Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ιάκωβος επέτρεψε σε Ρωμαιοκαθολικούς να καταλάβουν τα υψηλότερα αξιώματα των Βασιλείων, και δέχθηκε στην αυλή του, τον [[παπικός νούντσιος|παπικό νούντσιο]], [[Φερντινάντο ντ'Άντα]], τον πρώτο αντιπρόσωπο της Ρώμης στο Λονδίνο από την βασιλεία της [[Μαίρη Α΄ της Αγγλίας|Μαρίας Α΄]].<ref>Miller 142; Macaulay, 445</ref> Ο [[ΚοινωνίαΕταιρεία του Ιησού|Ιησουίτης]] εξομολογητής του Ιακώβου, ο [[Έντουαρντ Πετρ]], ήταν αντικείμενο Προτεσταντικής οργής.<ref>Harris, 195–196</ref> Όταν ένας Υπουργός του Βασιλιά, ο [[Ρόμπερτ Σπένσερ, 2ος Κόμης του Σάντερλαντ|Κόμης του Σάντερλαντ]], άρχισε να αντικαθιστά αξιωματούχους στην αυλή με Καθολικούς ευνοούμενους, ο Ιάκωβος άρχισε να χάνει την εμπιστοσύνη πολλών Αγγλικανών υποστηρικτών του. Η εκκαθάριση αυτή των αξιωματούχων από τον Σάντερλαντ επεκτάθηκε ακόμα και στους Αγγλικανούς επ' αδελφή γαμπρούς του βασιλιά και στους υποστηρικτές τους. <ref name=miller150>Miller, 150–152</ref> Οι Καθολικοί αποτελούσαν όχι περισσότερο από το ένα πεντηκοστό του Αγγλικού πληθυσμού.<ref>Macaulay, 444.</ref> Τον Μάϊο 1686, ο Ιάκωβος προσπάθησε να αποκτήσει από Αγγλικά δικαστήρια του εθιμικού δικαίου μια απόφαση η οποία θα ανέφερε ότι η εξουσία του να απαλλαγεί από Πράξεις του Κοινοβουλίου ήταν νόμιμη. Απέπεμψε δικαστές οι οποίοι διαφωνούσαν μαζί του σε αυτό το ζήτημα καθώς και τον ανώτατο δικαστικό αξιωματούχο (Solicitor General) [[Χένετζ Φιντς, 1ος Κόμης του Άϊλσφορντ|Χένετζ Φιντς]].<ref>Macaulay, 368.</ref> Η υπόθεση ''Godden'' εναντίον ''Hales'' επιβεβαίωσε την παραπάνω εξουσία του, δεδομένου ότι ένδεκα από τους δώδεκα δικαστές ψήφισαν υπέρ αυτής.

Το 1688, ο Ιάκωβος διέταξε να αναγνωσθεί η Διακήρυξη της Επιείκειας από τους άμβωνες κάθε Αγγλικανικής εκκλησίας, αποξενώνοντας περαιτέρω τους Αγγλικανούς επισκόπους από τον Καθολικό κυβερνήτη της εκκλησίας τους.<ref name=harris216>Harris, 216–224</ref> Ενώ η Διακήρυξη απέφερε κάποιες ευχαριστίες από Καθολικούς και Διαφωνούντες, διέβρωσε τα πορονόμιαπρονόμια της Αγγλικανικής Εκκλησίας (''Established Church''), παραδοσιακού συμμάχου της μοναρχίας.<ref name=harris216/> Ο Ιάκωβος προκάλεσε περαιτέρω αντίδραση, προσπαθώντας να μειώσει το Αγγλικανικό μονοπώλιο στην εκπαίδευση.<ref name=harris224>Harris, 224–229</ref> Στο [[Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης]], ο Ιάκωβος προσέβαλε τους Αγγλικανούς, επιτρέποντας στους Καθολικούς, να καταλάβουν σημαντικές θέσεις στο ''Christ Church College'' ([[Κράιστ Τσερτς, Οξφόρδη|Κράιστ Τσερτς]]) και [[University College, Oxford|University College]], δύο από τα μεγαλύτερα της Οξφόρδης. Επίσης, προσπάθησε να αναγκάσει τους Προτεστάντες Εταίρους του ''Magdalen College'' ([[Κολλέγιο Μάγκνταλεν, Οξφόρδη|Κολλεγίου