Κωνσταντίνος Τρυπάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο Τρυπάνης εκλέχθηκε υφηγητής της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1939. Από το 1939 μέχρι το 1945 δίδαξε εκεί, με μία διακοπή για να πολεμήσει με τον ελληνικό στρατό στο [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940-1941)|αλβανικό μέτωπο]]. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνήθιζε να αψηφά τη βραδινή απαγόρευση της κυκλοφορίας για να έχει μακρές λογοτεχνικές συζητήσεις με τον διανοούμενο [[Γιώργος Κατσίμπαλης|Γεώργιο Κατσίμπαλη]], φίλο γενεών Ελλήνων ποιητών, με αποτέλεσμα να γνωρίσει και τη νεότερη ελληνική λογοτεχνία σε βάθος που δεν θα μπορούσε να αποκτήσει με άλλο τρόπο εκείνη την εποχή<ref>Peter Levi, ένθ.ανωτ.</ref>. Το [[1947]] ο Τρυπάνης εγκαταστάθηκε στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]], όπου δίδαξε στο Κολέγιο Exeter του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ως Καθηγητής στην «έδρα Bywater and Sotheby» Βυζαντινής και Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας μέχρι το [[1968]]. Στην Αγγλία ο Τρυπάνης γνώρισε τον ποιητή και κριτικό λογοτεχνίας `Ιαν Φλέτσερ (1920-1988). Το 1968 ο Τρυπάνης εγκαταστάθηκε στο [[Σικάγο]], αφού είχε ήδη διατελέσει επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια και είχε δώσει διαλέξεις στα πανεπιστήμια της Βιέννης, της Νέας Υόρκης, του Σίδνεϊ και του Χάρβαρντ. Στο [[Πανεπιστήμιο του Σικάγου]] δίδαξε κλασική φιλολογία μέχρι το 1974. Τότε, μετά την πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα, επέστρεψε στην Ελλάδα. Το ίδιο έτος εκλέχθηκε τακτικό μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]] και, μετά από μία τυχαία συζήτηση σε ένα επίσημο δείπνο<ref>Peter Levi, ένθ.ανωτ.</ref> με τον [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνος Καραμανλή]], δέχθηκε την πρότασή του να αναλάβει το [[Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών]], οπότε εκλέχθηκε [[βουλευτής επικρατείας]] και υπηρέτησε στο υπουργείο μέχρι το 1977. Ο Τρυπάνης ίδρυσε την «Εταιρεία Ρωμαϊκών Σπουδών» και το 1986 διετέλεσε Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Παρέμεινε στην Ελλάδα μέχρι τον θάνατό του. Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 84 ετών.

 

 

==Το έργο του==