Διαβήτης (ασθένεια): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''σακχαρώδης διαβήτης''' είναι μεταβολική ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της [[Γλυκόζη|γλυκόζηςγλυκόζη]]ς, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των [[Κύτταρο|κυττάρων]] του σώματος στην [[ινσουλίνη]]. Οι κύριοι τύποι σακχαρώδους διαβήτη είναι ο ''διαβήτης τύπου 1'', ο ''διαβήτης τύπου 2'' και ο ''διαβήτης της κύησης''. Ο σακχαρώδης διαβήτης έχει χρόνια πορεία και μπορεί να προκαλέσει μια σειρά σοβαρών επιπλοκών όπως [[Καρδιαγγειακή νόσος|καρδιαγγειακή νόσο]], χρόνια [[νεφρική ανεπάρκεια]], βλάβες του [[Αμφιβληστροειδής χιτώνας|αμφιβληστροειδούς]], βλάβες των [[Νεύρο|νεύρων]], [[στυτική δυσλειτουργία]] κ.ά. Πρωτεύοντα ρόλο στη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη παίζει η χορήγηση ινσουλίνης.

Παλαιότερα αποκαλούμενος ''ινσουλινοεξαρτώμενος'' ή ''νεανικός διαβήτης''. Χαρακτηρίζεται από καταστροφή των [[Β-κύτταρο|β-κυττάρων]] του παγκρέατος, που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ινσουλίνης, με αποτέλεσμα ολική έλλειψη ή ελάχιστη έκκριση ινσουλίνης. Η ευαισθησία των κυττάρων στην ινσουλίνη είναι συνήθως φυσιολογική, ιδιαίτερα στα πρώιμα στάδια. Ο τύπος αυτός αποτελεί την κυριότερη αιτία διαβήτη σε παιδιά, μπορεί όμως να προσβάλλει και τους ενήλικες. Η καταστροφή των β-κυττάρων του [[Πάγκρεας|παγκρέατος]] είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτοάνοσης αιτιολογίας. Στο μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 ανιχνεύονται στην κυκλοφορία ένα ή περισσότερα είδη [[αυτοαντίσωμα|αυτοαντισωμάτων]], οι ασθενείς δε αυτοί εμφανίζουν αυξημένη προδιάθεση και για άλλες [[Αυτοάνοσo νόσημα|αυτοάνοσες παθήσεις]]. Παρ’ όλα αυτά, σ’ ένα μικρό ποσοστό ασθενών με διαβήτη τύπου 1 δεν ανιχνεύονται αυτοαντισώματα, ο τύπος δε αυτός ονομάζεται [[ιδιοπαθής σακχαρώδης διαβήτης]]. Ο ''διαβήτης τύπου 1'' εισβάλλει συνήθως απότομα και οδηγεί συχνά στην ανάπτυξη [[κέτωση|κέτωσης]]ς και [[Διαβητική κετοξέωση|διαβητικής κετοξέωσης]] εάν το έλλειμμα ινσουλίνης δεν καλυφθεί. Ο ασθενής είναι απόλυτα εξαρτημένος από την εξωγενή χορήγηση ινσουλίνης προκειμένου τα επίπεδα σακχάρου του αίματος να διατηρηθούν σε φυσιολογικά επίπεδα.

Πρόκειται για την εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της [[Εγκυμοσύνη|εγκυμοσύνηςεγκυμοσύνη]]ς. (δεν συμπεριλαμβάνονται στον ορισμό γυναίκες με γνωστό διαβήτη πριν την έναρξη της εγκυμοσύνης). Ο τύπος αυτός μοιάζει με το ''διαβήτη τύπου 2'' ως προς το ότι χαρακτηρίζεται από ταυτόχρονη ελαττωμένη έκκριση ινσουλίνης και ελαττωμένη ευαισθησία των κυττάρων στην ινσουλίνη. Παχύσαρκες γυναίκες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ''διαβήτη της κύησης''. Ο τύπος αυτός διαβήτη αφορά στο 3-5% των κυήσεων. 30-40% των γυναικών με διαβήτη κύησης θα αναπτύξουν ''διαβήτη τύπου 2'' αργότερα στη ζωή τους. Ο ''διαβήτης της κύησης'' είναι αναστρέψιμος και υποχωρεί μετά τον [[Τοκετός|τοκετό]], μπορεί όμως να προκαλέσει περιγεννητικές επιπλοκές και προβλήματα στην υγεία μητέρας και νεογνού.

