Δήμος Αλαγωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΗΑΛ (συζήτηση | συνεισφορές)
ΗΑΛ (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 56:
του Επαρχιακού συμβουλίου Καλαμών αντίστοιχα .
 
Με το Β.Δ. της 24<sup>ης</sup> Νοεμ. 1907 « περί μεταθέσεως της πρωτευούσης του Δήμου Αλαγωνίας .» το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ / Α.246 / 5-12-1907 , η πρωτεύουσα του Δήμου Αλαγωνίας, μετατέθηκε στην Τσερνίτσα . Το διάταγμα αυτό εκδόθηκε μετά από εισήγηση του υπουργού εσωτερικών αφού έλαβε υπόψη του την από 14 -7-1907, ομόφωνη και πλήρως τεκμηριωμένη γνωμοδότηση του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία δημοσιεύτηκε στο ίδιο ΦΕΚ.
 
Το έτος 1912 με Βασιλικό Διάταγμα « περί αναγνωρίσεως των Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Μεσσηνίας» που δημοσιεύθηκε αυθημερόν στο Φ.Ε.Κ / Α.262 / 31-8-1912 ο Δήμος Αλαγωνίας διαλύθηκε και τα Χωριά από τα οποία απαρτιζόταν, (Καρβέλι, Λαδά, Μεγάλη Αναστάσοβα, Μικρή
Γραμμή 63:
 
== Διατελέσαντες Δήμαρχοι ==
Σύμφωνα με το βιβλίο "Αλαγονιακά" του Αντωνίου Μασουρίδη (1936), Το 1839 διορίστηκε ο αγωνιστή του [[1821]], Αναγνώστης Κανελλόπουλος, από την Σίτσοβα πρώτος Δήμαρχος και εισπράκτορας ο Ιωάννης Μαντάς από το Χωριό Λαδά .
 
Το [[1841]] τον αντικατέστησε ο δήμαρχος Θεόφιλος Μασουρίδης του Γεωργίου, αξιωματικός της Φάλαγγας. Στην συνέχεια ξεσπά στον δήμο ένας σκληρός αγώνας εκ μέρους των κυβερνητικών παραγόντων για να ελέγξουν τα δημοτικά πράγματα μια και ο Θεόφιλος Μασουρίδης ήταν αντι-[[Ιωάννης Κωλέττης|Κωλεττικός]]. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διχαστούν οι κάτοικοι και να χυθεί αρκετό αίμα. Το έτος [[1844]] προκειμένου να ελεγχθούν οι εκλογικές διαδικασίες, σκοτώθηκαν τουλάχιστον τρία άτομα, τραυματίστηκαν αρκετά και κάηκε η εκκλησία του χωριού και κάμποσα σπίτια. Όμως παρόλα αυτά οι κάτοικοι εξέλεξαν το [[1845]] και πάλι τον Θεόφιλο Μασουρίδη, τον οποίο όμως λίγους μήνες αργότερα τον καθαίρεσε η Κυβέρνηση από τα καθήκοντά του, στερώντας του και το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα στην νέα εκλογική αναμέτρηση.
 
Είναι η εποχή που κυριαρχεί ο φιλοκυβερνητικός ΜέλιοςΜέλ. Καλαμαράς, ο οποίος διορίζεται δήμαρχος το [[1846]], μέσα σε ένα κλίμα εκλογο-νοθείαςεκλογονοθείας, εκβιασμών και εγκληματικών πράξεων{{πηγή}}. Στις δημοτικές εκλογικές αναμετρήσεις της Αλαγωνίας ψηφίζουν πλέον και δεκαπεντάχρονα παιδιά, ενώ αντίθετα στερούνται του δικαιώματος ψήφου, χωρίς αιτία, οι ιδεολογικά αντίθετοι κάτοικοι, πολλοί από τους οποίους για να αποφύγουν σκευωρίες, βασανισμούς και φυλακίσεις, καταφεύγουν όπως και επί τουρκοκρατίας στα βουνά. Μεταξύ αυτών είναι και οι Γ. Σούμπλης, Ι. Βασιλάκης, Σπ. Παπαδέας, Δ. Κοντογιάννης κ.α., οι οποίοι μάταια προσπαθούν να εξασφαλίσουν το δίκαιό τους με μηνυτήριες αναφορές και διαμαρτυρίες προς όλες τις κατευθύνσεις. Τελικά ο Θεόφιλος Μασουρίδης θα δολοφονηθεί από τους πολιτικούς του αντιπάλους το [[1890]].
 
Στις δημοτικές εκλογές του [[1866]] και του [[1870]], δήμαρχος Αλαγωνίας εκλέχτηκε ο Παναγιώτης Βασιλάκης, αναπτύσσοντας πλούσιο έργο για τον δήμο.