Μονοξείδιο του άνθρακα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Αριστοτέλης]] πρώτος κατέγραψε ότι με την καύση άνθρακα εκλύεται τοξικός καπνός. Μια αρχαία μέθοδος εκτέλεσης ήταν ο εγκλεισμός του καταδίκου σε ένα δωμάτιο λουτρού μαζί με αναμένα κάρβουνα. Ήταν άγνωστος ωστόσο ο μεταβολικός μηχανισμός που επέφερε το θάνατο. Ο [[Ελλάδα|Έλληνας]] γιατρός [[Γαληνός]] θεώρησε (σωστά) ότι μια αλλαγή στη σύνθεση του αέρα προκαλούσε βλάβη όταν εισπνεόταν<ref>Penney, David G. (2000) Carbon Monoxide Toxicity, CRC Press, p. 5, ISBN 0-8493-2065-8.</ref>. Το [[1776]], ο [[Γαλλία|Γάλλος]] χημικός Ντε Λασσόν (''de Lassone'') παρήγαγε μονοξείδιο του άνθρακα θερμαίνοντας [[οξείδιο του ψευδαργύρου]] με [[κωκ]], αλλά συμπέρανε (εσφαλμένα) ότι το αέριο που εκλύονταν ήταν [[υδρογόνο]], επειδή όταν καίγονταν έδινε γαλάζια φλόγα (όπως και το υδρογόνο). Το αέριο ταυτοποιήθηκε ως μια ένωση άνθρακα και οξυγόνου από το [[Σκωτία|Σκωτσέζο]] χημικό [[Γουΐλλιαμ Κάμπερλαντ Κρουϊκσάνκ]] (''William Cumberland Cruikshank''), το [[1800]]<ref>Cruickshank, W. (1801) "Some observations on different hydrocarbonates and combinations of carbone with oxygen, etc. in reply to some of Dr. Priestley's late objections to the new system of chemistry," Journal of Natural Philosophy, Chemistry and the Arts [a.k.a. Nicholson's Journal], 1st series, 5 : 1–9.</ref><ref>Cruickshank, W. (1801) "Some additional observations on hydrocarbonates, and the gaseous oxide of carbon," Journal of Natural Philosophy, Chemistry and the Arts, 1st series, 5 : 201–211.</ref>. Οι τοξικές ιδιότητες του μονοξειδίου του άνθρακα ερευνήθηκαν με [[σκύλος|σκύλους]] ως [[πειραματόζωο|πειραματόζωα]] από τον [[ΚλαούντΚλωντ ΜπερνάρντΜπερνάρ]] (''Claude Bernard''), γύρω στο [[1846]]<ref>Waring, Rosemary H.; Steventon, Glyn B. and Mitchell, Steve C. (2007). Molecules of death. Imperial College Press. p. 38. ISBN 1-86094-814-6.</ref>.

Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], ένα αέριο μίγμα, που περιλάμβανε μονοξείδιο του άνθρακα, χρησιμοποιούνταν ως καύσιμο σε μηχανοκίνητα οχήματα σε τμήματα του κόσμου όπου η [[βενζίνη]] και το [[ντίζελ]] ήταν σπάνια. Εξωτερικά (με λίγες εξαιρέσεις) τοποθετούνταν συσκευές παραγωγής φωταερίου, αναμιγνύοντας ατμοσφαιρικό άζωτο, μονοξείδιο του άνθρακα και μικρές ποσότητες από άλλα αέρια που παράγονταν με αεριοποίηση συμπιέζονταν σε ένα αέριο μίγμα. Αυτό το μίγμα ήταν γνωστό ως «ξυλαέριο» (''wood gas''). Το μονοξείδιο του άνθρακα χρησιμοποιήθηκε επίσης σε μεγάλη κλίμακα στους [[Θάλαμος αερίων|θαλάμους αερίων]] των [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|στρατοπέδων εξόντωσης]] των [[Εθνικοσοσιαλισμός|Ναζί]] κατά τη διάρκεια του [[Ολοκαύτωμα|Ολοκαυτώματος]], με πιο αξιοσημείωτα τα [[όχημα εξόντωσης|οχήματα εξόντωσης]] (''gas vans'') στο [[στρατόπεδο εξόντωσης ΧελμνούΚέλμνο]] (''Chełmno extermination camp''), και στο [[Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4]]<ref>Kitchen, Martin (2006). A history of modern Germany, 1800–2000. Wiley-Blackwell. p. 323. ISBN 1-4051-0041-9.</ref>.