτήλας]], [[Οδυσσέας Ανδρούτσος]], [[Δημήτρης Πλαπούτας|Δημήτριος Πλαπούτας]], [[Νικηταράς]], [[Δημήτριος Υψηλάντης]], Γ. Καραμάνος,
Παρόλο που το μέλλον των κοτζαμπάσηδων προδιαγραφόταν δυσοίωνο λόγω της μεγάλης δημοτικότητας που είχαν οι αντίπαλοι τους στα λαϊκά στρώματα, ο Κολοκοτρώνης εντελώς ξαφνικά προσχωρεί στο κόμμα των κοτζαμπάσηδων με αντάλλαγμα τον διορισμό του γιου του Πάνου ως φρουράρχου του [[Ναύπλιο|Ναυπλίου]] και τον διορισμό του ίδιου στη θέση του αντιπροέδρου του εκτελεστικού. Επίσης στη συμφωνία αποφασίστηκε να αρραβωνιάσει τον γιό του, Κολίνο, με την κόρη του [[Κανέλλος Δεληγιάννης|Κανέλλου Δεληγιάννη]], προκρίτου της [[Γορτυνία]]ς. Η απόφαση αυτή του Κολοκοτρώνη εξόργισε τους συναγωνιστές του και ιδιαίτερα τον Δημήτριο Πλαπούτα.<ref>Douglas Dakin, ''Η ενοποίηση της Ελλάδας 1770-1923'', Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα 1982, σελ.84, ISBN 960-250-150-2</ref>
Γραμμή 15:
Αν και στην θέση του αντιπροέδρου του εκτελεστικού, ο Κολοκοτρώνης παρέμενε πολιτικά ανίσχυρος, ο [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος]] ως πρόεδρος του βουλευτικού και ο Κολοκοτρώνης έρχονται σε σύγκρουση. Ο Κολοκοτρώνης τον απείλησε λέγοντας του ''«μην καθίσεις πρόεδρος, ότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες»''.<ref>Κωστής Παπαγιώργης, ''Κανέλλος Δεληγιάννης'', Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2001, σελ.216</ref> Ύστερα από αυτή την προειδοποίηση ο Μαυροκορδάτος αναχώρησε για την [[Ύδρα]], όπου μπορούσε ελεύθερα να σχεδιάσει τις πολιτικές του κινήσεις. Η αποχώρηση του Μαυροκορδάτου θεωρήθηκε επιτυχία του Κολοκοτρώνη που δεν μπορούσε τότε να συνειδητοποιήσει τα μελλούμενα. Ο Μαυροκορδάτος έχοντας στενές επαφές με την Αγγλική κυβέρνηση, είχε σχεδόν εξασφαλίσει την υπόσχεση τους για δάνειο. Αλλά και η κίνηση του να καταφύγει στην Ύδρα φανέρωσε τις στενές του σχέσεις με την οικογένεια Κουντουριώτη, η οποία από αυτό το σημείο και μετά θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις εμφύλιες διαμάχες.<ref>Τάσος Βουρνάς, ''Ιστορία της νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας'', τόμος Α΄, σελ. 127, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 1997, ISBN 960-600-524-0</ref>
Η επανάσταση είχε φτάσει σε κρίσιμη καμπή. Ο Κολοκοτρώνης καταφέρνει να πείσει τα μέλη του Εκτελεστικού να εγκατασταθούν στο Ναύπλιο, το οποίο ήλεγχε ο γιος του ενώ τα μέλη του Βουλευτικού αρνούνται να τους ακολουθήσουν παραμένοντας στο [[Άργος]]. Ο Κολοκοτρώνης παραιτείται από το Εκτελεστικό ενώ το Βουλευτικό καθαιρεί πραξικοπηματικά το μέλος του Εκτελεστικού, Μεταξά, φιλικά προσκείμενο στην παράταξη Κολοκοτρώνη. Στις [[28 Νοεμβρίου]] στρατιωτικό σώμα, περίπου στα 200 άτομα, με επικεφαλής τον Νικηταρά, τον
Αμέσως το Βουλευτικό αν και δεν είχε την απαραίτητη απαρτία καθαίρεσε τον πρόεδρο του Εκτελεστικού [[Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης|Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη]] καθώς και τον Σωτήρη Χαραλάμπη, απλό μέλος, αντικαθιστώντας τους με τους [[Γεώργιος Κουντουριώτης|Γεώργιο Κουντουριώτη]], Μπότσαρη, [[Ανδρέας Σ. Λόντος|Ανδρέα Λόντο]], [[Ιωάννης Κωλέττης|Ιωάννη Κωλέττη]] και [[Ανδρέας Ζαΐμης|Ανδρέα Ζαΐμη]]. Ο τελευταίος παραιτήθηκε και την θέση του πήρε ο Σπηλιωτάκης. Στη συνέχεια η κυβέρνηση του Κρανιδίου προκήρυξε εκλογές με σκοπό την αντικατάσταση των βουλευτών που αρνήθηκαν να προσέλθουν στο Κρανίδι. Παράλληλα όμως και η κυβέρνηση του Ναυπλίου προκήρυξε εκλογές για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
|