Η αύξηση του σακχάρου στο αίμα προκαλεί απώλεια υγρών μέσω οσμωτικής διούρησης. Σημεία [[Αφυδάτωση|αφυδάτωσηςαφυδάτωση]]ς (ψυχρό και ξηρό δέρμα με ελαττωμένη [[σπαργή]], αποξηραμένοι [[Βλεννογόνος|βλεννογόνοι]] και ανώμαλη και ξηρή [[Γλώσσα (ανατομία)|γλώσσα]]) παρατηρούνται όταν η απώλεια υγρών δεν αντισταθμίζεται επαρκώς. Όταν εγκατασταθεί η διαβητική κετοξέωση, χαρακτηριστική είναι η αναπνοή Kussmaul, που συνίσταται σε βαθιές, παρατεταμένες και συνοδευόμενες από αναστεναγμό [[Αναπνοή|αναπνοές]], καθώς και η απόπνοια ακετόνης (χαρακτηριστική οσμή στην αναπνοή του ασθενούς). Θόλωση της διανοίας, μειωμένη αντίδραση στα ερεθίσματα, υπνηλία και [[κώμα]] ακολουθούν εάν η κετοξέωση δεν αντιμετωπιστεί.

* Παρουσία κλασικών συμπτωμάτων του διαβήτη και τιμή γλυκόζης σε οποιαδήποτε στιγμή > 200mg200 mg/dl

* Τιμή σακχάρου νηστείας (που λαμβάνεται δηλαδή μετά από 8 τουλάχιστον ώρες αποχής από την πρόσληψη τροφής) > 126mg126 mg/dl

* Τιμή σακχάρου 2 ώρες μετά από φόρτιση με 75g γλυκόζης από του στόματος > 200mg200 mg/dl

Η πιθανότητα ανάπτυξης επιπλοκών λόγω του σακχαρώδους διαβήτη μειώνεται όσο καλύτερα ρυθμίζονται οι τιμές του σακχάρου στο αίμα. Μια σειρά παραγόντων, όπως το [[κάπνισμα]], τα αυξημένα επίπεδα [[Χοληστερόλη|χοληστερόληςχοληστερόλη]]ς, η παχυσαρκία, η [[αρτηριακή υπέρταση]] και η καθιστική ζωή, επιταχύνουν την ανάπτυξη επιπλοκών.

Χαρακτηρίζεται από αύξηση της ωσμωτικότητας του πλάσματος (>350 mOsm/L), πολύ υψηλά επίπεδα σακχάρου αίματος (>600mg600 mg/dl) και απουσία κετοξέωσης. Προέχουν τα σημεία της αφυδάτωσης ενώ επίσης εμφανίζονται διαταραχές του επιπέδου συνείδησης και [[Ηλεκτρολυτική διαταραχή|ηλεκτρολυτικές διαταραχές]]. Διάφορες αιτίες μπορούν να πυροδοτήσουν την εμφάνιση του υπερωσμωτικού μη κετωσικού κώματος, όπως η [[σηψαιμία]], το [[έμφραγμα του μυοκαρδίου]], η [[παγκρεατίτιδα]], η [[αιμορραγία]] από το [[Γαστρεντερικό σύστημα|γαστρεντερικό]] και η λήψη φαρμάκων. Εμφανίζεται συχνότερα σε ασθενείς με ''διαβήτη τύπου 2''.

* ''Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια'' : Υπερπλασία των [[Τριχοειδές αγγείο|τριχοειδών]] στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδή και προσβολή της [[Ωχρά κηλίδα|ωχράς κηλίδας]], που οδηγούν σε απώλεια [[Όραση|όρασηςόραση]]ς. (Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί τη συχνότερη αιτία τύφλωσης στο Δυτικό κόσμο)

Εμφάνιση [[Αρτηριοσκλήρυνση|αρτηριοσκλήρυνσηςαρτηριοσκλήρυνση]]ς, νωρίτερα και σοβαρότερης μορφής από ότι σε μη διαβητικούς. Προσβολή αρτηριών μεσαίου και μεγάλου μεγέθους.

* [http://www.edengda.gr/ Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία Βορείου Ελλάδος (Δ.Ε.ΔΒ.Ε.)]<br />

* [http://www.ngdaemedip.gr/ Διαβητολογική Εταιρεία ΒορείουΜελέτης ΕλλάδοςΠαθήσεων Διαβητικού Ποδιού (Δ.Ε.ΒΜΕ.ΕΔΙ.Π.)]<br />