Γεώργιος Αβέρωφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Εμπλουτισμός της εισαγωγής του λήμματος και του βίου. Πρόσθεση αντίστοιχων πηγών |
||
Γραμμή 4:
[[Εικόνα:G._Averof.JPG|thumb|right|250px|Ανδριάντας Γ. Αβέρωφ]]
Ο '''Γεώργιος Αβέρωφ''' ([[Μέτσοβο]] [[1818]] - [[Αλεξάνδρεια]] [[1899]]) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας βλαχικής (αρουμανικής) καταγωγής, και ένας από τους μεγαλύτερους εθνικούς ευεργέτες. Από το Μέτσοβο μετέβηκε το 1837 στο Κάιρο της Αιγύπτου για να εργαστεί στο εμπορικό
κατάστημα του αδελφού του Αναστασίου. Χάριν της επιχειρηματικής τους
δραστηριότητας και της τόλμης του εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο έμπορο της
Αιγύπτου. Παράλληλα ασχολήθηκε με τραπεζικές εργασίες, την αγορά και εκμίσθωση
κτημάτων ενώ με τα ποταμόπλοιά του στον Νείλο κυριάρχησε στο εσωτερικό και
εξωτερικό εμπόριο της Αιγύπτου. Από αυτές τις δραστηριότητες απόκτησε μία
τεράστια περιουσία την οποία διέθεσε για εθνικούς και κοινωφελείς σκοπούς. Η
πολυεπίπεδη ευεργετική του δράση εκδηλώνεται μέσα από δωρεές σημαντικών ποσών
για φιλανθρωπίες, κοινωφελή έργα και δημιουργία εκπαιδευτικών και άλλων
υποδομών, στην ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας, το Μέτσοβο, την Αθήνα αλλά
και γενικότερα προς το ελληνικό κράτος. Μεταξύ αυτών επισημαίνουμε, την ίδρυση
Γεωργικής Σχολής στη Λάρισα, την ανέγερση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, τη
δωρεά προς το Ωδείο των Αθηνών, τη δωρεά για την αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού
σταδίου, όπου τελέστηκαν οι πρώτοι σύγχρονοι ολυμπιακοί αγώνες, την αποπεράτωση
του πολυτεχνείου των Αθηνών και τη δωρεά για την ναυπήγηση σύγχρονου θωρηκτού
με το οποίο η Ελλάδα κυριάρχησε στο Αιγαίο πέλαγος.
==Βίος==
Γιος του Μιχαήλ Αυγέρου Αποστολάκα και της Ευδοκίας Φάφαλη, γεννήθηκε στο [[Μέτσοβο]] στις [[15 Αυγούστου]] του [[1818]]. Ήταν ο υστερότοκος γιος ανάμεσα στα επτά αδέλφια του - τρία κορίτσια και τέσσερα αγόρια. Στην αρχή ήταν βοσκόπουλο και παράλληλα μαθητής του Ελληνοσχολείου του Μετσόβου όπου και έλαβε τα στοιχειώδη γράμματα. Όπως τότε οι περισσότεροι νέοι πολυμελών οικογενειών έφευγαν για "να κάνουν την τύχη τους" έτσι και ο Γεώργιος πήρε το δρόμο της ξενιτιάς. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Αναστάσιος δούλευε ήδη σε εμπορική επιχείρηση του θείου του Ν. Στουρνάρα στο [[Κάιρο]] στην [[Αίγυπτο]]. Έτσι το [[1837]], σε ηλικία μόλις 19 ετών, έφυγε από το [[Μέτσοβο]] όπου γεννήθηκε και εγκαταστάθηκε αρχικά κοντά στον αδελφό του. Διευθύνει το κατάστημα υφασμάτων και εμπορεύεται το βαμβάκι. Μετά το θάνατο του αδελφού του συνεχίζει τις επιχειρηματικές δραστηριότητές του. Αργότερα, το [[1866]] εγκαθίσταται στην [[Αλεξάνδρεια]] όπου και ασχολήθηκε με δική του πλέον εμπορική επιχείρηση εισαγωγών - εξαγωγών. Στο εμπόριο αυτό κατάφερε να εξάγει στη [[Ρωσία]] τεράστιες ποσότητες, για την εποχή εκείνη χουρμάδων, και ακολουθώντας το τότε εμπόριο ανταλλαγής ειδών ζήτησε και εισήγαγε μεγάλη ποσότητα χρυσονημάτων (μπρισίμ). Αυτή ήταν η πρώτη του εμπορική πράξη που του επέφερε τεράστια κέρδη και τον καθιέρωσε γενικότερα. Έτυχε τότε να παντρεύεται ένας Αιγύπτιος Πασάς και σύμφωνα