Άγραφος νόμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Επιμέλεια με τη χρήση AWB (10193) |
||
Γραμμή 2:
Με τον όρο "'''Άγραφος νόμος'''" (unwritten law, ungeschriebenes Recht) χαρακτηρίζεται το σύνολο των κανόνων δικαίου που δεν υπάρχουν κάπου γραμμένοι. Παράδειγμα άγραφου νόμου είναι το [[έθιμο]] ή εθιμικό δίκαιο. Το εθιμικό δίκαιο αποτελείται από κανόνες που αφ' ενός μεν ισχύουν, χωρίς να έχουν τεθεί υποχρεωτικά από την Πολιτεία, αλλά έχουν διαμορφωθεί και επιβληθεί μετά από μακροχρόνια, αδιάκοπη και ομοιόμορφη εφαρμογή από τον ίδιο τον λαό ενός γεωγραφικού τόπου ή χώρας με την προϋπόθεση της απόδοσης σ΄ αυτούς ενσυνείδητης δεσμευτικής ισχύος. Θα πρέπει δηλαδή οι κανόνες αυτοί να εφαρμόζονται επί μακρό χρόνο με "συνείδηση δικαίου" ''(opinio iuris)'', υπό την αντίληψη ότι είναι δεσμευτικοί.
Στη σύχρονη εποχή πάντως θεωρείται κατάκτηση της [[δημοκρατία
Αντίθετα το έθιμο είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στο [[Διεθνές Δίκαιο]] και εφαρμόζεται στις σχέσεις μεταξύ κρατών με τις ίδιες προϋποθέσεις που αναφέρθηκαν ανωτέρω (μακρόχρονη πρακτική και opinio iuris).
Γραμμή 8:
Στο ελληνικό Δίκαιο έθιμο δεν μπορεί να υπερισχύσει νόμου, ισχύει δηλαδή το συμπληρωτικό και όχι το καταργητικό έθιμο. Κανένα έθιμο επίσης δεν έχει ισχύ, αν συγκρούεται με τη δημόσια τάξη, με θεμελιώδεις δηλαδή κανόνες της [[έννομη τάξη|έννομης τάξης]] (π.χ. [[βεντέτα]]). Η ισχύς του εθίμου ρυθμίζεται στον [[Αστικός Κώδικας|Αστικό Κώδικα]].
[[Κατηγορία:
|