Νεοκλασικισμός (ζωγραφική): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 195.130.75.228 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρ...
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
[[Image:Jacques-Louis David, Le Serment des Horaces.jpg|thumb|left|180px|<center>[[Ο όρκος των Ορατίων (Ζακ-Λουί Νταβίντ)|Ο όρκος των Ορατίων]] (1787) του [[Ζακ Λουί Νταβίντ]] με σαφή αναφορά στο ηρωικό ύφος<center>]]
[[Image:IngresOdipusAndSphinx.jpg|thumb|left|180px|<center>[[Ο Οιδίποδας λύνει το αίνιγμα της Σφίγγας|Οιδίπους και Σφίγγα]] (1811) του [[Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ|Ντομινίκ Ένγκρ]]<center>]]
'''Νεοκλασικισμός''' ονομάζεται η καλλιτεχνική τάση που διαδόθηκε ευρύτατα στην [[Ευρώπη]] στο β΄μισό του 18<sup>ου</sup> αιώνα. Η αρχή του ανάγεται στο ενδιαφέρον για τις αρχαιολογικές σπουδές, που ανακινήθηκε μετά τις επιτυχείς ανασκαφές του [[Ηράκλειο Καμπανίας|ΗρακλείουΗράκλειο]] (Ερκολάνο) της [[Καμπανία]]ς (1738) και της [[Πομπηία]]ς (1748) στην [[Καμπανία Ιταλίας|Καμπανία]], καθώς και από τις αισθητικές αναζητήσεις του Γερμανού ερευνητή [[Γιόχαν Γιόαχιμ Βίνκελμαν]], ο οποίος, με τη δημοσίευση του έργου του Ιστορία της τέχνης της αρχαιότητας (''Geschichte der Kunst des Alterthums'') ([[1764]]), άσκησε μεγάλη επίδραση τις αισθητικές αντιλήψεις των συγχρόνων του.<ref>[[Νίκος Σκουτερόπουλος]] «Σκέψεις για την μίμηση των ελληνικών έργων στη ζωγραφική και τη γλυπτική, σ. 7, εκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ, 1996 ISBN 960-518-003-0»</ref>
Στη διαμόρφωση της νεοκλασικής ζωγραφικής μετά την κυριαρχία του πομπώδη και εμφατικού χρακτήρα του [[Μπαρόκ]] αλλά και της ελαφρότητας και παραδοξότητας του [[Ροκοκό]] συνέβαλε η αναζήτηση ενός προτύπου με τα ιδεώδη της κλασικής Αρχαιότητας που να εμπεριέχουν ανώτερες ηθικές αξίες.
<ref>Ιστορία της Τέχνης Larouss, σ. 197, Εκδ. ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ, 1990, ISBN 960-85414-0-9</ref>