Μάγκνταλεν]]) να εκλέξουν τον [[Άντονι Φάρμερ]], έναν άνδρα κακής φήμης, ο οποίος πιστευόταν, ότι ήταν κρυφός Καθολικός,<ref name=farmer>Η ακριβής θρησκευτική πεποίθηση του Φάρμερ είναι ασαφής. Ο Μακόλεϋ αναφέρει ότι ο Φάρμερ "υποκρινόταν ότι έγινε Παπιστής". Ο Πραλ, στο 148, τον αποκαλεί "φιλικό προς τους Καθολικούς". Ο Μίλλερ, στο 170, αναφέρει ότι "αν και δεν είχε αυτοκηρυχθεί Καθολικός, πιστευόταν ότι δεν ήταν πλέον Αγγλικανός." Ο Άσλεϋ, στο 89, δεν αναφέρει τον Φάρμερ ονομαστικά, αλλά μόνο ως τον Καθολικό υποψήφιο του Βασιλιά. Όλες οι πηγές συμφωνούν ότι η κακή φήμη του Φάρμερ ως "προσώπου σκανδαλώδους χαρακτήρα" ήταν τόσο προληπτικές για την υποψηφιότητα του όσο οι αβέβαιες θρησκευτικές του πεποιθήσεις. See, ''e.g.,'' Prall, 148.</ref> ως πρόεδρό τους όταν ο Προτεστάντης κάτοχος της θέσης πέθανε, παραβιάζοντας το δικαίωμα των Εταίρων να εκλέγουν έναν υποψήφιο δικής τους επιλογής.<ref name=harris224/>

Το 1687 ο Ιάκωβος προετοιμάσθηκε να υπερπληρώσει το Κοινοβούλιο με τους υποστηρικτές του ώστε να ανακαλέσει την ''Test Act'' και τους ποινικούς νόμους. Ο Ιάκωβος πείσθηκε από διαβεβαιώσεις Διαφωνούντων ότι έχει την υποστήριξή τους και ότι, έτσι, μπορούσε να απαλλαγεί από την εξάρτησή του από τους Τόρις και τους Αγγλικανούς. Ο Ιάκωβος θέσπισε μια μαζική εκκαθάριση των αξιωματούχων του στέμματος, οι οποίοι αντιδρούσαν στα σχέδιά του, διορίζοντας νέους λόρδους τοποτηρητές και, αναδιαρθρώνοντας τις δημοτικές αρχές και τις διοικήσεις των συντεχνιών.<ref>Jones, 132.</ref> Τον Οκτώβριο ο Ιάκωβος έδωσε διαταγή στους λόρδους τοποτηρητές των επαρχιών να απευθύνουν τρία συγκεκριμένα ερωτήματα προς όλα τα μέλη της Επιτροπής Ειρήνης: αν συναινούσαν στην ανάκληση του ''Test Act'' και των ποινικών νόμων· αν θα βοηθούσαν τους υποψηφίους που θα έκαναν αυτό· και αν θα δέχονταν την Διακήρυξη της Επιείκιας (Declaration of Indulgence). Κατά τους πρώτους τρεις μήνες του 1688, εκατοντάδες από όσους έδωσαν αρνητική απάντηση αποπέμφθηκαν.<ref>Jones, 132-33.</ref> Οι εκλεγμένες αρχές εκκαθαρίσθηκανεκκαθαρίσtηκαν από πράκτορες με ευρείες διακριτικές εξουσίες σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια μόνιμη βασιλική εκλογική μηχανή.<ref>Jones, 146.</ref> Τελικά, στις 24 Αυγούστου 1688, ο Ιάκωβος διέταξε να εκδοθεί διάταγμα γενικών εκλογών.<ref>Jones, 150.</ref> Όμως, με την κυκλοφορία της είδησης, τον Οκτώβριο, ότι, ο Γουλιέλμος της Οράγγης, επρόκειτο να αποβιβασθεί στην Αγγλία, ο Ιάκωβος απέσυρε το διάταγμα και έγραψε στους λόρδους τοποτηρητές να ερευνήσουν κατηγορίες καταχρήσεων κατά τη διάρκεια των ρυθμίσεων και των εκλογικών προετοιμασιών, που αποτελούσαν, σύμφωνα με τα παραπάνω, μέρος των παραχωρήσεων που έκανε ο Ιάκωβος για να κερδίσει υποστήριξη.<ref>Jones, 159.</ref>