Μαρία των Μεδίκων (1575-1642): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) |
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 43:
== Αποτυχημένη αντιβασιλεία ==
Απέλυσε τον πιο έμπιστο υπουργό του Ερρίκου Δ΄, δούκα του Συλλύ (Sully). Ενώ οι αντιπρόσωποι της [[ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]] ήλπιζαν να πιέσουν την καταδίωξη των [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντών]] στην [[Γαλλία]], η Μαρία, ως μισή [[Αψβούργοι|Αψβούργα]], ακολούθησε
Κάτω από την κακή της διακυβέρνηση, οι πρίγκιπες της βασιλικής οικογένειας εξεγέρθηκαν το [[1614]] και η Μαρία, αισθανόμενη αδυναμία, προσπάθησε να τους ικανοποιήσει. Ο κυριότερος από αυτούς, ο [[Ερρίκος Β΄ των Βουρβόνων του Κοντέ]], την πίεσε να συγκαλέσει το Γενικό συμβούλιο. Αλλά η δύναμή της ανέβηκε ξανά με την άνοδο του έμπιστου συμβούλου της [[Καρδινάλιος Ρισελιέ|Ρισελιέ]]. Όμως το [[1617]], ο γιος της Λουδοβίκος, φτάνοντας στην κατάλληλη ηλικία, ανέλαβε τις νόμιμες εξουσίες του και ήρθε σε ρήξη μαζί της. Εγκατέλειψε την
▲Απέλυσε τον πιο έμπιστο υπουργό του Ερρίκου Δ΄, δούκα του Συλλύ (Sully). Ενώ οι αντιπρόσωποι της [[ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]] ήλπιζαν να πιέσουν την καταδίωξη των [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντών]] στην [[Γαλλία]], η Μαρία, ως μισή [[Αψβούργοι|Αψβούργα]], ακολούθησε φιλο-Αψβουργική πολιτική. Τακτοποίησε τον γάμο των παιδιών της, του μέλλοντα βασιλιά Λουδοβίκου και της [[Ελισάβετ της Γαλλίας (1602–1644)|Ελισάβετ]], με μέλη της Αψβουργικής Ισπανικής βασιλικής οικογένειας. Η κατασκευή, διακόσμηση, επίπλωση του [[ανάκτορο του Λουξεμβούργου|ανακτόρου του Λουξεμβούργου]], αναφερόμενου και ως '''παλάτι των Μεδίκων''', ήταν το κύριο καλλιτεχνικό της ενδιαφέρον. Η κατασκευή του ξεκίνησε το [[1612]] με διακοσμήσεις του Σαλομόν ντε Μπροσσέ, ενώ ζωγράφος ορίστηκε ο [[Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς]].
▲Κάτω από την κακή της διακυβέρνηση, οι πρίγκιπες της βασιλικής οικογένειας εξεγέρθηκαν το [[1614]] και η Μαρία, αισθανόμενη αδυναμία, προσπάθησε να τους ικανοποιήσει. Ο κυριότερος από αυτούς, ο [[Ερρίκος Β΄ των Βουρβόνων του Κοντέ]], την πίεσε να συγκαλέσει το Γενικό συμβούλιο. Αλλά η δύναμή της ανέβηκε ξανά με την άνοδο του έμπιστου συμβούλου της [[Καρδινάλιος Ρισελιέ|Ρισελιέ]]. Όμως το [[1617]], ο γιος της Λουδοβίκος, φτάνοντας στην κατάλληλη ηλικία, ανέλαβε τις νόμιμες εξουσίες του και ήρθε σε ρήξη μαζί της. Εγκατέλειψε την φιλο-Αψβουργική πολιτική της, διέταξε την εκτέλεση του Κοντσίνι, εξόρισε την βασίλισσα στο ανάκτορο του Μπλουά και διόρισε τον Ρισελιέ καρδινάλιο.
Μετά από δύο χρόνια αιχμαλωσίας, η Μαρία δραπέτευσε από τον πύργο το [[1619]] και ενώθηκε με τον γιο της [[Γκαστόν της Ορλεάνης|Γκαστόν]], που επαναστάτησε κατά του αδελφού του. Η κίνηση απέτυχε, αλλά ο βασιλιάς Λουδοβίκος συμφιλιώθηκε με τη μητέρα του με την επέμβαση του Ρισελιέ,επιτρέποντάς της να διατηρεί μια μικρή αυλή στην Ανζέρ.
| |||