με τα έθιμα οι παριστάμενοι στο γάμο έπρεπε να φορούν χρυσοκέντητες στολές. Έτσι τα εισαγόμενα αυτά "χρυσονήματα του Αβέρωφ" όπως ονομάστηκαν κυριολεκτικά έγιναν ανάρπαστα σε πολλαπλάσια τιμή, τόσο από τη Βασιλική Αυλή όσο και από τους αξιωματούχους της Χώρας. Μ΄ εκείνο το κεφάλαιο που απέκτησε ο Αβέρωφ ξεκίνησε με συνεχή άλματα να δημιουργεί στη σειρά ευρύτατες επιχειρήσεις με εκπληκτικές επιτυχίες. Έτσι για αρκετά χρόνια θα ασκεί το αποκλειστικό εμπόριο υφασμάτων στο [[Σουδάν]]. Αγοράζει μεγάλο μέρος του βαμβακιού της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]] καταφέρνοντας να το μεταποιήσει την κατάλληλη στιγμή όταν η ζήτηση στην [[Αγγλία]] ήταν αυξημένη, σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές, αφού το αμερικάνικο βαμβάκι δεν μπόρεσε να φθάσει στις ευρωπαϊκές αγορές.<ref>Μιχαήλ Τρίτος, «Η συμβολή των Βλαχόφωνων στην Επανάσταση του 1821 και την ανέλιξη του νέου Ελληνικού κράτους. Περίπτωση του Γεωργίου Αβέρωφ», Βελλά Επιστημονική Επετηρίδα Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Ιωαννίνων, τομ.Γ΄, (2005), σελ. 514</ref> Όταν η χολέρα εξαπλώθηκε στην [[Αίγυπτο]] ο Αβέρωφ δεν δέχθηκε να εγκαταλείψει την [[Αλεξάνδρεια]] κι έτσι πολλαπλασίασε τον κύκλο εργασιών του. Το [[1870]] αναγνωρίσθηκε ως ο μεγαλύτερος έμπορος της Αιγύπτου. Από τότε άρχισε και το μεγάλο έργο της προσφοράς του.
Γραμμή 16 ⟶ 31 :
Προς το τέλος της ζωής του διετέλεσε και πρόεδρος της Ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας ([[1895]]-[[1896]]). Επί των ημερών του η κοινότητα γνώρισε μεγάλη ακμή, η οποία όμως οφειλόταν κατά κύριο λόγο στις μεγάλες δωρεές που έκανε ο ίδιος ο Αβέρωφ.
Ο Γεώργιος Αβέρωφ πέθανε στην Αλεξάνδρεια στις [[15 Ιουλίου]] του [[1899]] και κηδεύτηκε σε πάνδημο πένθος του Ελληνισμού. Η Ελληνική Κυβέρνηση (του [[Γεώργιος Θεοτόκης|Γ. Θεοτόκη]]) στις [[22 Απριλίου]] του [[1908]] έστειλε το εύδρομο "ΜΙΑΟΥΛΗΣ" και μετέφερε τη σορό του στην Ελλάδα όπου με ιδιαίτερες τελετές αναπαύθηκε στο χώμα της πατρίδας του που τόσα πολλά είχε προσφέρει.Η Ελληνική Πολιτεία, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις
πλούσιες προς το έθνος δωρεές και υπηρεσίες, τον ανακήρυξε Μέγα Εθνικό Ευεργέτη
και ανήγειρε μαρμάρινο ανδριάντα προ των προπυλαίων του Παναθηναϊκού Σταδίου.
==Διαθήκη==
Γραμμή 29 ⟶ 46 :
*Μιχαήλ Τρίτος, «Η συμβολή των Βλαχόφωνων στην Επανάσταση του 1821 και την ανέλιξη του νέου Ελληνικού κράτους. Περίπτωση του Γεώργιου Αβέρωφ», Βελλά Επιστημονική Επετηρίδα Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Ιωαννίνων, τομ.Γ΄, (2005), σελ.505-520
* Ι. Χατζηφώτης, « Οι Μετσοβίτες στην Αλεξάνδρεια » ''Πρακτικά Α΄συνεδρίου μετσοβίτικων σπουδών'',
Αθήνα 1993, σ. 87-96.
* Β. Σκαφιδάς, «Ιστορία του Μετσόβου», ''ΗΕ'' 12/131, 133 (1963), σελ. 294-299, 392-396.
* Γ. Πλατάρης–Τζίμας, ''Κώδικας
Διαθηκών, Μείζονες και ελάσσονες ευεργέτες του Μετσόβου, ''τόμ. Α΄, εκδ. Νομαρχιακής
αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων και Δήμου Μετσόβου, Μέτσοβο/Αθήνα 2004, σελ. 288-333.
* Α. Πολίτου, ''ΟΕλληνισμόςκαιηΝεωτέραΑίγυπτος'',
τόμ. Α΄, Η ιστορία του αιγυπτιώτου ελληνισμού από του 1798 μέχρι 1927, εκδ.
Γράμματα, Αλεξάνδρεια-Αθήναι 1928-1930, 256, 258-263.
| |||