Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πολέμησε εναντίον του Μωάμεθ, πιστός στη πατρική θρησκεία μέχρι και το [[629]] και σε ηλικία σαράντα τριών χρόνων ασπάστηκε το [[Ισλάμ]] και δήλωσε υποταγή στον μοναδικό Θεό και τον προφήτη του, τον Μωάμεθ και έφυγε για να μείνει μόνιμα πλέον, στη [[Μεδίνα]]. Μετά από τρεις μήνες στη Μεδίνα πήρε μέρος στη πρώτη πολεμική επιχείρηση –τη μάχη του Μουτάχ - σαν απλός στρατιώτης για λογαριασμό των Μουσουλμάνων πλέον. Η μάχη αυτή κατέληξε σε ήττα για τους μουσουλμάνους αλλά σε προσωπική επιτυχία του Χαλίντ, που αφού πολέμησε με θάρρος και σκότωσε πολλούς εχθρούς κατάφερε να περιορίσει το μέγεθος της ήττας. Τότε ο Μωάμεθ τον αποκάλεσε «η ρομφαία του Ισλάμ», προσωνύμιο που θα τον συνοδεύει πάντα στην αθανασία. Πολέμησε με επιτυχία κατά της φυλής του, κατά την είσοδο του Μωάμεθ στη Μέκκα, το [[630]].

 

Όταν δεύτερος χαλίφης μετά το θάνατο του Αμπού Μπακρ, ανέλαβε ο [[Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ]], καθαίρεσε τον Χαλίντ από στρατηγό, αλλά εκείνος εξακολούθησε να προσφέρει τις υπηρεσίες του από κατώτερη θέση. Και πάλι ήταν αυτός που κατέλαβε τη [[Δαμασκός|Δαμασκό]], την Έμεσσα -σημερινή [[Χομς]], που νίκησε τον βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ηράκλειο]] στη [[Μάχη του ποταμού Γιαρμούκ|μάχη του ποταμού Γιαρμούκ]], που μπήκε στην [[Ιερουσαλήμ]], στο [[Χαλέπι]], και την [[Αντιόχεια]]. Ήταν ο πρώτος στρατιωτικός διοικητής της Συρίας και της Παλαιστίνης που πλέον ήταν όλη στα χέρια των Αράβων, το [[637]]. Tο φθινόπωρο του [[638]] παρουσιάζεται μπροστά στον χαλίφη Ομάρ, στη Μεδίνα, κατηγορούμενος για σπατάλες, άσωτη ζωή και παραβίαση ορισμένων κανόνων του [[Κοράνι|Κορανίου]].

[[File:Khaled Ebn El-Walid Mosque3.jpg|thumb|right|ο τάφος του Χαλίντ στη Χόμς]]